De term "puppy-strangles" verwijst naar een huidaandoening die af en toe wordt waargenomen bij jonge pups. De aandoening is ook bekend als juveniele cellulitis. De ziekte komt veel voor bij jongeren die ergens tussen de 4 weken en 4 maanden oud zijn, hoewel sommige mensen na die periode ook puppy-strangles ervaren.
Basis informatie
Als er verhoogde rode uitstulpingen opdoemen op het hoofd van een puppy, met name op zijn oren, mond en ogen, dan is er een kans dat hij puppy-strangles heeft. Uitgebreide lymfeklieren zijn vaak indicatief voor puppywangen - denk aan die op de schouder, hoofd en nek. De huid van een puppy kan ook een algemeen, roodachtig uiterlijk krijgen, van de nek tot de oren. Een opgezwollen huid betekent ook vaak puppywurgingen. Aangenomen wordt dat de aandoening verband houdt met problemen in het immuunsysteem.
genetisch
Deze ziekte wordt vaak beschouwd als een genetische component, aangezien puppy's van een handvol verschillende rassen hier bijzonder gevoelig voor zijn. Deze rassen zijn Gordon-setters, teckels, golden retrievers en Siberische husky's. Elke hond kan de pup mogelijk wurgen, echter zonder rekening te houden met het ras. De huidaandoening komt ook vaak voor in sommige hondenfamilies, wat ook een sterke genetische link kan betekenen. De precieze wortel trigger van puppy-strangles is echter niet 100 procent zeker. Buiten de genetica wordt de aandoening soms ook geassocieerd met mogelijke oorzaken zoals parasieten en infecties.
Andere tekens
Symptomen van mogelijke puppywurgingen zijn helemaal niet beperkt tot de huid. Andere veelzeggende symptomen van de stoornis zijn depressie, uitputting, koorts, slikproblemen en gebrek aan eetlust. Als je denkt dat je puppy misschien de wurggreep heeft, zoek dan meteen de aandacht van dierenarts voor de schat. Negeer nooit enige indicaties van deze ziekte, omdat dit soms levensbedreigende gevolgen kan hebben voor uw huisdier.
Veterinaire hulp
Dierenartsen bepalen in het algemeen of een puppy deze aandoening heeft of niet door het uitvoeren van huidbiopten. De aandoening is aan de zeldzame kant, maar hoe eerder een puppy er veterinaire zorg voor krijgt, hoe beter. De opvallende huidproblemen verdwijnen meestal, hoewel littekens vaak onvermijdelijk zijn. Orale corticosteroïden worden meestal aangeboden aan puppy's met de puppy-strangles. Antibiotica worden ook vaak gebruikt, maar niet in alle gevallen.
Door Naomi Millburn
