Azul had een moeilijk leven. Gewond en leven in de straten van Bogota, Columbia, de arme man worstelde om te overleven. Zijn verhaal, zoals dat van zoveel andere straatjongen, had in een tragedie kunnen eindigen, maar hij had geluk. Azul werd gevonden en gered door Militair Reservist Nicolas Alejandro Walteros.
Terwijl Azul definitief werd gered van een verschrikkelijk lot, nam Walteros de redding een stap verder. Hij adopteerde niet alleen Azul, hij kleedde hem ook in uniform. Nu patrouilleert Azul door de straten waar hij ooit rondzwierf, niet langer een verdwaalde, maar een erelid van de politie.
"Ik zei hem dat ik hem alles zou geven wat hij nodig had," zei hij in een interview. "En hij adopteerde mij als zijn vader." Ondanks het feit dat het paar geen bloedverwantschap heeft, hebben Azul en Walteros veel gemeen. Ze vinden het bijvoorbeeld allebei leuk om op een motorfiets te rijden.
Azul heeft ook vriendschap gesloten met andere leden van de politie, waaronder die van de paardenrassen. Zijn rijkunst is net zo goed als voor een schnauzer.
Natuurlijk is elke activiteit leuker als je het met je beste vriend kunt doen.
Azul's toewijding aan zijn positie op de kracht versterkt niet alleen de banden van de gemeenschap, maar toont ook hoe ongelooflijk het leven is om straathonden te adopteren. Hoewel hij helemaal gelukkig is met zijn nieuwe familie en baan, onderhoudt Azul een paar banden met zijn oude leven op straat.
