Diep in de complexe, draadachtige keten van nucleotiden die het DNA van een hond vormen, kunnen vreemde genetische mutaties in het groeifactorreceptorgen leiden tot stoornissen zoals botmisvorming en dwerggroei. Deze verkeerde biologische instructies worden geërfd van zowel de moeder als de vader van een hond. Hoewel selectief fokken op dwerggroei bij veel rassen als normaal wordt beschouwd, zijn andere vormen van dwerggroei en botafwijking abnormaal, zoals hypofyse-dwerggroei.
Wat is hypofyse-dwerggroei bij honden? Van welke rassen heeft dit invloed?
Het hypofysaire dwerggroei-syndroom of juveniele panhypopituïtarisme is abnormaal dwerggroei dat voorkomt in rassen zoals de Duitse herdershond en de Carneoolse beerhond, en in mindere mate Weimaraners, Labrador retrievers, spitz en miniatuurpinschers. Slachtoffers zijn opvallend opvallend in hun kleine omvang en lijken zelfs in de volwassenheid pups te zijn.
Wat veroorzaakt hypofyse-dwerggroei bij honden?
Hypofyse-dwerggroei is het gevolg van tekortkomingen in de hoeveelheid groeihormoon (GH) die door de hypofyse wordt uitgescheiden. Het kan een overgeërfde eigenschap zijn die bestaat in een recessief gen waarbij de puppy één gedeformeerd gen van elke ouder moet erven. Het kan ook voorkomen als de hypofyse zich niet normaal ontwikkelt of beschadigd raakt door tumoren, cysten en andere gezwellen of ziekten in de klier.
Symptomen van hypofysaire dwerggroei bij honden.
Bij de geboorte lijken pups geboren met hypofyse-dwerggroei na ongeveer drie tot vier maanden al snel te verdwijnen. Symptomen van hypofyse-dwerggroei zijn onder meer:
- Korte benen die worden veroorzaakt door de vertraagde sluiting van zich ontwikkelende groeischijven in de lange botten van de benen, schijnbaar meestal op de leeftijd van vijf of zes maanden.
- Puppyanden vallen niet uit wanneer ze zouden moeten, waardoor de uitbarsting van volwassen tanden wordt uitgesteld.
- Retentie van zijn zachte, wollige puppyjas of alopecia die zich geleidelijk ontwikkelt en leidt tot plekken van symmetrisch haarverlies.
- Huidafwijkingen zoals hyperpigmentatie / donker worden, rimpels, schilfertjes en dunner worden van de huid.
- Geslachtsdelen ontwikkelen zich niet normaal resulterend in testiculaire atrofie bij mannen en afwezigheid van warmtecycli bij teven en steriliteit bij beide geslachten.
- Agressie, angstbijten en ander abnormaal gedrag.
- Hart problemen.
- Megaesophagus, de voedselvergiftigingsziekte, waarbij de slokdarm uitstrekt en storingen vertoont en niet slaagt. Voedsel bereikt de maag soms niet, bouwt zich op in de slokdarm en laat de hond uitspugen. Complicaties zijn potentieel gevaarlijke, levensbedreigende aspiratiepneumonie wanneer de hond tijdens regurgitatie inademt.
- Verkorte levensduur.
Diagnose van hypofysaire dwerggroei en behandeling.
Als u een van de fysieke symptomen of klinische symptomen van hypofysaire dwerggroei bij uw hond ziet, voert uw dierenarts een reeks tests uit om andere aandoeningen, ziekten of secundaire aandoeningen uit te sluiten. Een urineanalyse, biochemische profielen en bloedtesten die het groeihormoon in het bloed van uw hond meten, bevestigen de diagnose van het hypofyse-dwerggroei-syndroom. Schildklier- en bijnierproblemen komen vaak voor bij honden met een verminderde hypofysefunctie, dus normale hormonen zullen ook worden gecontroleerd om er zeker van te zijn dat andere endocriene problemen niet aanwezig zijn.
Behandelen en leven met hypofyse-dwerggroei.
Omdat hypofyse-dwerggroei erfelijk is, is het raadzaam om een hond te de-sexen met de aandoening. Fokkers euthanaseren vaak honden die ze niet kunnen verkopen. Behandeling voor de aandoening omvat verschillende injecties van groeihormoon meerdere keren per week gedurende maanden. Er is een sterke mogelijkheid voor de storing van de schildklier, zodat er vaak vervanging van het schildklierhormoon nodig is. Als de bijnier aangetast is, is cortison-substitutietherapie aangewezen.
VERWANTE: Soorten honden met korte benen
Naast alle fysieke uitdagingen van hypofyse-dwerggroei, kunnen honden met de stoornis overdreven angstig of zelfs agressief worden. Zodra je verliefd wordt op een kleine dwerghond, wil je haar de best mogelijke kwaliteit van leven geven. Een echtpaar in Engeland ontdekte dat het steriliseren van hun mannelijke Duitse herder-dwerghond Tiger iets later dan normaal zijn natuurlijke testosteron stimuleerde. In het geval van Tiger hielpen dagelijks ook visolietabletten en het groeihormoon thyroxine. Honden met hypofyse-dwerggroei leven vaak niet ouder dan vijf.
Wat is osteochondrodysplasie en selectief fokken voor dwerggroei?
In een niet-aflatende zoektocht naar het opnieuw ontwerpen van alles, zelfs de natuur, hebben mensen selectief gefokt voor dwerggroei (osteochondrodysplasie) in sommige hondenrassen zoals Engelse buldoggen eeuwenlang, met droevige gevolgen voor het ras. Van misvormde schedels en abnormale neusdoorgangen tot reproductieve problemen en heupdysplasie, deze ernstige skeletafwijkingen kunnen pijn en ongemak veroorzaken tijdens het puppyschap en in de volwassenheid, en zelfs vroegtijdig overlijden. Geavanceerde chirurgische technieken, pijnstillers en hormoonvervangingstherapie zijn opties om te leven met skeletafwijkingen bij die honden die selectief zijn gefokt voor dwerggroei als er complicaties optreden, en die honden waar deze misvormingen niet zijn gefokt-in 'eigenschappen'.
MEER: honden endocriene ziekten
Sommige van de complicaties van osteochondrodysplasie of skeletdwerggroei omvatten artritis, artrose, retinale dysplasie en rugpijn.Als u een rashond hebt waar chondrodysplasie als normaal wordt beschouwd, zoals honden van corgis of basset, zult u niet verrast zijn door de bouw van uw hond, maar skeletafwijkingen zijn van invloed op rassen waar het abnormaal is. Rassen waarin osteochondrodysplasie voorkomt zijn:
- Engelse verwijzingen
- Beagles
- Shih-Tzu
- Japanse spanielen
- Pekinees
- Pugs
- Boston terriers
- Duitse herders
- Bulldogs
- Noorse elkhounds
- Schotse edelhonden
- Basset-honden
- Labrador retrievers
- De grote Pyreneeën
- Alaskan Malamutes
- samoyeds
- Cocker Spaniels
- Schotse terriers
De symptomen van skeletdwerggroei.
De symptomen van skeletdwerggroei variëren, maar de meeste zijn merkbaar zichtbaar en de meeste mensen zullen deze symptomen herkennen bij de rashonden die selectief worden gefokt om ze te produceren:
- Korte, vaak stompe benen.
- Onevenredig grote kop.
- Lang lichaam.
- Onevenredig kleine neus.
- Uitpuilende ogen.
- Onderbeet, meestal met scheve tanden vanwege de kortere kaak.
- Voeten spreiden naar buiten.
- Tong steekt uit.
- Langzame groei.
- Gebogen voorpoten.
- Misvormde botten.
- Snurken en moeizame ademhaling door korte snuit.
- Retinale dysplasie die resulteert in verminderd gezichtsvermogen en bijgevolg botsen op dingen.
- Langzame groei.
- Gewrichtsontsteking.
- Gebogen rug.
