Foto's door: Lucato / Bigstock
De eeuwenoude vraag van de natuur versus opvoeding als het gaat om hondenaanvallen werd aan de Canadezen voorgelegd. En volgens een recent onderzoek zijn de Canadezen verdeeld over de kwestie.
Volgens de Centers for Disease Control (CDC) in de VS wordt geschat dat ongeveer 4,5 miljoen hondenbeten jaarlijks in het land plaatsvinden. Van die beten zijn slechts ongeveer 350.000 significant genoeg om te worden gerapporteerd in de eigen database van de CDC.
Hoewel Canadese statistieken minder gemakkelijk beschikbaar zijn, schat de Canada Safety Council dat jaarlijks bijna een half miljoen Canadezen door honden worden gebeten door honden, maar weinigen resulteren in ernstig letsel. Het Angus Reid Institute heeft onlangs een onderzoek uitgevoerd naar de vraag of hondenaanvallen het directe gevolg zijn van gevaarlijke rassen of slechte ouders van huisdieren en de resultaten zijn interessant.
Achtenvijftig procent van de Canadezen is van mening dat hondenaanvallen geïsoleerde incidenten zijn (de schuld van de persoon), terwijl 42 procent gelooft dat bepaalde rassen inherent agressiever en gevaarlijker zijn, waardoor ze de schuld op elkaar leggen. Maar de antwoorden lijken aanzienlijk te verschillen als je leeftijdsleeftijd van deelnemers bekijkt tegen hun overtuigingen.
Bij het onderzoeken van Canadezen tussen de 18 en 34 jaar denkt 33 procent dat hondenaanvallen te wijten zijn aan slechte honden, terwijl maar liefst 67 procent denkt dat dit alles te maken heeft met hoe de eigenaar ze opvoedt. Naarmate enquêteerders ouder worden, hebben hun antwoorden de neiging om te veranderen. In de Canadese enquête deelnemers tussen 35 en 54 jaar denkt 40 procent dat honden de schuld hebben, terwijl slechts 60 procent denkt dat mensen schuldig zijn. Die 55 en ouder zijn 50/50 verdeeld over het probleem.
Door de deelnemers aan het onderzoek in geslachten te delen, blijkt dat 67 procent van de mannen zegt dat bepaalde rassen gevaarlijker zijn dan andere, in vergelijking met 37 procent van de vrouwen die hetzelfde zeggen.
De antwoorden van een persoon kunnen ook afhangen van het feit of ze momenteel een hond hebben, een hond hebben gehad (maar niet op dit moment), of nooit een hond hebben gehad. Degenen die nog nooit honden hebben gehad, zijn midden in de kwestie verdeeld, 51 procent zegt dat bepaalde rassen zoals Rottweilers en Pitbulls gevaarlijk zijn en 49 procent zegt dat hondenaanvallen worden veroorzaakt door slechte eigenaren en geen slechte honden. Van de ondervraagde deelnemers die momenteel honden hebben, vindt 66 procent dat hondenaanvallen alles te maken hebben met hoe de hond grootgebracht wordt en niet het ras van de hond.
Gerelateerd: Alles over de Amerikaanse PitBull Terrier
Op de vraag of Canadezen beleid zouden ondersteunen dat zogenaamde 'gevaarlijke rassen' verbiedt, stemde 52 procent van de deelnemers boven de 55 jaar toe, terwijl slechts 27 procent van de deelnemers in de leeftijd van 18-34 het idee steunde. Het is duidelijk dat hoe ouder het publiek is, hoe meer steun er is voor het verbieden van "gevaarlijke rassen" in de gemeenschap, terwijl het jongere publiek gelooft dat het allemaal te maken heeft met hoe je de hond grootbrengt.
De meerderheid van de Canadezen steunt echter wel wetgeving die "gevaarlijke" hondenrassen controleert. Tweederde van de deelnemers (67 procent) ondersteunt het gebruik van muilkorven voor rassen zoals pitbulls wanneer ze niet in het bezit zijn van hun eigenaren, en 58 procent ondersteunt duurdere licenties voor 'gevaarlijke' rassen. Dit laatste zou honden zoals American Pitbull Terriers minder wenselijk maken omdat ze duurder zouden zijn om te bezitten (als ze niet helemaal verboden zijn in een bepaalde Provence).
Gerelateerd: De waarheid over Pit Bulls
Als ik deel had uitgemaakt van deze enquête, zou ik een van de vele mensen zijn geweest die het hier helemaal niet mee eens waren. Zelfs een kleine chihuahua kan een kleine, onophoudelijke knelmachine zijn als je hem traint; het is allemaal in hoe je de hond grootbrengt en niet zijn ras. Hoewel ik geloof dat er honden zijn die niet onder controle zijn en soms slechte beslissingen nemen die eindigen in een menselijk gewond raken, geloof ik niet dat honden inherent slecht geboren worden. Misschien komt het omdat ik meer heb behandeld dan mijn deel van de harige, lieve pooches of misschien omdat ik vaak een onverschrokken benadering van dieren heb.
Het enige dat ik weet, is wanneer ik oog in oog kom met een enorme Amerikaanse Bulldog of Napolitaanse Mastiff die in het park aan de lijn loopt, mijn eerste instinct is niet om terug weg te gaan van angst. Integendeel, ik buk voorover en laat ze mijn hand verwelkomen en na een paar seconden voorzichtig snuiven, ben ik altijd beloond met een kwispelende staart en meer dan een paar blije liktjes.
Voor meer informatie over deze enquête, kijk op AngusReid.org.
