Ik weet zeker dat je op een bepaald moment vermoedt dat je hond bezittingen van je krijgt als je je aandacht richt op een ander dier. Ik weet dat soms, als mijn mix van poedel-retriever Annie me ziet strelen als een van haar drie poesjes, ze naar binnen loopt en zich een weg baant naar de voorkant van de genegenheid. "Oh, je hoeft niet jaloers te worden", is mijn gebruikelijke (intuïtieve) antwoord. Dierenexperts zeggen echter altijd snel: "Niet zo snel! Je kunt je menselijke emoties niet op een andere soort projecteren. Alleen omdat het eruit ziet als jaloezie voor jou betekent niet dat je hond daadwerkelijk" jaloezie "ervaart manier waarop wij mensen het definiëren. Dus, ben ik echt alleen maar dingen aan het voorstellen, of kunnen mijn intuïties worden ondersteund door enig wetenschappelijk bewijs? Ik controleerde en, inderdaad, er werd inderdaad een studie uitgevoerd over dit onderwerp. zijn niet zo verrassend.
In 2013 publiceerde emotie-onderzoeker Dr. Christine Harris van de Universiteit van Californië, San Diego, de resultaten van een onderzoek dat inhield dat honden getuige waren van hun eigenaars die de aandacht op drie zeer verschillende soorten objecten wisten te richten: een levensechte mechanische speelgoedhond, een Halloween-jack -O-lantern-emmer en een pop-upboek. Het doel was om te zien of de honden anders reageerden, afhankelijk van het specifieke object van aandacht. Zeker genoeg werd een significant verschil waargenomen tussen hun reacties op de levensechte speelgoedhond (die blafte en kwispelde met zijn staart) en de andere twee, niet-bij-alle-honden achtige emmers en pop-ups. Zoals Harris voorspelde, nam de overgrote meerderheid van de honden niet te vriendelijk de mechanische honden. 72% van de honden in de studie vertoonden "jaloers" gedrag toen hun eigenaars zich voor de speelgoedhond verschuilden, waaronder het klikken en klikken op het speeltje en het aanraken van hun eigenaar. In feite toonde één van de vier regelrechte agressie (knappen) bij de faux-hoektand. Minder dan de helft (42%) gaf uitdrukking aan "jaloezie" toen hun eigenaren de emmer aaiden (slechts één hond in het onderzoek snauwde ernaar), en slechts 22% van de honden leek negatief beïnvloed door de aandacht die aan het pop-upboek werd getoond. Volgens Harris, sinds mensen en honden zijn geëvolueerd samen met honden die steeds afhankelijker zijn geworden van hun menselijke weldoeners voor voedsel, onderdak en gezelschap. Om deze reden kunnen honden jaloezie hebben ontwikkeld als een andere hond probeert de aandacht van hun mensen te stelen en daardoor hun kostbare voorraad middelen bedreigt. "Ik denk dat het helpt om het idee te ondersteunen dat we niet de enige soort zijn die bedraad is om onze gelieerde relaties te beschermen tegen rivalen," zei Harris.
Het is ook belangrijk op te merken dat deze studie alleen onderzocht of honden jaloers zouden worden op andere honden, en niet op andere levende wezens (katten, konijnen, etc.). Toch is dit dwingend spul, en het geeft zeker wat steun aan onze intuïties. Er is echter meer onderzoek nodig voordat we met enige zekerheid kunnen concluderen dat honden echt onder de heerschappij van het groene ogenmonster vallen.
Door Maya. M
