Foto's door: CNN
Met iets dat klinkt als een plotwending van een tv-misdaadshow, werd DNA-bewijs gebruikt om een geval van verkeerde identiteit aan te tonen voor een hond die ter dood was veroordeeld.
Penny en Kenneth Job uit St. Clair, Michigan, zijn dol op Kenneth's diensthond Jeb Stuart. De twee jaar oude Belgische Malinois Jeb is een zachte hond die Ken, die lijdt aan de neurodegeneratieve ziekte Charcot-Marie-Tooth, helpt als hij valt. Hoewel Jeb een moeilijke start had in zijn leven - zijn eerste eigenaar stierf en Jeb in een schuurtje achtergelaten in Detroit voordat hij gered en getraind werd - leefde hij vredig samen met zijn drie pelsrobben, zeven katten en zelfs enkele kippen.
Alles veranderde toen de buurman van Jobs, Christopher Sawa, op een ochtend afgelopen augustus dierencontrole noemde omdat zijn kleine Pommerse Vlad buiten, levenloos, in zijn tuin was. Jeb stond over hem heen, vermoedelijk schuldig aan het vermoorden van Vlad, en de familie Jobs was stomverbaasd. Ze wisten dat Jeb nooit iets zou kwetsen, maar het 'ooggetuigenbewijs' was zwaar tegen Jeb.
Gerelateerd: onderzoekers zeggen DNA-testen bij stamboomhonden niet genoeg
Dierlijke controle kwam onmiddellijk en nam Jeb, hij zette hem bijna 23 weken lang 23 uur per dag in een kennel, terwijl de rechtbank besliste of Jeb inderdaad schuldig was, en wat er zou gebeuren als hij was. Toen Jeb werd meegenomen, woog hij bijna 90 kilo, maar vanwege zijn isolatie en terughoudendheid bij de kennels verloor hij meer dan 15 kilo en werd hij nerveus en schichtig rond alles en iedereen.
In de tussentijd, in een rechtbank, getuigde de heer Sawa dat hij Jeb had gevonden die over zijn dode hond stond en dat hij eerder bang was geweest voor het geblaf en de onheilspellende gestalte van Jeb. Hij twijfelde er geen moment aan dat Jeb zijn kleine Vlad had vermoord, die als een kind voor hem en zijn vrouw was geweest. De banen konden niet beweren dat Jeb geen mogelijke verdachte was, omdat hij en hun drie andere honden die ochtend waren ontsnapt, hoewel ze in de tegenovergestelde richting van het huis van hun buren waren gegaan. De advocaat van de Jobs zei dat er geen feitelijk fysiek bewijs was dat Jeb Vlad had vermoord, en dat zelfs die ochtend een buurtdierenarts een onvriendelijke zwerfhond in het gebied had gezien.
Toch oordeelde de rechter dat Jeb een gevaarlijk dier was en als gevolg daarvan de staatswet moest volgen die zei dat Jeb moest worden ingeslapen, waardoor Jeb's familie verwoest werd. Tijdens het proces ontdekten ze dat Vlad na zijn dood niet was gecremeerd en zijn lichaam was nog steeds toegankelijk vanuit het lijkenhuis van de county. Wanhopig verzocht Jeb's familie om DNA-monsters te nemen van het lichaam van Vlad en Jeb, om er 100% zeker van te zijn dat Jeb inderdaad schuldig was aan de misdaad waarvoor hij op dodelijke wijze zou worden gestraft.
Gerelateerd: Stappen om DNA te testen bij honden op mogelijke toekomstige ziekten
Twee maanden nadat Jeb in hechtenis was genomen, rapporteerde de forensisch specialist van het district de bevindingen over de monsters, en ten slotte was er onbetwistbaar bewijs - het DNA van Jeb kwam niet overeen met het DNA dat op Wonden van Vlad gevonden werd en Jeb werd vrijgesproken. Jeb's moeder Penny zei dat ze dolblij waren, hoewel bedroefd door de manier waarop hij was behandeld toen hij in hechtenis zat, en dat Jeb nog steeds bang lijkt voor vreemde mannen. Ze zijn ook boos dat hun onschuldige hond bijna werd geëuthanaseerd toen een simpele en redelijk geprijsde ($ 416) DNA-test de onschuld van Jeb bewees. Omdat honden als 'eigendom' worden beschouwd in plaats van 'wezens', hebben ze geen rechten.
We prijzen de Jobs Family voor het uitputten van alle mogelijke manieren om de onschuld van hun hond te bewijzen, en hoewel we verdrietig zijn dat arme Jeb moest verdragen wat hij deed, hopen we dat zijn verhaal plaats zou kunnen maken voor meer families die DNA-bewijs gebruiken in soortgelijke gevallen. Zoals het deed voor Jeb, zou het het verschil tussen leven en dood kunnen betekenen.
