Zeven jaar geleden, toen ik door de kennels van de dierenopvang in Tallahassee liep, zag ik een klein bruin puppy, zijn rug tegen de metalen schakels van zijn kennel gedrukt die langs de loopbrug van het asiel liepen. Ik benaderde een van de staf en vroeg of ik deze kleintje kon zien. Toen de puppy zich naar me toe wendde, merkte ik dat hij een enorme opgeblazen buik had, alsof een meloen in zijn maag zat.
Rinlee - toen Marvin genaamd (ja, Marvin) - was pijnlijk dun en liep niet als een normale hond. Zijn achterbenen hurkten zo ver naar beneden, met zijn staart volledig weggestopt, dat zijn kont bijna over het beton sleepte terwijl hij liep.
Rinlee en Levity's eerste foto samen, nog steeds in de dierenasiel in Tallahassee
Ik vroeg een ander personeelslid wat er mis was met zijn benen en kreeg te horen dat de poten van honden die op vuil leven, soms niet goed vormen, maar dat ze binnen een jaar recht moeten worden. * Blijkbaar, voordat hij in het asiel was, Rinlee bevond zich in een soort kennel met vier of vijf andere honden, allemaal in elkaars urine en uitwerpselen. Zijn opgeblazen buik begon logisch te worden.
Rinlee wilde vastgehouden worden. Hij wilde een plekje in mijn schoot krijgen toen ik op de schuilbank zat en hem niet meteen opraapte. Hij wilde me volgen. We gingen naar een kleine afgesloten ruimte waar het alleen ons was en ik liep van eind naar eind, van links naar rechts, deed achten acht en elke keer volgde hij. Toen ik eindelijk stopte, kwam hij vlak voor mijn voeten zitten en liet zijn hoofd rusten tussen de boeven van mijn enkels alsof hij wilde zeggen: "Mamma, ik ben thuis."
"Nee, serieus, mam. Ik ben thuis."
Rinlee is mijn leidraad geweest, mijn hart, mijn troost, mijn beste vriend, mijn bubba, mijn alles. Rinlee is de reden voor alles wat ik doe met honden, vooral Pit Bulls.
Hij is de reden dat ik schilder, schrijf, fotografeer, pleit voor en hou van honden. Hij is de reden waarom er Dog Pawps van Levity is, mijn in opdracht gemaakte schilderijen van dieren uit de pop-art. Daarom heeft mijn hart The Re51lient Project gecreëerd, mijn project voor kunstbehartiging dat mijn liefde voor schrijven, kunst en Pit Bulls combineert in 51 schilderijen en verhalen over de honden die gered zijn van Michael Vick's Bad Newz Kennels. Hij is de reden waarom mijn liefde voor Pit Bull en Pit Bull-achtige honden gelukkig, diep, fel en oprecht verloopt.
Mijn schilderij van Layla, een sluwe, magische gravenhond van aarde, afkomstig uit The Re51lient Project
Ik was gisteravond aan het denken over hoe gelukkig ik me voel en hoe blij en vol van mijn hart is om deel uit te maken van de Pit Bull-gemeenschap. Dat is Rinlee. Hij opende en gaat door met het openen van een hele nieuwe wereld voor mij.
Rinlee, zo menselijk als altijd, knuffelt me
Ja, ik was in staat om het leven van Rinlee te veranderen op de dag dat ik hem adopteerde, maar hij heeft diezelfde verandering van leven keer op keer teruggegeven. Rinlee heeft mijn leven en mijn hart verrijkt, en door de acties die ik doe vanwege hem, het leven van vele anderen.
Rinlee en zijn puppy
Ik ben heel dankbaar voor wat er gebeurde waardoor ik zeven jaar geleden naar de opvang ging. Het was absoluut de beste beslissing die ik ooit heb genomen.
Bedankt dat je me hebt gekozen om je mama te zijn, Rinlee. Ik hou meer van je dan ik ooit zou kunnen weten, mijn lieve jongen.
(* Naar later bleek, was Rinlee alleen doodsbang in het asiel, zijn benen rechtgetrokken en zijn staart bijna leeg toen ik hem thuis bracht.)
