Hoewel het diensthonden is toegestaan om hun eigenaars naar de meeste openbare plaatsen te begeleiden zonder grote problemen, is een van de instellingen die nog veel ruimte hebben om te groeien onze scholen - een les die de familie Fry op de harde manier leerde toen de diensthond van hun dochter werd verbannen van schoollokalen.
Een zaak die naar het Supreme Court leidt, zou een grote winst kunnen betekenen voor burgers met een handicap en de dienstdieren die hen ondersteunen.
Volgens NPR kreeg Ehlena Fry, die werd geboren met hersenverlamming, haar hulphond, Wonder, in 2009. Toen ze vijf was, adviseerde de kinderarts van Ehlena de Frys een hulphond te zoeken, wat Ehlena zou kunnen helpen om onafhankelijker te worden en zelfvoorzienend. Het gezin werkte ijverig om de onvoorstelbare $ 13.000 op te halen die nodig was om de hond te krijgen die aan de behoeften van Ehlena voldeed en uiteindelijk werden zij en Wonder samengebracht als een team.
Dingen met Wonder gingen geweldig, totdat Ehlena naar school ging. Ambtenaren op de school van Ehlena verbanden Wonder onmiddellijk en beweerden dat de school had voldaan aan de vereisten onder de Individuele handicap-onderwijswet door te betalen voor een assistent om Ehlena te helpen zich fysiek te verplaatsen gedurende de dag. Wonder, zeiden ze, was niet nodig en niet toegestaan.
Gelukkig voor Ehlena, de Frys niet terug naar beneden van het gevecht. Wonder heeft Ehlena niet alleen geholpen bij haar dagelijkse activiteiten, zoals rondlopen of zichzelf verplaatsen van haar stoel naar het toilet (maar hij deed die dingen ook). Wonder hielp Ehlena op een andere, nog grotere manier: hij hielp haar een gevoel van onafhankelijkheid te ontwikkelen en dingen te leren zonder hulp; iets dat van vitaal belang was voor haar ontwikkeling terwijl ze leerde het leven te navigeren met haar handicap.
Stacy Fry, de moeder van Ehlena, vatte het perfect samen voor NPR: "Een van onze doelen om Wonder voor haar te krijgen was dat ze uiteindelijk in staat was om Wonder te gebruiken en haar omgeving te navigeren, dat ze de assistent minder en minder nodig had."
Hoewel de school van Ehlena uiteindelijk instemde met een 30 dagen durende proef met Wonder, hebben ze zich niet echt aan de ervaring gebonden. Tijdens het proces zeggen de Frys dat Wonder niet was toegestaan in het klaslokaal of de cafetaria bij Ehlena. Wat meer is, tijdens het proces, was Ehlena gedwongen om te demonstreren hoe Wonder haar hielp - inclusief het doorlopen van de badkameroverdracht terwijl leraren toekeken, wat volgens haar moeder een traumatische ervaring was (zoals je je misschien kunt voorstellen).
Nadat de proefperiode voorbij was, herstelde Ehlena's school het wonderverbod en de Frys wisten dat dit niet de school voor hun dochter was. Ze trokken haar naar huis en leerden haar tot ze haar konden inschrijven op een nieuwe school die Wonder zou verwelkomen.
En toen ze die school vonden, was het een match gemaakt in de hemel. Wonder werd een deel van de schoolfamilie, kwam zelfs voor in het jaarboek en kreeg zijn eigen identiteitskaart.
Na de ervaring met de eerste school daagde de Frys het district onder de Americans with Disabilities Act aan en nu wordt hun zaak door het hooggerechtshof behandeld.
Ehlena en Wonder zullen er beide zijn wanneer de rechters van het Hooggerechtshof hun zaak horen. Ehlena is nu 12 en, na zeven jaar plichtsgetrouwe dienstbetoon, is Wonder met pensioen gegaan om te leven als een gewone hond. In zijn tijd samen deed hij echter precies waarvoor hij was bedoeld en leerde Ehlena hoe hij onafhankelijker kon functioneren.
"Hij hielp haar die kloof te overbruggen," vertelde Ehlena's moeder aan NPR. "Door met hem te werken, kon ze leren hoe ze hem niet zo hard nodig hadden."
Nu, hier is de hoop dat Ehlena en Wonder hun zaak winnen en helpen om het voor de volgende generatie van verschillend gehandicapte kinderen en hun hulphonden gemakkelijker te maken om het werk te doen dat ze moeten doen.
