Dog History 101: Een tijdlijn van mensen die honden aankleden

2024 Auteur: Ruth Jocelyn Flynn | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 05:14

Onlangs zag ik een paar mensen lopen in een kleine hond in mijn buurt. De pup was schattig, zeker, met dat kleine beetje pit in haar stap, maar het was niet haar sprong die mijn aandacht trok. Nee nee. Wat me opviel was het feit dat ze een a aan had jurk.

Dit was niet wat we een "praktisch" stuk bovenkleding zouden kunnen noemen, let wel. De dunne stof gaf niet veel warmte, en het was zeker niet haar figuur geen gunsten doen. (Hé, we zijn er allemaal geweest.) Het kledingstuk was zelfs met juwelen en compleet met een strokenrok. De pup leek echter geen last te hebben en vervolgde haar weg. (Opmerking: de hieronder afgebeelde hond is niet de hond die hier wordt beschreven, hoewel ze allebei even geweldig zijn.)

Je hebt je misschien afgevraagd, zoals ik deed met vier van mijn eigen "naakte" honden aan mijn zijde, wat het doel was achter deze kledingkeuze. Ik weet dat we mijn jeugdhonden nooit zo op deze manier hebben aangekleed, dus wat is de deal?

Deze peinzende curiositeiten brachten ons aan het denken. Wanneer werden kleedhonden een ding?

Het is moeilijk om me te shockeren als het gaat om wat hondenbezitters zullen doen voor (of aan) hun beste vrienden, maar ik was zeker verrast na een beetje informeel onderzoek. Vreemd genoeg is er een flagrant gebrek aan informatie van experts. Verschillende nieuwsgierige doggie-bloggers hebben zich echter in het fenomeen zelf verdiept. Een van deze is Montecristo van Montecristo Travels. Hij is een hond, maar hij schrijft verrassend goed gezien zijn gebrek aan opponeerbare duimen.

Montecristo vermoedt dat honden al minstens 12.000 jaar onze maatjes zijn. EEN CNN het artikel beweert dat het maar liefst 32.000 jaar geleden begon, hoewel deze schatting niet zonder controverse is. Laten we dus maar zeggen dat we al heel lang hangen met onze viervoetige vrienden.

Het is dus ook zo dat we al bijna net zo lang honden "decoreren". Ik bedoel niet truien, truien of tutu's - nee, dat allemaal niet. Halsbanden waren natuurlijk de eerste modeverklaring voor honden. Terugspoelen naar de tijd van de oude Egyptenaren, die beruchte kattenliefhebbers waren maar die ook honden vereerden als jagers, bewakers en beschermers van het huis.

Halsbanden ontstonden als hulpmiddelen voor training en beperking, evenals statussymbolen op het hoogtepunt van de beschaving. Maar het waren ook prachtige kunstwerken. De lederen kraag eronder was vermoedelijk een van de twee ontdekkingen van de Franse ontdekkingsreiziger Victor Loret en toont vrij gedetailleerde jachttaferelen en de naam van de hond, Tantanuit.

De halsband-en-leiband combo werd al snel de norm. Ze waren vaak gemaakt van leer en verschillende metalen, in reliëf gemaakt met prachtige ontwerpen en soms versierd met goud en felgekleurde stenen. Als je niet bekend bent met het verhaal van de waakhond uit Pompeii, die omkwam in de nasleep van de uitbarsting van de Vesuvius, biedt het unieke inzichten zelf.

Eenmaal geketend op zijn eigendom als beschermer van het huis, werd de holte van de hond in de aarde vanaf 79 na Christus ontdekt door archeologen, die een gipsvorm van het lichaam creëerden. Eenmaal gegoten, onthulde infrarood licht dat de hond een kraag met bronzen beetjes droeg met daarop een verhaal over hoe de hond zijn mens redde van een wolvenaanval.

De in New York City gevestigde kunstenaar Allan Mccollum maakte glasvezelreplica's van de hond, die in 1991 op beroemde wijze werden gereproduceerd.

Circa 46-44 voor Christus, Julius Caesar moest zelfs burgers berispen omdat ze meer aandacht aan hun honden schonken dan aan hun kinderen!

Volgens het boek van 2004 van Cynthia Branigan De heerschappij van de windhond, Louis XI van Frankrijk pochte een pakket van een paar dozijn Greyhounds. Hij versierde zijn favoriete pup, Cher Ami ('beste vriend') in een massieve gouden kraag bedekt met robijnen. Andere koninklijke hoektanden kregen kragen bezet met diamanten, gegraveerd met grafschriften en verhalen, of opgehangen met kleine belletjes.

Toen de daad van het kleden van honden in kleding aan populariteit won, waren er geen "honden sweaters" of "hondenjassen" of honden - wat dan ook. Honden die eigendom waren van koninklijke familie werden soms gekleed in geminiaturiseerde menselijke outfits, zoals de tutu-geklede hond in de buurtstraat. Montecristo schrijft:

In 1833 schreef prinses Victoria in Groot-Brittannië over haar spaniel dat zij 'lieve lieve kleine Dash in een scharlaken jasje en een blauwe broek' had gekleed. In feite ontwikkelde de smaak voor dierenmode in de 19e eeuw zich tot een winstgevende maakindustrie.

Hij gaat verder met het opmerken van specifieke gewone kledingstukken die door honden in de 19e eeuw werden gedragen, zoals vermeld in Paul Mégnin's Nos Chiens, "Onze honden." Deze omvatten "kostuums" voor middagbezoeken, avondkleding, reizen en het strand. HET STRAND.

Van Nos Chiens:

Onze chique honden hebben een speciale baduitrusting - in blauwe cambric met een matrozenkraag in wit gehuld met geborduurde ankers in elk van de hoeken; en aan een van de zijden, geborduurd in goud, de naam van het strand - Cabourg of Trouville.

Ondertussen heb ik geluk als mijn bikinitop en -bodem matchen.

Latere deskundigen, zoals Alfred Barbou in zijn boek, Le Chien: Son histoire, ses exploits, ses aventures, "The Dog: De geschiedenis, de prestaties, de avonturen", leggen uit dat geborduurde jassen, reismantels, zijden jasjes en theekleding de norm waren.Barbou en andere auteurs van die tijd waren het er ook over eens dat winterkleding noodzakelijk en te verwachten was.

Hier zijn we aan het einde van de 19e eeuw met honden die niet zonder hun reismantels dood zouden worden gevangen, compleet met een klein zakje voor hun treinkaartje. Geen probleem dus, maar toen mensen zich meer bewust werden van dierenwelzijn, ontstonden er kritiek op het benoemen van buitensporige outfits die mogelijk schadelijk zijn voor huisdieren.

Honden gebruiken hun lichaam om te communiceren, en kleding die dit remt kan zowel onpraktisch als ongemakkelijk zijn. De Koninklijke Vereniging ter Preventie van Wreedheid tegen Dieren (RSPCA) verklaarde net afgelopen kerst:

Als we [die communicatieve gedragingen] beginnen te bedekken, maakt het het erg moeilijk voor [honden] om met ons en andere honden te communiceren. De algemene positie van de RSPCA is niet om kostuums op honden te zetten. De liefdadigheidsorganisatie voor dierenwelzijn heeft gewaarschuwd dat er in sommige gevallen redenen kunnen zijn om te vervolgen als huisdieren worden gedwongen kleding te dragen die als schadelijk kan worden beschouwd.

De organisatie keurde echter wel het gebruik van kleding goed in oudere honden en jongere honden die ziek zijn, of die kortere jassen hebben die niet geschikt zijn voor koude temperaturen.