Schurft, ook wel sarcoptisch schurft genoemd, is een wrede huidaandoening waardoor aangetaste honden zich nog slechter voelen dan ze eruitzien. De mijten die het veroorzaken zijn aanwezig overal waar honden worden gevonden, ongeacht het klimaat. Schurft is behandelbaar, maar hoe eerder u het inneemt, hoe groter uw kans om het permanent te stoppen, de complicaties en het risico op herhaling. Als u merkt dat uw hond zichzelf zo hard krabt dat hij bloed aflegt en de vacht wegneemt, moet u hem zo snel mogelijk naar de dierenarts brengen.
The Misery of Scabies
Er bestaan veel verschillende soorten mijten, microscopische parasieten gerelateerd aan spinnen, maar de meeste overleven alleen op specifieke gastheren. Honden samentrekken schurft na een vrouwelijke Sarcoptes-mijtentunnels in hun huid, eieren leggen als ze gaat. Dit veroorzaakt een allergische reactie die veel erger wordt nadat de eieren uitkomen. Naarmate de populaties van de mijt omhoogschieten en zich uitbreiden, nieuwe tunnels graven en zich voeden met de huid van de hond, ontwikkelen zich nieuwe laesies, hun jeuk wordt vaak verergerd door bacteriële infecties die de gebroken huid binnendringen. Typisch, schurft begint op delen van het lichaam met de minste vacht, zoals oorkleppen, de buik en ellebogen. Onbehandeld, scabiëslaesies kunnen het grootste deel van het lichaam van uw hond bedekken.
Vaak een diagnostische uitdaging
In het ideale geval diagnosticeert een dierenarts schurft door een stukje huid van een laesie te schrapen, deze onder een microscoop te onderzoeken en de mijten te zien, maar dat is niet altijd hoe het in de praktijk werkt. De reden: honden klauwen zo hevig tegen hun huid dat ze de tunnels openbreken waar de mijten zich hebben gevestigd, waardoor ze worden gedood. In feite onthult minder dan de helft van alle huidafkrabsels van honden met schurft de aanwezigheid van mijten. Aangezien een negatieve huidafkrabeling een diagnose van schurft niet uitsluit, voeren veel dierenartsen de voorkeur om een "misschien schurft" -test uit te voeren, zegt dierenarts Wendy Brooks, onderwijsdirecteur voor VeterinaryPartner.com. Met andere woorden, wanneer een dierenarts schurft vermoedt, kan ze de hond daarvoor gaan behandelen voordat ze zeker is. Als ze gelijk heeft, zullen de symptomen beginnen te verbeteren.
Hoe dierenartsen schurft behandelen
In het verleden waren hoge doses van het antiparasitaire geneesmiddel ivermectine, wekelijks of om de twee weken geïnjecteerd, standaard veterinaire behandeling voor schurft. Hoewel ivermectine effectief is, kan het echter giftig zijn voor sommige honden en rassen, vooral die in de familie van de collie. Veel dierenartsen fronsen nu bij het gebruik ervan. Andere nieuwere medicijnen, sommige afgeleid van ivermectine, doen het werk met minder risico op vervelende bijwerkingen. Naast het toedienen van mijtdodende medicijnen kan de dierenarts ook ontstekingsremmers zoals cortison voorschrijven, oraal in te nemen, op de huid aanbrengen of beide, om jeuk te verlichten. Antibiotica zullen worden gebruikt om huidinfecties te behandelen. Hoewel de hond direct meer op zijn gemak zou moeten voelen, blijft de behandeling meestal vier tot zes weken aanhouden, afhankelijk van de ernst van de aandoening.
Op het thuisfront
Schurft wordt gemakkelijk overgedragen tussen honden, dus in huishoudens met meer dan één moet alles worden behandeld, zelfs als de anderen geen symptomen vertonen. Hoewel hondenmijten niet permanent op de menselijke huid kunnen leven, kunnen ze hun aanwezigheid voelen in de vorm van een jeukende, hobbelige rode uitslag. De uitslag verdwijnt meestal vanzelf na een paar weken. De binnenomgeving, inclusief het beddengoed van de hond, meubels waarop hij graag ligt en verzorgingsgereedschap, moet grondig worden schoongemaakt en gedesinfecteerd. Je hond baden met medicinale shampoos helpt bij het opbreken van korstjes en puin op zijn huid. Eens-een-week dips werden vroeger aanbevolen voor het doden van parasieten op het oppervlak van de huid, maar deze waren moeilijk voor eigenaren om te beheren, om maar te zwijgen van impopulair met honden. Andere actuele medicijnen worden tegenwoordig op grotere schaal gebruikt.
