In één oogopslag lijken de Maine Coon en de Noorse boskat, liefkozend bekend als de Wegie, opvallend veel op elkaar. Hoewel ze een aantal overeenkomsten delen in hun uiterlijk, temperament en gezondheid, zijn er verschillen, inclusief hun achtergrond.
Geschiedenis en oorsprong
De Noorse boskat is duizenden jaren geleden in Noorwegen ontstaan. Dit zijn de katten die waarschijnlijk de Vikingen vergezelden op hun expedities, om de populaties van knaagdieren onder controle te houden. De Noorse boskat werd pas in 1938 als ras gepresenteerd, toen hij werd vertoond op een kattenshow die plaatsvond in de hoofdstad van Noorwegen, Oslo. Tijdens de jaren '70 verklaarde koning Olaf V de Wegie tot de officiële kat van Noorwegen. De Noorse boskat maakte zijn debuut in de Verenigde Staten in 1979. De Kattenliefhebbersvereniging erkende de Noorse boskat in 1993.
Er zijn veel mythes rond de oorsprong van de Maine coon, maar het ras begon waarschijnlijk toen Amerika's binnenlandse korthaar gepaard ging met de langharige katten die door de zeelieden van New England waren geïmporteerd als herinneringen aan hun reizen in de negentiende eeuw. Het ras ontwikkelde zich van nature en evolueerde om zich aan te passen aan het leven in het noordoostelijke klimaat van Amerika. De resulterende kat werd snel gewaardeerd door boeren en andere omwonenden vanwege zijn indrukwekkende muisvermogens. De Maine coon werd voor het eerst herkend als specifiek ras in de staat Maine, waar hij nu de officiële kat van de staat is. De Maine coon werd in 1976 officieel erkend door de Cat Fanciers 'Association.
Fysiek uiterlijk
De Noorse boskat en de Maine-coon hebben zowel lange jassen, kragen rond hun nek, gepluimde staarten en plukken bont op hun oren en poten. Er zijn subtiele verschillen in hun jassen. De gladde vacht van de Noorse boskat valt over het algemeen gelijkmatig en is meer vegen van aard. De waterbestendige dubbele vacht is compact om de kat te beschermen tegen de barre winteromgeving van zijn geboorteland, maar de ondervacht is afgelegd voor het zomerseizoen. De Maine coon jas is ook lang, maar hij is niet compact en heeft een ruigere uitstraling. De textuur is zijdeachtig en kan enigszins olieachtig zijn. De vacht van de Noorse boskat kan elke kleur of patroon hebben, behalve het kleurpatroon dat te zien is in de Himalaya of de Siamees. De vacht van de Maine coon kan uit 75 kleurencombinaties bestaan en uit twee tabby-patronen. Net als de Noorse boskat zijn colorpointpatronen niet beschikbaar op de Maine coon jas.
Met een gewicht tussen de 9 en 18 pond, worden beide katten beschouwd als grote katten met hun zwaargebouwde en zwaar gespierde lichaamsbouw. De vormen van hun hoofden presenteren enkele verschillen. Het hoofd van de Noorse boskat is duidelijk driehoekig en zijn profiel is recht. Het hoofd van de Maine coon staat recht op de snuit en zijn profiel vertoont een lichte depressie. De ogen van de Noorse boskat zijn amandelvormig en kunnen schuin worden geplaatst. De ogen van de Maine Coon zijn ovaal. Beide rassen zijn traag om te rijpen tot hun volledige volwassen grootte, die wordt bereikt tussen 4 en 5 jaar oud.
Sommige extra katten die een enigszins vergelijkbaar uiterlijk kunnen delen met de Maine Coon en de Noorse boskat zijn onder andere:
- Siberische, een groot, semi-langharig kattenras uit Rusland.
- Huiselijk lang haar, een kat met een lange vacht en een achtergrond van gemengd ras.
- Ragamuffin, een middelgrote tot grote kat die is gekleed in een halflange jas en werd ontwikkeld in Californië.
Temperamentkenmerken
Zowel de Noorse boskat als de Maine coon zijn uitstekende metgezel keuzes voor gezinnen. Ze zijn beiden extravert en aanhankelijk, goed in de omgang met zowat iedereen die ze ontmoeten. Terwijl de Noorse boskat behendig is en zich verheugt in stijgende tot verhoogde gezichtspunten om zijn omgeving te observeren, neigt hij om zachtaardig te zijn en tevreden te loungen. De Maine-coon verkiest de verkenning en het avontuur op het maaiveld en neigt meer speels te zijn. Beide katten zijn zeer intelligent en genieten van het gezelschap van hun familieleden, maar van de Maine-coon wordt gezegd dat hij hondachtig is in zijn mogelijkheden om deel te nemen aan een spelletje fetch, leren lopen aan de lijn en zijn weg vinden naar elke huishoudelijke activiteit. De Maine coon communiceert door zacht piepgeluiden en trillers uit te zenden.
Gezondheidszorg
Er zijn twee genetische gezondheidsproblemen waar zowel de Noorse boskat als de Maine-coon gevoelig voor zijn. Een van deze aandoeningen is hypertrofische cardiomyopathie, een hartaandoening waarbij de hartspier is verdikt. Het andere gezondheidsprobleem is heupdysplasie, een defect in het heupgewricht dat leidt tot mobiliteitsproblemen.
Een genetisch gezondheidsprobleem dat van belang is in de Noorse boskat wordt glycogeenstapelingsziekte type IV genoemd. Dit is een aandoening die een tekort aan het enzym veroorzaakt dat nodig is voor een efficiënt glycogeenmetabolisme.
Spinale musculaire atrofie is een genetische aandoening die de Maine coon treft. Als neuronen in het ruggenmerg die verantwoordelijk zijn voor het stimuleren van de ledemaatspieren van de kat afsterven, verzwakken de spieren en worden ze slechter.
Hoewel de Maine coon en de Noorse boskat meer overeenkomsten lijken te vertonen dan verschillen, zijn het twee unieke rassen die elk een aantal verschillende kenmerken vertonen. Welk ras je ook kiest, het maakt een liefhebbende en gezellige familiemaatje.
