Elke hondenbezitter weet hoe lang, langdurig oogcontact dat uw honden maken, u van binnenuit laat smelten.
Maar, zoals we allemaal weten, evolueerden honden van wolven. Dus hoe zag deze dreigende blik eruit:
Evolueren in dit schattige bedelen gezicht:
Volgens onderzoek gerapporteerd door Wetenschappelijke Amerikaan, het lijkt in fasen te zijn gebeurd.
De vroegste hoektanden maakten waarschijnlijk snel oogcontact met mensen. Ergens tussen de 20.000 en 40.000 jaar geleden begonnen deze oude hoektanden rond menselijke nederzettingen en fokkerijen rond te hangen, en begonnen het domesticatieproces.
Toen, ongeveer 9.000 jaar geleden, werden sommige van deze soort, soort getemde honden naar Australië gebracht, waar ze werden terug vrijgelaten in het wild, en werden wat we vandaag kennen als dingo's.
Dan, ten slotte, heb je moderne honden - je weet wel, alle schattige en knuffelige rassen waar we van houden en verwennen vandaag.
Onderzoekers besloten om de houdbaarheid van de blik van een hond op ons te testen door te bestuderen hoe menselijke handlers omgaan met niet alleen honden, maar ook met de fles gevoede, door mensen gefokte wolven en dingoes uit een opvangcentrum in Australië. De menselijke handlers en de dieren zouden gedurende 30 minuten interactie hebben, terwijl ze speelden, praatten en elkaar verlangend in elkaars ogen staarden (zolang het dier toch al wilde, wat maximaal 40 seconden was voor honden, 3 seconden voor dingoes en minder dan een seconde voor wolven).
Zowel voor als na de sessie verzamelden onderzoekers urinemonsters van de mens en de dieren om hun oxytocine-niveaus te bestuderen. De kortere blikken van wolven konden geen oxytocine-lus initiëren. Maar het verschil in oogcontact tussen wolven en dingoes wijst ook op iets anders: honden zijn geëvolueerd om ons in de ogen te kijken en onze harten te smelten, zodat we ze kunnen helpen overleven.
"Dit suggereert dat zelfs in de vroege stadia van domesticatie, canids [het gezin dat honden, wolven en dingoes omvat] mogelijk al begonnen oogcontact te maken met mensen, maar het was pas later dat honden in de ogen van hun eigenaars staarden.," Angie Johnston, een doctoraalstudent psychologie aan de Yale University die de studie leidde, legde uit.
