Toen ik dit schattige, smerige kleine terriër adopteerde die zich onder de bankjes verstopte en kromp wanneer een hand werd opgetild omdat hij was misbruikt, droomde ik nooit achter al die bewonderenswaardigheid een heel gênant probleem dat in de komende paar maanden duidelijk zou worden.
Mijn hond was racistisch.
Ty, schijnbaar racistische hond van de auteur. Afbeelding via @weirdwiener
Iedereen die niet blank was had een probleem, vooral als het mannen waren. Hij zou blaffen. Hij zou uitvallen. Hij zou me er in wezen als een complete eikel laten uitzien. Ik merkte dat ik verrast was dat hij op mijn eerste ontmoeting echt met me verbonden was, omdat ik zijn huidskleur van troost, om zo te zeggen, niet had ontmoet.
Racisme bij honden is een controversieel onderwerp. In 2013, Gawker ondervraagden meerdere hondenexperts in een poging om de vraag te beantwoorden. Zo ook rond dezelfde tijd De Huffington Post besprak het onderwerp ook met een live discussie.
De consensus? Honden zijn niet racistisch. Ze lijken het gewoon te zijn.
Ondanks een schets van Key en Peele met de ironie over het racisme bij pups, waren de experts het er allemaal over eens dat het lijkt alsof racisme uit hoektanden het resultaat is van onjuiste socialisatie of een geschiedenis van misbruik door iemand met een vergelijkbare blik.
Nog steeds van de Racist Dog Key en Peele sketch. Afbeelding via Comedy Central
Raina Kelley in a Newsweek In een artikel dat ook op deze kwestie was gericht, werd verder uitgelegd: "Honden kunnen niet racistisch zijn omdat ze honden zijn. Racistisch zijn houdt in dat je gelooft dat een groep mensen capaciteiten of persoonlijkheidskenmerken heeft alleen vanwege de kleur van hun huid. "Honden, vervolgde ze, hebben niet het intellectuele vermogen om ingrijpende, afkeurende beslissingen te nemen over een groep mensen op basis van een willekeurig kenmerk. Ze citeerde verder Alexandra Horowitz, hoofd van het hondenkenningslab, die uitlegde dat ja, honden een vreselijke reactie kunnen hebben op mensen die er vreemd uitzien en / of ruiken. Zoals ze zegt:
"Ik denk niet dat honden zich ongemakkelijk voelen bij groepen mensen. Ze kunnen allerlei onderscheidingen tussen individuen opmerken - sommige kunnen overlappen met het raciale of [andere] onderscheid dat we opmerken … Het betaamt honden om gevoelig te zijn voor wat bekend en bekend is, en voor wat onbekend en onbekend is. Dat, vanuit ons antropomorfisch perspectief bekeken, wordt vaak een heleboel dingen genoemd die niet goed weergeven wat het betekent voor de hond."
Wat interessant is om op te merken is dat hoewel honden niet echt racistisch kunnen zijn tegen groepen mensen, het lijkt dat mensen racistisch zijn tegen bepaalde honden. Het beoordelen van "bullebak" rassen zoals Pit Bulls en American Staffordshire Terriers komen vaak voor, zozeer zelfs dat sommige managers niet toestaan dat bepaalde stereotype rassen in hun gebouwen leven. Bovendien is er het Black Dog-syndroom, wat in feite het feit is dat mensen statistisch gezien de neiging hebben om honden met zwarte jassen in opvangcentra en reddingsacties over het hoofd te zien of er geen adoptie van te maken.
Bezoek NBCNews.com voor het laatste nieuws, wereldnieuws en nieuws over de economie
Dus is mijn Terrier-racist? Blijkbaar niet. En met zijn geschiedenis van misbruik heb ik met hem samengewerkt met een trainer om hem te helpen gesocialiseerd te worden (en hij is enorm verbeterd). Maakt dat me altijd beter als we over straat lopen en hij terugvalt door af te gaan tegen een persoon van kleur? Nee.
Maar ik denk dat ik moet onthouden dat oordeel toch een menselijke kwaliteit is. En niet per se een goede.
Neem voor trainingstips over honden die socialisatie nodig hebben of om problematisch gedrag in bedwang te houden, contact op met uw lokale ASPCA.
Opmerking: de onderstaande video wordt nog steeds afgespeeld, ondanks het bericht "Vervalt afbeelding". ?
