Een hond loopt een schuilplaats in. Onderdakpersoneel ziet het gebobbelde hoofd en het gespierde lichaam van de hond en zegt: dat is een pitbull.
Behalve dat de benaming vaak verkeerd is, volgens een nieuwe studie gepubliceerd in The Veterinary Journal.
Maar liefst een derde van de 120 honden die deel uitmaakten van deze studie, heetten Pit Bulls, hoewel DNA-testen aantoonden dat ze niets van dien aard waren.
En ongeveer 20 procent van de honden bevond zich in de tegenovergestelde situatie - niet geïdentificeerd als putten door onderdakpersoneel, terwijl DNA-testen hen aantoonden te behoren tot dit cohort van honden met een blokkerig hoofd, die schattig zijn, maar een verschrikkelijke discriminatie hebben.
Hoe sommige honden werden geïdentificeerd door personeel van het asiel en wat hun DNA-testen lieten zien
Inderdaad, omdat het roepen van een hond een Pit Bull tot zulke vreselijke resultaten kan leiden - we komen hieronder meer aan bod - en de praktijk zelf is zo onnauwkeurig, de hoofdonderzoeker van deze studie zegt dat het misschien tijd is om raslabels van shelterhonden helemaal te schrappen.
"Ik denk niet dat het belangrijk of nuttig is om rassen te labelen als de werkelijke stambomen onbekend zijn", vertelde Julie Levy, een dierenarts en hoogleraar shelter medicine aan de Universiteit van Florida, BarkPost.
"Voor honden van Pit Bull-type kunnen de gevolgen groot zijn als hun kansen op adoptie of het vinden van huisvesting worden verminderd door een label dat misschien niet eens correct is."
Mogelijk een Pit Bull. Absoluut een schatje.
Voor deze studie werden 16 ervaren onderdakarbeiders - waaronder vier dierenartsen - gevraagd om de rassen van 120 honden visueel te identificeren. Deze beoordelingen werden vervolgens met elkaar vergeleken en tegen DNA-profielen voor elke hond.
En oh jongen, waren ze vaak afwezig.
Zogenaamde "genetische" Pit Bulls werden slechts 33 tot 75 procent van de tijd door het opvangpersoneel correct geïdentificeerd.
Ondertussen bestempelde het personeel van shelter honden tot bijna de helft van de tijd honden als Pit Bulls toen ze DNA-bewijzen ontbraken die die aanwijzing ondersteunden.
Enigszins verwarrende (maar noodzakelijke) achtergrondinformatie: er bestaat niet zo'n ras als de 'Pit Bull' - dus geen enkele manier van DNA-testen voor Pit Bulls.
In plaats daarvan zocht het onderzoek naar honden met wat de onderzoekers 'Pit Bull-erfgoed' noemden, wat betekent dat DNA-tests hebben aangetoond dat ze ten minste 12,5 procent Amerikaans Staffordshire Terrier of Staffordshire Bull Terrier waren.
Er is ook een pedigreed American Pit Bull Terrier, die gewoonlijk wordt beschouwd als een "Pit Bull" - maar er is momenteel geen DNA-test beschikbaar om APBT's te testen. Volgens Levy zijn ze echter genetisch dicht genoeg bij American Staffordshire Terriers die ze waarschijnlijk nog steeds positief testten voor het zijn van Pits - en, aldus Levy, "honden met deze genetische make-up worden nog steeds vaak beschouwd als 'Pit Bulls', zowel informeel en in de ogen van de wet."
Als dit alles laat klinken alsof het zelfs op hun meest wetenschappelijke niveau klinkt, zijn dit soort ras-categorisaties misschien deteeniest beetje willekeurig, lees verder …
Is dit een Pit Bull? Kan zijn!
Dit is waarom dit alles uitmaakt: in honderden steden en provincies in het hele land kunnen honden door wetshandhavingsinstanties uit de familie worden gehaald als ze worden verdacht van een verboden ras. De honden kunnen dan worden gedood, zonder iets verkeerds te hebben gedaan.
(Zulke rasspecifieke wetgeving, of BSL, wordt ronduit veroordeeld door groepen als de American Veterinary Medical Association, de American Bar Association en zelfs het Witte Huis, als vreselijk voor families, voor dieren en voor de rechtsstaat, terwijl ze erg duur om te handhaven en geen verhoging van de openbare veiligheid te bieden.)
Sommige schuilplaatsen zullen zelfs honden die geïdentificeerd worden als Pits niet adopteren. En dan zullen veel verhuurders ook geen pits in hun huur toestaan, waardoor het voor families met pits moeilijk kan worden om een woonplek te vinden.
Zelfs sommige goedbedoelende mensen zullen het Pit Bull-label zien en allerlei negatieve, onware veronderstellingen maken over hoe de persoonlijkheid van die hond eruit ziet. De aannames kunnen ertoe leiden dat mensen bang zijn om die hond aan te nemen, wat er weer toe leidt dat Pit Bulls onevenredig geëuthanaseerd worden - gedood - in opvangcentra.
Volgens een verklaring van Levy:
"Identificatie van honden als Pit Bulls kan een reeks negatieve gevolgen teweegbrengen, van het verlies van huisvesting tot het in beslag nemen door dierlijke controle, tot het nemen van het leven van de hond. In de wereld met hoge belangen van dierenasielen kan het leven van een hond afhangen van de tijdelijke glimp van een potentiële adoptant en veronderstellingen over de geschiktheid ervan als huisdier. Als het personeel van het opvanghuis de hond heeft bestempeld als een pitbull, gaan de kansen op adoptie automatisch omlaag in veel opvangcentra."
Vertelde Levy BarkPost ze is blij om te zien dat sommige schuilplaatsen afzien van het toewijzen van rasetiketten aan honden waarvan de afkomst een beetje een mysterie is. De schuilplaatsen kunnen zeggen dat een bepaalde hond op een Collie, een Lab of een Pit Bull lijkt, maar geen definitieve labels ("This is a Collie") bij afwezigheid van meer bepaalde kennis zal hechten.
Hier is een uitstekend essay over hoe en waarom meer schuilplaatsen dat pad kunnen volgen.
Eindelijk een beetje een ironisch verhaal dat laat zien hoeveel het Pit Bull-label in het oog van de toeschouwer staat.
Ongeveer een jaar geleden waren mijn man en ik op zoek naar een huis te huur. We bezochten een plaats, waar de makelaar vroeg om een foto van onze hond te zien.
"Oh," zei ze, kijkend naar een foto van onze lieve Murray - die hond zie je zijn kleine hoofd rusten op een kussen, daarboven. "Je kunt hier niet huren. Dit is een Pit Bull."
Nou ja, soms lijkt die kop van zijn blocky. Andere keren, niet zozeer, in die mate dat een beruchte Pit Bull-hatende internetpersoonster eens Murray's foto zag en me vrolijk e-mailde om te zeggen dat het duidelijk is dat mijn hond is niet een putje.
Mijn hond, MurrayBeste anti-Pit Bull internetpersoonlijkheid: het maakt mij niet uit wat voor ras mijn hond is. Daarom heb ik hem nog nooit genetisch getest.
Voor de goede orde, toen we Murray adopteerden - gaande zes jaar geleden - werd hij op de Petfinder vermeld als een Border Collie-mix. Dat klonk ons erg leuk!
Dit was voordat ik wist hoe willekeurig onderdak etikettering kan zijn, of voordat ik me bewust werd dat raseigenschappen die je zou verwachten bij een raszuivere hond niet in mutts mogen worden tentoongesteld (een Greyhound-mix is misschien geen erg snelle runner, bijvoorbeeld ).
En in die zin heeft onze hond nog nooit iets gedirigeerd. Geen kat, geen eekhoorn, geen persoon, en zeker geen schaap.
Nu zijn we er vrij zeker van dat wat Murray ook is - misschien deel Pit Bull, of Pointer, of wie weet wat - hij op zijn minst niet doet denken aan iets zoals je zou verwachten van een Border Collie.
We denken nog steeds dat hij best goed is.
Mijn man en ik hebben veel geluk, omdat we dat niet hebben gedaan nodig hebbenom dit specifieke huis te huren. We zouden kunnen zorgen voor een veel beter huis voor ons, met verhuurders die geen beperkingen op rassen hebben - in feite hebben ze zelf Pit Bulls.
Maar toch: is Murray een Pit Bull? We hebben hem nog nooit genetisch getest, dus vertel het me. Of beter gezegd, niet - omdat je waarschijnlijk ongelijk hebt.
Uitgelichte afbeelding via Noelani G./Instagram
