Nick Ackerman stapte naar buiten in de koude winter van Michigan en glipte op het ijs. Hij was niet gewond, maar vanwege een aangeboren toestand die hem achterliet zonder veel van zijn armen, was hij niet in staat zichzelf te herstellen. Gelukkig voor Nick was zijn diensthond Troje aan zijn zijde.
Nick is er trots op dat hij dingen voor zichzelf kan doen ondanks TAR-syndroom, een zeldzame genetische aandoening.
"Het is heel belangrijk voor mij om onafhankelijk te zijn," zegt Nick. "Ik wil niet te veel op mensen vertrouwen." Maar honden? Dat is helemaal een andere zaak.
Aarzelend op te geven wat hij als zijn zelfredzaamheid beschouwde, geeft Nick toe aanvankelijk weerstand te bieden aan de relatie met Troje, een een jaar oude Duitse herder. Maar nadat hij op het ijs was geglipt en merkte dat hij niet in staat was om zelfstandig op te staan, evalueerde hij snel zijn relatie met Troje.
Toen Nick Troy's riem greep en de pup Nick overeind trok, begon hun vriendschap echt.
Nu Nick in de herfst Oost-Michigan University gaat volgen, weet hij dat hij met Troy eindelijk de onafhankelijkheid zal hebben waar hij naar hunkert, en op meer dan één manier."Het beste aan hem is dat mensen naar de hond staren, niet ik", zegt Nick. Mensen vragen hem niet naar zijn handen of armen, maar vullen Troy aan door te zeggen: "Je hebt een mooie hond."Troy heeft een unieke reeks vaardigheden, waaronder het kunnen dichtritselen van een ritssluiting - iets dat Nick zelf niet zou kunnen doen - maar zoals elke hond is zijn grootste vaardigheid een band met de mens in zijn leven.
