De Britse tv-persoonlijkheid Sue Perkins had een diepe band met haar hond Pickle, een Beagle. Pickle was haar beste vriend en haar ondersteuningssysteem al meer dan 11 jaar. Maar toen werd bij de pup de diagnose kanker gesteld. Sue maakte de pijnlijke beslissing om haar geliefde hond in slaap te laten vallen.
Ja dat weet ik. Ik weet dat je geen idee had, omdat ik al weken aan het oefenen was om het voor je te houden, en hoe, toen die tijd kwam, ik kon voorkomen dat mijn borst barstte van de angst en afschuw en ondraaglijke, ondraaglijke pijn van dit alles.
Ik kwam binnen en deed wat ik zoveel dagen en nachten heb gedaan gedurende zoveel maanden en jaren. Ik lag achter je, de linkerarm gewikkeld om je met littekens bedekte borst en fluisterde in je oor: 'Ik hou van je.'"
Als een mooi eerbetoon aan de liefde die ze deelden, schreef Sue een open brief aan Pickle en plaatste die op sociale media. Ze opent de brief met de bovenstaande alinea. Het vangt de pijn van het weten dat je moet scheiden met je beste vriend.
" Ik huilde tot mijn huid verbrand was en mijn oren moe werden van het geluid van alles."
Ze maakt duidelijk dat de brief geen lofrede is. Sterker nog, ze behoudt haar humor en herinnert zich liefdevol alle shenanigans waar haar pup in de loop van de jaren in terecht is gekomen.
Je hebt elke CD-hoes in huis gekraakt voor de lol. Je kauwde door elektrische kabels en telefoondraden.
Als volwassene studeerde je af met koelkasten en picknicken, je stal ijs uit de mond van zuigelingen, je sprong op kersttafels beladen met pudding en cake en liep vrolijk door ze allemaal, alles inademen in je kielzog. Je hebt gekutst op alles wat ik waardig was. '
" Maar ik dacht dat ik je kon redden. Ik dacht echt dat ik het kon. Ik heb nooit geloofd dat iets zo levend als je ooit zou kunnen bezwijken voor iets dat zo gewoon is als de dood. Tenslotte, hoe kon je ziek zijn, wanneer je rende en sprong en speelde, dag in dag uit na dag."
Maar er was een moment waarop ze wist dat dit niet kon doorgaan.
En toen kreeg ik het. Je deed het allemaal voor mij. Je sleurde jezelf elke ochtend naar het licht, voor mij. Alles. Voor mij. En zo woest en bezitterig als mijn liefde was, kon ik je dat niet meer laten doen. '
" Je was de motor van mijn leven, de metronoom van mijn dag. Jij zet de pols en alles en iedereen is er naartoe verhuisd. Wat een vaardigheid. Ik werd wakker met je zachte kras op de deur. (het was niet zachtaardig, het was afschuwelijk en je hebt elke deur in elk huis waarin we geleefd hebben vernietigd - ik probeer je gewoon leuk te laten klinken)."
Ze sloot haar brief door Pickle te bedanken voor het feit dat ze haar altijd steunde en met een mooie beschrijving van haar liefde voor haar hond.
" Mijn liefde voor jou vult die ruimtes waar woorden niet komen."
Je kunt de volledige brief hier lezen.
Functieafbeelding via @SuePerkins.
h / t Mirror.
