Ik heb altijd van honden gehouden, maar sinds mijn Shar-pei-mix afgelopen november is aangenomen, ben ik dat geworden pupsessed. Nieuwe hobby's zijn onderzoek naar honden, honden kijken en speculeren met honden (zoals in: "Raad eens wat voor soort hond dat is?"). Luna is de afgelopen acht maanden mijn BFF (best fluffy friend) geweest, en ondanks een gekauwde bankstel, enkele gerafelde boeken en verschillende paren gescheurd ondergoed, maakt het geluk dat ze in mijn leven brengt het allemaal de dood in. Ik heb haar geleerd high-five te spelen, te vangen en om te draaien, maar het blijkt dat ze me er iets voor terug heeft geleerd.
1. Vergeef en vergeet
Nu, misschien komt het omdat honden een kortetermijngeheugen hebben, maar elke keer als Luna geïrriteerd raakt door een vriend van een hondenpark (niemand is perfect, heb ik gelijk?), Ze mopperen, scheiden en vinden dan de weg terug naar elkaar. Het is alsof ze insloot: "Bump me een keer? Je moet je schamen. Doe het niet nog een keer en we kunnen vrienden zijn. "Honden houden niet van wrok, en dat mogen we ook niet doen … zelfs als dat betekent dat ze hen vergeven omdat ze knagen aan onze favoriete paar schoenenontwerper (ahem).
2. Het leven is een spel
Voor Luna is alles een speeltje. Kussens gooien, wasgoed (vies of schoon), plastic recyclebare materialen en de vlezige huid van mijn arme, weerloze hand zijn allemaal eerlijk spel. Ook een poging om haar een harnas te geven zonder een snelle achtervolging in de huiskamer is volkomen onhoudbaar. Ik heb geleerd om het te accepteren.
3. Eerlijkheid is het beste beleid
Luna liegt niet. Ze draagt haar emoties op haar, nou ja, poot. Als ze verdrietig is, spelden haar oren achteruit. Als ze bang is, valt haar staart weg. Als ze nieuwsgierig is, trilt haar neus. Als ze gelukkig is, swooshes haar staart heen en weer. Als ze lekker ligt, schept ze je praktisch van het bed. En als ze honger heeft … nou, ze doet dit ding waar ze haar voedselschaal opraapt en overblijvende goudklompjes over de vloer morst. Het punt is dat het meestal vrij eenvoudig is om te vertellen hoe Luna zich voelt, en communicatie is een belangrijke gezonde relatie.
4. Wees niet bang om rommelig te worden
Op een keer nam ik Luna mee naar het hondenpark vlak na een regenbui en ze vond het enkel en alleengooey, slordige modderpoel in de hele plaats. Eerst porde ze erop. Toen groef ze erin. Toen ging ze erin liggen. Toen rolde ze erin. Waarom? Omdat het leuk was! Ze dacht niet na over de rommel die ze in de auto of het appartement zou achterlaten (dat was natuurlijk de taak van haar hooman). Haar kleine daad van rebellie ging over genieten van het leven in het moment.
5. Liefde met je hele hart
… en wees niet bang om het te laten zien! Elke keer dat Luna me ziet na elke tijd - of het nu twee minuten of acht uur is - wordt ze de gelukkigste puppy ter wereld. Honden herinneren ons eraan dat er niets mis is met het tonen van liefde voor geliefden, en dat we nooit de tijd nemen die we met hen hebben. Vraag het maar aan Luna: er bestaat niet zoiets als te veel kussen!
