Zes jaar lang hebben foto's van een zwerfhond die zich in een kribbe opkrult in een openlucht kerststal, gefascineerde hondenliefhebbers. Dit is de tijd van het jaar waarin, ongeacht wat we geloven, we allemaal een beetje meer grillig en een beetje meer hoopvol worden. Het is ook een tijd waarin we ons hart een beetje meer openen voor de goedheid in de wereld. Dat is waarschijnlijk de reden waarom deze foto's elk jaar weer opduiken en viraal worden.
Eigenzinnigheid, hoop en open harten zijn niet alleen woorden die het vakantieseizoen beschrijven. Ze beschrijven ook honden. Wat er ook met hen gebeurt, honden verliezen nooit het vermogen dom te zijn of te geloven in het goede in de mens, ongeacht hoe vreselijk mensen in het verleden voor hen zijn geweest. Ze hebben hoop en hun hart weet niet hoe ze moeten oordelen, ze weten alleen hoe lief te hebben.Hoop is wat deze kleine Duitse herder had toen hij op een kerstdag in de kribbe van een kerststal in de buitenlucht klom. Hij hoopte op een veilige plek om te slapen, en hoopte misschien dat sommige liefhebbende mensen hem zouden vinden en hem blij zouden houden.De kleine hond stal de harten van iedereen die hem zag. Hij ziet er zo lief en vredig uit in de 'armen' van het kindje Jezus in de kribbe. Toeschouwers hebben de scène vastgelegd in een serie foto's, maar niemand weet wat er vervolgens gebeurde.We weten niet alleen welke omstandigheden de hond tot bij de geboorte brachten, we weten ook niet of iemand hem die avond heeft gered. Het leven van deze hond blijft een mysterie.
We mogen hopen - ik hoop dat een van de aanwezigen op deze grillige scène hun hart heeft geopend, de zoete, slapende pup ophaalde en naar huis bracht om een veilige en fijne vakantie te vieren.
Waarom doen ze dat? Wetenschap onthult het verhaal achter al dat gekke schoppen.Heb je je ooit afgevraagd waarom je hond bananen wordt als je hem krabt
