Mama en papa en puppy maken er drie - Christina Peden onderzoekt waarom haar generatie vaker kiest voor het ouderschap van het huisdier dan voor kinderen.
"Toen ik zo oud was als jij, zou ik 10 mijl naar school lopen … in de sneeuw … wegrennen van een pak hondsdolle elanden." We waren met die anekdote (ok, misschien zonder de hondsdolle eland) toen we jonger waren, en we rolde onze ogen naar onze ouderen. Ja, dingen zijn gewoon niet wat ze waren … vooral als het gaat om het starten van een gezin. Het is niet ongebruikelijk dat echtparen hun ouderschap uitstellen (de soort van de menselijke baby) en hun moederlijke en vaderlijke energie besteden aan het opvoeden van een hond.
Zijn we de weg kwijtgeraakt? Valt het weefsel van een morele maatschappij uiteen? Zijn we op weg naar een zombie-apocalyps? Nee - op al die punten. Als Gen Y-ers hebben we andere dingen op ons bord staan die niet flexibel genoeg zijn voor een baby, maar de perfecte storm zijn om een hond te hebben.
We betalen nog steeds studieleningen af
Het is tegenwoordig vrij normaal om studieleningen af te betalen tot je je dertig bent (verdrietig, maar waar).
De klasse van 2014 heeft het onaangename onderscheid dat het de meest schuldige afstudeercursus ooit is, met een gemiddelde van $ 33.000 aan leningen voor studentenleningen. Dat is na correctie voor inflatie. Ik ken deze realiteit maar al te goed: ik ben in 2007 afgestudeerd met een schuld van $ 25.000, en ik betaal het nog steeds af dankzij een tekort aan fatsoenlijke banen als gevolg van de economische neergang.
Nu Gen Yers steeds meer tijd op school en collegegeld doorbrengt dan ooit tevoren, is het geen wonder dat we zo lang wachten om gezinnen te hebben en in plaats daarvan ze te vervangen door huisdieren. Hoewel een kat of hond nog steeds een aanzienlijke investering is van zowel tijd als geld, zijn de kosten van het ouderschap voor huisdieren nog steeds verbleekt in vergelijking met u, weet u, werkelijk ouderschap.
Een huisdier is de perfecte manier om een gezin te stichten als je nog niet klaar bent voor baby's van het menselijke ras, als je ervoor kiest ze te hebben.
We verdienen minder geld dan onze ouders deden
Onderzoek op lange termijn heeft aangetoond dat de inkomens in de afgelopen 30 jaar aanzienlijk zijn gedaald. Mensen die drie decennia geleden hetzelfde werk deden verdienden meer geld dan iemand die die baan vandaag uitoefent, zelfs als we rekening houden met de inflatie. Er zijn ook meer tijdelijke en contractrollen dan ooit tevoren. Als je niet weet of je over zes maanden of een jaar een stabiel salaris zult hebben, is het vrij moeilijk om serieuze financiële toezeggingen te doen, zoals bijvoorbeeld een huis kopen of een kind krijgen.
Wanneer we echter op een plek komen waar we genoeg geld verdienen om meer te onderhouden dan alleen onszelf, wenden velen van ons zich tot het ouderschap van het huisdier. Er gaat niets boven thuiskomen aan het einde van de dag met een spinnende of staart-kwispelende knuffelvriend, toch? Afgezien van de vanzelfsprekende onvoorwaardelijke liefde die huisdieren ons geven, voelt het ook geweldig om te nemen van iemand anders dan jezelf. Wonen in een grote stad, het kan gemakkelijk zijn om verstrikt te raken in de gekte van het stadsleven. Huisdieren vragen ons om te vertragen, meer tijd thuis door te brengen en minder in het nieuwste restaurant of club omdat we nu dit prachtige kleine schepsel in ons leven hebben dat voor bijna alles van ons afhankelijk is.
De verwachtingen zijn nu anders
Ongeveer 50 of 60 jaar geleden was het hebben van een gezin precies wat je deed. Je zou de middelbare school afstuderen, kan zijn college; trouw met je geliefde, koop een huis en begin met het uitkippen van baby's. Dat was de norm en de meeste mensen wijken daar niet van af.
Je hebt me niet nodig om een geschiedenisles te geven; de afgelopen 50 jaar zijn revolutionair geweest op een groot aantal verschillende manieren. De tijden zijn veranderd en het hebben van kinderen van begin 20 wordt nu op veel plaatsen in de westerse wereld als abnormaal beschouwd. Er zijn graden te behalen en carrière dromen om te achtervolgen. We hebben veilige en effectieve anticonceptie. Vrouwen hebben de hulp van een man niet nodig om het leven te redden.
Dus we hebben het uitstellen van het hebben van kinderen ten gunste van reizen of het bouwen van onze loopbaan. En hoewel we het druk hebben, is het veel gemakkelijker om een huisdier in ons drukke leven te passen dan wanneer het een kind is. Het krijgen van een hond was een grote verandering van levensstijl voor mijn vriend en mij, maar het is nergens in de buurt van de complete en uiterste levensstijl revisie benodigd wanneer je kinderen in mix brengt.
Dus ja, op dit moment in mijn leven ben ik best blij om "mam" te zijn voor onze hond Matilda en kat Oscar en voor hen alleen. Kinderen zijn uiteindelijk een mogelijkheid, maar niet in de nabije toekomst. Geef me mijn vachtbaby's, alsjeblieft en bedankt.
De "Amerikaanse droom" is veranderd
Oké, ik ben misschien Canadees, maar het concept is hetzelfde: een goede baan krijgen, een huis kopen in de 'burbs' en nog lang en gelukkig leven. En dat was de droom - voor onze ouders en grootouders.
Mensen zien af van een verhuizing naar de buitenwijken ten gunste van het stadsleven. Meer jonge gezinnen leven in appartementen dan ooit tevoren. Dit is de evolutie van de droom: terwijl succes betekende dat we moesten ontsnappen aan het zand en vuil van de stad, nu (voor velen) betekent het een massale uittocht uit de buitenwijken van onze jeugd.
We zijn ziek van het gebrek aan kunst en cultuur en de huizen die er allemaal hetzelfde uitzien. We willen niet dezelfde straffende, urenlange pendules verdragen die onze ouders deden. We willen binnen een half uur thuis zijn van het werk en meer tijd met onze kinderen hebben, ook al betekent dit dat we minder ruimte hebben. We willen dat onze kinderen opgroeien met geweldige openbaar vervoer en gemakkelijke toegang tot musea en kunstgalerijen, en je kunt die dingen gewoon niet in een buitenwijk krijgen.
Maar - we willen nog steeds de dingen die ertoe doen, althans voor ons. De meesten van ons zijn opgegroeid met een gezinshond of een kat en we weten hoeveel vreugde ze brengen, dus dat willen we natuurlijk, waar we ook wonen. Daarom zie ik tegenwoordig zoveel mensen in mijn leeftijdscategorie op het hondenpark. We willen een gevoel van familie in ons leven, zelfs als het er niet uitziet als degene waarmee we zijn opgegroeid. En dat is waar huisdieren in de mix komen.
Heb je besloten om af te zien van traditioneel ouderschap en te kiezen voor de vierbenige pelsbaby? Of stel je het uit tot je ouder bent? Of vond je huisdierouderschap zo leuk dat je besloot om de bevolkingsgroei in te perken en een vaste waarde te worden in het hondenpark? Laat hieronder je reacties achter!
Christina Peden is een levenslange dierenvriend en een fervent woordspeler. Ze woont in Toronto met haar vriend Ryan, waar ze trotse ouders zijn van hun puppy, Matilda en kat, Oscar. In haar vrije tijd is ze te vinden in Toronto, Canada's al te korte pati? Te seizoen, gebruik te maken van de vele parken van de stad of opgerold met een goed boek.
