Zoutgehalte is de maat voor hoeveel zout er in een watermonster aanwezig is. Deze meting is belangrijk voor veel wetenschappelijke doeleinden, maar in het dagelijks leven wordt het zoutgehalte meestal gemeten om de kwaliteit van het drinkwater en in zeewateraquaria te bepalen. Er zijn twee hoofdinstrumenten die worden gebruikt om het zoutgehalte te meten - hydrometers en refractometers - en beide zijn eenvoudig te gebruiken.
Hydrometer
Een hydrometer is de eenvoudigste methode om het zoutgehalte te bepalen, maar ook een van de minst nauwkeurige. Een hydrometer werkt door rekening te houden met het gewicht van het zout in het water, dat zijn soortelijk gewicht wordt genoemd. Een monster van zout water wordt verzameld en gewogen en vervolgens wordt ook een monster van zuiver (vers, gedestilleerd) water van hetzelfde volume gewogen. Het verschil wordt uitgedrukt als een verhouding (gewicht van zout water gedeeld door het gewicht van zuiver water). De meeste zoutwatertanks moeten een verhouding tussen 1,02 en 1,025 behouden, afhankelijk van de soort in het aquarium.
refractometer
Refractometers zijn enkele van de eenvoudigste en meest gebruikelijke hulpmiddelen voor het verkrijgen van een redelijk nauwkeurige meting van het zoutgehalte. Ze werken volgens het principe dat water licht buigt door het te vertragen, en zout water buigt licht meer dan zuiver water. De meeste draagbare refractometers werken door een druppeltje van het watermonster op een glasplaat te plaatsen en door het uiteinde te kijken om te meten hoe ver het licht dat door de druppel schijnt, is gebogen.
Salinometer
Salinometers werken volgens het principe dat zout water elektriciteit zal geleiden, terwijl zuiver water dat niet zal doen. De elektrische lading beweegt door de zoutdeeltjes. Deze tools bieden metingen in eenheden van microSiemens per centimeter. Drinkwater is overal van 100 tot 1000 microS / cm, terwijl zeewater ongeveer 54.000 microS / cm is. Het brede assortiment biedt de mogelijkheid om het zoutgehalte van water zorgvuldig te kalibreren voor wetenschappelijke experimenten en in het bijzonder voor gevoelige aquariumhabitats.
Laboratoriumtitratie
In een wetenschappelijke setting omvat laboratoriumtitratie het toevoegen van chemicaliën aan een zeewatermonster om het exacte volume natriumchloride (zout) dat aanwezig is te bepalen. Gelijke delen van het watermonster en kaliumchromaat worden toegevoegd aan een kolf en geroerd terwijl zilvernitraat wordt toegevoegd met een druppelaar. Wanneer de oplossing oranje wordt, stopt het nitraat en wordt de oplossing geroerd totdat de sinaasappel verdwijnt. Daarna wordt het zilvernitraat opnieuw toegevoegd, één druppel tegelijk. Wanneer de oplossing permanent oranje blijft, wordt een berekening uitgevoerd op basis van de toegevoegde hoeveelheid zilvernitraat om het gewicht van het aanwezige zout te bepalen.
