Matige hernia's reageren meestal goed op conservatieve behandelingen zoals beperkte rust met ondersteunende medicijnen, terwijl meer ernstige gevallen chirurgisch herstel vereisen. Hoe eerder de aandoening die de pijn veroorzaakt wordt gediagnosticeerd en behandeld, hoe groter de kans op een volledig herstel.
De Herniated Disc
Het ruggenmerg van een hond is ingepakt in een reeks benige structuren genaamd wervels. Tussen elke wervel zit een rubberachtig kussen genaamd een tussenwervelschijf dat werkt als een schokdemper en voorkomt dat de wervels tegen elkaar wrijven. Naarmate een hond ouder wordt, beginnen de botten van de wervelkolom te degenereren en verzwakken. Als gevolg van dit verzwakte proces of misschien vanwege een traumatische gebeurtenis zoals een val of draaiing van de wervelkolom, zal de buitenschil van de schijf scheuren en zal het zachte sponsachtige materiaal in de schijf uitlekken en tegen de ruggengraat duwen. Dit is een hernia.
De meeste honden met degeneratieve discopathie zijn 3 tot 7 jaar oud. Bepaalde rassen, vooral die met een langere rug vergeleken met de rest van hun lichaam, zoals teckels, Pekinese, Lhasa-apso's en bassethonden, hebben doorgaans een hogere incidentie van hernia dan andere rassen. Dit komt door de extra belasting die een langwerpig lichaam op de ruggengraat plaatst. Honden met overgewicht zijn ook meer vatbaar voor deze aandoening.
Hernia-schijfdiagnose
Uw dierenarts kan een hernia verdenken als uw hond symptomen vertoont zoals rug- of nekpijn; tegenzin om te lopen, te spelen of om trappen op of af te gaan; gebrek aan coordinatie; kreupelheid of verlamming; of aarzeling om het hoofd te draaien of het hoofd te laten eten of drinken, vooral als de hond een recent trauma-incident heeft gehad of een van de rassen is die gevoelig is voor schijfschade.
Uw dierenarts kan röntgenfoto's nemen om een diagnose van het probleem te maken, maar omdat de werkelijke schijven en wervelkolom niet op de normale röntgenfoto's te zien zijn, kan ze ervoor kiezen om een myelogram. Een myelogram is een reeks röntgenstralen die zijn genomen na het injecteren van de hond met een contrastkleurstof om de wervelkolom en schijven te beschrijven. Andere technologieën voor het diagnosticeren van een gescheurde schijf omvatten computertomografiescans en magnetische resonantiebeeldvorming.
Hulp bieden
Als uw dierenarts een hernia-tussenwervelschijf diagnosticeert, moet u maatregelen nemen om zijn ongemak te verlichten en genezing te bevorderen. In veel gevallen zal uw dierenarts de bevalling eenvoudig voor een bepaalde periode voorschrijven om het lichaam te laten genezen. U moet zorgen voor een geschikte kist of omsluiting die beweging beperkt. Maak het zo comfortabel mogelijk, want hij zal het grootste deel van zijn tijd daar doorbrengen. Til uw hond voorzichtig op van de bench voor potty breaks of haal een grotere hond uit de bench met een riem. De lengte van de opsluiting van de hond zal variëren afhankelijk van de ernst van de aandoening.
Uw dierenarts zal waarschijnlijk pijnstillers voorschrijven zoals steroïdeloze ontstekingsremmers en corticosteroïden. De steroïden verminderen niet alleen de ontsteking, maar kunnen ook een deel van de beschadiging van de wervelkolom, veroorzaakt door blauwe plekken en zwelling, genezen.
Het gebruik van warmte in het gebied kan ontstekingen en pijn verminderen. Alternatieve therapieën zoals zachte massage, acupunctuur en fysiotherapie kunnen ook verlichting bieden. Als uw hond overgewicht heeft, zal uw dierenarts waarschijnlijk een gewichtscontroleregime voorstellen, wat de genezing aanzienlijk kan verbeteren en de kans op herhaling kan verminderen.
Chirurgische oplossing
In meer ernstige gevallen van hernia of aandoeningen die niet reageren op een conservatieve behandeling, kan een operatie nodig zijn om het schijfmateriaal te verwijderen dat druk uitoefent op de wervelkolom. Je moet het dier minimaal vier weken vasthouden, misschien veranderen in een halster in plaats van een halsband en de instructies van je dierenarts opvolgen. Prognose zal variëren naargelang de ernst van de ziekte, maar het is meestal goed als de hond nog liep toen de operatie werd uitgevoerd.
