Stelt u zich een handvol halfwitte, wormachtige wezens voor, die lijken op dunne draden van wit katoen, die griezelig de huid binnendringen in iets dat transdermale transmissie wordt genoemd - nee, het is geen science fiction - het zijn draadwormen, ook wel bekend als pinworms en technisch verwezen naar zo Strongyloides stercoralis. En ze infecteren honden, katten en hun mensen. Zodra de vrouwtjes van deze parasitaire nematoden via de huid of door inslikken in het lichaam van een hond terechtkomen, migreren ze door de bloedbaan en de weefsels van de keel, luchtpijp en longen naar de dunne darm, waar ze gedijen door voedingsstoffen af te voeren en bloed af te voeren, weefsels en cellen om hun groei te vergemakkelijken.
Uitkomen van eieren gelegd in het spijsverteringskanaal, draadwormen 'nakomelingen (larven) ontsnappen het lichaam van de hond begraven in de ontlasting. Deze larven dringen vervolgens een andere hondengast binnen door door de huid te graven - vooral in hokken met hoge dichtheid, reddingen of andere ongezonde omgevingen waar uitwerpselen zich opstapelen - en de cyclus begint opnieuw. Ideale omstandigheden voor strongyloides zijn hete, vochtige, subtropische klimaten en de infectie komt het meest voor langs de Gulf Coast en de zuidoostelijke Verenigde Staten.
Gelukkig veroorzaken deze griezelige parasieten van strongyloides in veel gevallen meestal lichte symptomen bij uw hond, zoals lichte diarree. Aan de andere kant kunnen ze grote schade toebrengen aan de gezondheid van uw hond in meer ernstige gevallen. Houd er rekening mee dat sommige honden mogelijk geen waarneembare symptomen van ziekte of enig leed vertonen, zodat de infectie onopgemerkt blijft en daardoor in intensiteit groeit.
Is de parasiet van de strongyloides zoönotisch en kan mijn hond de draadwormen doorgeven aan mij?
Hoewel draadwormen honden, katten en mensen kunnen infecteren, geloven experts dat verschillende soorten draadwormen andere gastheren infecteren. Maar één ding is duidelijk - draadwormen bij honden zijn zoönotisch en zijn daarom besmettelijk voor de mens, en omgekeerd.
Zijn sommige honden kwetsbaarder voor draadwormen en wat zijn de klinische tekenen van infectie?
Een draadworminfectie is gevaarlijk voor het fokken van vrouwtjes, omdat de parasiet de melkklieren kan infecteren bij een teef of als ze borstvoeding geeft. Een zogende moeder kan op haar beurt de draadwormen doorgeven aan haar puppies via haar melk in transmammary transmissie. En puppy's, met hun onvolgroeide immuunsysteem, lopen het risico op ernstige ziekten en vaak is een zware aantasting van draadwormen voor hen fataal.
Voor veel honden is een draadworminfectie relatief mild en kan zich voordoen als slechts lichte diarree. Aan de andere kant zijn de symptomen voor sommige honden meer uitgesproken en kunnen ze zelfs ernstig zijn. Als u een van deze klinische ziekteverschijnselen bij uw hond ziet, is het verstandig om meteen naar de dierenarts te gaan.
- Verlies van eetlust.
- Gewichtsverlies.
- Gebrek aan energie of lethargie.
- uitdroging
- Zwakheid
- Hoesten of moeite met ademhalen die wordt veroorzaakt door draadwormen die door de longen migreren.
- Diarree
- Buikpijn.
- Longontsteking
- Huiduitslag of ontsteking bij de ingang voor draadworm.
Omdat zoveel ziekteverschijnselen bij honden hetzelfde, vergelijkbaar of misschien alleen vaag merkbaar zijn, wanneer uw intuïtie u vertelt dat er iets mis is - dat is meestal het geval - een bezoek aan uw dierenarts bij het eerste begin van onwelzijn of ongebruikelijk gedrag geeft u vrede van geest. En natuurlijk zal je dierenarts je puppy's hopelijk beter kunnen laten voelen, vooral als zijn buik misselijk is en zijn ingewanden zijn gevuld met draadwormen.
Diagnose van strongyloides of draadwormen bij honden.
Het opsporen van andere ziektes is een van de primaire taken van uw dierenarts, aangezien zij het bewijs evalueert dat is verkregen uit een volledig lichamelijk onderzoek en een beoordeling van de medische geschiedenis van uw hond. Ze zal ook nauwlettend letten op de opmerkingen die u heeft gemaakt bij het eerste begin van ziekteverschijnselen bij uw hond. Het is een goed idee om de symptomen van uw hond, de tijd die ze optreden en de duur ervan op uw smartphone of schriftelijk vast te leggen, zodat uw dierenarts zoveel mogelijk informatie heeft om een diagnose te stellen.
Zodra ze vermoedt dat draadwormen de boosdoener zijn, wordt een definitieve diagnose van een strongyloides-infectie gemaakt door visueel de larven van de parasiet in een nieuw ontlastingsmonster te identificeren wanneer ze onder een microscoop worden bekeken. Talrijke fecale onderzoeken kunnen nodig zijn omdat de larven op onregelmatige wijze afstoten, en de oude ontlasting de larven van andere soortgelijke inwendige parasieten zoals haakwormen kan bevatten.
Behandeling en herstel van de strongyloides-infectie bij honden.
De oraal toegediende geneesmiddelen thiabendazol, ivermectine en fenbendazol zijn het huidige behandelingsprotocol voor draadwormen. Soms migreren strongyloides-larven naar andere delen van het lichaam buiten de darm, waar ze zichzelf inademen, wat betekent dat ze in een cyste worden gehuld. Medicatie kan de ingekapselde larven niet verwijderen. Daarom kan verdere darmirritatie optreden die een nieuwe behandelingsronde vereist.
Hoe kan ik voorkomen dat mijn hond een draadworminfectie krijgt?
Het controleren of voorkomen van uw hond van een draadworminfectie vereist het volgen van een paar eenvoudige stappen:
- Strongyloides parasieten hebben warmte en vocht nodig om te overleven. Houd uw hond koel en droog. Dus als je in een warme, vochtige omgeving woont, zorgen airconditioning of in ieder geval ventilatoren ervoor dat je hond comfortabel blijft en het risico op infecties vermindert.
- Houd gazons fece-vrij. Regelmatige poep-scooping gaat een lange weg in het voorkomen van draadworminfectie.
- Houd kattenbakken zonder vet.
- Houd er altijd rekening mee dat draadwormen zich kunnen verspreiden naar mensen. Bescherm uzelf door rubberen handschoenen te dragen bij het oppakken of anderszins hanteren van de uitwerpselen van uw hond. Baby's en jonge peuters lopen het grootste risico op een ernstige infectie.
- Test routinematig bij het fokken van vrouwtjes op een schimmelinfectie. De pups van geïnfecteerde moeders moeten tijdens de verpleging periodiek worden behandeld als de infectie gering is. Anders is ernstige besmetting bij puppy's vaak dodelijk.
