Toen Carla Phillips me voor het eerst uitnodigde om haar thuis te bezoeken, was ik een beetje ongerust. Haar huis is een thuis waar honden hun laatste dagen doorbrengen. Phillips biedt hospicezorg om honden te redden die geen eigen huis hebben gevonden.
Ik was bang dat het huis chaotisch zou zijn. Ik was bang dat de behoeften van de honden overweldigend zouden zijn. En eerlijk gezegd was ik bang dat het me gewoon te triest zou zijn om ermee om te gaan. Mijn eerste teken dat de dingen misschien niet zo nijpend zijn als ik vreesde, was een grillig teken dat de oprit van Phillips markeert.
Wat ik niet had verwacht, was om voor de deur te worden gemept door opgewonden, gelukkige, sociale honden. Ik had niet verwacht dat ik gecharmeerd zou zijn, steeds weer, door honden zouden velen afwerpen.Honden zoals Matthew, een enorm, rood gemengd ras dat werd gevonden als een verdwaalde in een grote stad. Matthew heeft heupdysplasie zo ernstig dat zijn hele achterste uiteinde trilt zoals hij staat. Zijn uitstekende sociale vaardigheden getuigen van het feit dat hij op een bepaald moment in zijn leven kennelijk van hem hield. Hij leunde stevig in mijn benen voor genegenheid, terwijl hij mijn arm zacht in zijn mond hield.Honden zoals Sugar, een kleine zwarte pup waarvan de wervelkolom is gedraaid en waarvan de achterpoten nutteloos hangen, verwoest door de gevolgen van hondenziekte. Zelfs wanneer hij in rust is, trekken zijn middenrif en benen schokkerig naar ritmische spiersamentrekkingen. Maar zijn houding is een puur en blij puppy, verrukt van elk teken van liefde of genegenheid.Of Sugar's beste maatje, de oudste pug, Froggy. Froggy is een vorige puppy molen stud, die zijn eerste paar maanden doorbracht in Carla's bijten iedereen of iets die in de buurt kwam. Hij en Sugar hebben een verbluffende en onverwachte connectie.Honden zoals Wilson, van wie de moeder onrustig was toen ze zwanger was. Wilson werd geboren en miste een deel van zijn hersenen. Hij kan niet alleen staan, zitten of lopen, maar heeft helemaal nergens last van in zijn wagen rond te rennen en over iemand te rennen die hem in de weg loopt.Er zijn negen hospice-honden bij Phillips 'huis, allemaal een persoon die graag zijn deel van de aandacht opeist. Dove honden, blinde honden, honden met incontinentie. Ze zijn een ongelooflijk sociaal en uitgaand stel.
Er is geen gevoel van verdriet in dit huis. Er is geen gevoel van een ziekenhuisomgeving. Dit is een huis, eenvoudig en duidelijk. Een huis dat is opgezet met het welzijn van de hond in gedachten. De vloer is een gemakkelijk te reinigen laminaat. Overal zijn kussens, hondenbedden en dekens verspreid. Er zijn meerdere waterstations. De deur komt uit op een hellingbaan, zodat elke hond zonder hulp zijn weg naar buiten kan nemen. De achtertuin is opgezet om de honden de grootst mogelijke vrijheid te geven. Als dekens sluieren de waslijn, golvend in de wind, verzekerend dat de honden te allen tijde het comfort van schoon beddengoed hebben.
De honden die mobiel zijn mogen slapen waar ze willen, ook op het bed met Phillips. Sugar en Wilson, die zulke ernstige mobiliteitsproblemen hebben, hebben bijpassende boxen waar ze de nacht doorbrengen in comfortabel kussen.Carla Phillip begon haar beroepsleven als een verpleegster. Maar frustratie met sommige dingen die ze zag leidde haar naar haar ultieme carrière: een advocaat. Jarenlang oefende ze rechten terwijl ze haar familie opvoedde en haar pensionering gepland had. In 1992 bezocht ze een dierenasiel, wat haar leven veranderde. Ze wist precies wat ze wilde doen als ze met pensioen ging: het verschil maken voor de honden die niemand anders wilde.
In 2006 verhuisde Phillips naar Utah en begon haar liefdesarbeid. In de afgelopen tien jaar heeft ze een liefdevol huis voorzien voor 47 honden die een veilige en veilige plek nodig hadden om hun laatste dagen te leven. Elke hond had het beste van alles, inclusief medische zorg. En toen het einde kwam, werd elk gelegd met eer en waardigheid; hun site versierd met een bronzen plaquette ter herdenking van een leven dat er toe deed.
Ik vroeg Phillips waar ze naar op zoek was toen ze besloot een hond toe te voegen aan de mix. Ze vertelde me dat ze haar aantal graag dicht bij de acht houdt en haar enige vereiste is dat de hond veilig met de anderen kan omgaan. Zoals ze opmerkte, zijn de honden in haar hoede prooi. Velen van hen kunnen absoluut niet ontsnappen aan een aanval. Het is van cruciaal belang dat elke hond die het huis vergezelt, goed overweg kan met anderen.
