Foto's door: Grisha Bruev / Bigstock
Weet je dat er hondenrasverboden zijn ingesteld om mensen te beschermen tegen beten en aanvallen? Nieuw onderzoek uit Noorwegen zegt dat opvoeding een grotere rol speelt dan de natuur.
De handschoenen zijn uit, de handschoen is gegooid en de spreekwoordelijke pistolen zijn getrokken. Ja, het lijkt erop dat de zachtaardige Noormannen klaar zijn om tegen elkaar te strijden over, nou ja, wat zorgt voor een agressieve hond.
De behandeling van hoofden begon eerst met een beslissing van de Noorse autoriteiten om het bezit van zes hondenrassen die als gevaarlijk worden beschouwd, te verbieden: Pitbulls, American Staffordshire Terriers, Fila Brasileros, Tosa Inu, Dogo Argentinio en Tsjechoslowaakse wolfshonden. Hoewel de gevallen waarin mensen door een hond werden gedood zeldzaam waren (en geen van de bovengenoemde rassen betroffen), was het besluit nog steeds genomen.
Gerelateerd: Zijn Pitbulls gevaarlijk: uitzoeken van de feiten uit mythen
Maar deze willekeurige brede borstelen van een heel ras heeft de toorn van de Noorse Universiteit van Wetenschap en Technologie (NTNU) getrokken, die het concept betwist van het feit dat een hondenras gevaarlijker is dan een ander. Hun case gaat in op het concept dat koesteren een veel grotere rol speelt in hondengedrag dan de natuur en volgens Ane Møller Gabrielsen, die haar doctoraat ontving van NTNU: "Hondengedrag is meer het resultaat van behandeling en training dan van fokken".
Gabrielsen's verzet tegen het verbod en het geloof dat training de doorslag moet geven bij de vraag of een ras veilig is, heeft de steun van de Noorse Kennel Club en andere speciale belangengroepen en hondenbezitters.
Gerelateerd: Bepaalde rassen krijgen de boot van Luxe Co-Op, Owners Cry 'Dog Racism'
Maar daar houdt het niet op. Blijkbaar is het debat rond het het beste trainingsmethode is nu onder de loep genomen met de twee tegengestelde kampen (Beloning versus Straf), waarover de juiste aanpak de juiste is. Het proefschrift van Gabrielsen wijst op de agressieve manier waarop beide partijen hun stijl van lesgeven verdedigen (dus honden zijn niet de enige naakte alfa's in Noorwegen!) En daagt persoonlijk de behoefte aan fysieke straffen uit. In plaats daarvan haalt ze de beproefde beloningsbenadering aan die voortkomt uit het onderzoek van gedragspsychologen B.F. Skinner en Ivan Pavlov - een naam die bij elke hond opkomt als mijn hond een lekkernij kwijlt!
Het voordeel is dat ze het tij ziet verschuiven van de meer corporale methode van lesgeven - waarvan ze denkt dat ze geworteld is in de biologie: een wolvenpak volgt een sterke, ondubbelzinnige leider; vandaar dat sommige eigenaren besluiten dat ze agressief moeten zijn. Het is ook waarschijnlijk dat het een carry-over is van een meer traditionele benadering die wordt gebruikt in Duitsland en militaire discipline, waarbij honden werden opgeleid voor een andere rol dan die van familiehuisdier. Tegenwoordig willen de Noren echter een liefhebbend, gelukkig familielid meer dan dat ze op jacht of waakhond jagen.
Maar laten we teruggaan naar het verbod op specifieke rassen. Aan het eind van de dag voelt Gabrielsen dat het doel van beide benaderingen is om met een hond te eindigen die je kunt vertrouwen - ongeacht ras. En dit is een gevecht dat ze vastbesloten is om te winnen.
[Bron: ScienceDaily]
