De iconische Groenlandse Hond gaat langzaam dood en heeft dringend onze hulp nodig.
Dit grote husky-type ras, gebruikt voor sleeën en jagen, staat voor een zware strijd. Klimaatverandering en een verschuiving in het culturele en economische landschap hebben geleid tot de verwaarlozing van de 21.000 honden die 's werelds grootste eiland naar huis noemen.
Met een overheidsmandaat om honden te scheiden van menselijke leefgebieden voor de openbare veiligheid, worden hoektanden veroordeeld tot 'aangewezen hondengedeelten', ver van hun mensen. Ze worden geketend tijdens de steeds langere zomermaanden, zonder toegang tot voedsel en water. Deze ketens worden samen opgerold, tot het punt waarop het de dieren stikt. Vooral de pups zijn zwaar getroffen door verwonding, ondervoeding en uitdroging. Helaas worden zieke honden meestal doodgeschoten vanwege een gebrek aan veterinaire zorg.De vrijwilligers van Darwin Animal Doctors (DAD), een organisatie die zich inzet voor het helpen van gewonde en verwaarloosde huisdieren in de Galapagos en het buitenland, hebben onlangs een bezoek aan Groenland gebracht om een helpende hand te bieden.
Toen Dr. Jochem Lastdrager en zijn team van DAD-vrijwilligers in de kustplaatsen van Zuid-Groenland aankwamen, waren ze verrast een overweldigend aantal honden te vinden dat dringend behoefte heeft. Terry Stone, een bestuurslid dat deel uitmaakte van het eerste team, zei dat het aantal sterfgevallen als gevolg van een gebrek aan goede voeding en verwondingen door kettingen (scheuren / gebroken benen) en gevechten te groot waren om te tellen.
Vertelt Stone BarkPost:
"Ik was misselijk van de manier waarop honden alleen gelaten werden, velen bezweken aan uitdroging."
Gedurende de laatste 40 jaar zijn de Inuit-mensen verhuisd van kleine kolonies langs de kust naar grotere, nieuw ontwikkelde westerse steden. Binnen één generatie zijn ze overgestapt van leven in lemen hutten, overleven met jagen / vissen met de hulp van hun honden, leven in gekleurde betonnen gebouwen met centrale verwarming en een supermarkt om de hoek. Dit betekent dat ze hun honden moeten achterlaten die hen jarenlang hebben geholpen te overleven.
Lastdrager vertelt BarkPost:
Terwijl het hebben van gezonde honden een topprioriteit was, waren ze nu onder aan de lijst. Ze hebben hun economische functie in de samenleving verloren door de introductie van westerse gemakken zoals auto's, sneeuwscooters en supermarkten.
Ondanks modernisering houden sommige groepen hun honden vast voor hun trots, gebruiken ze voor de jacht, sleeraces en een groeiende interesse in de toeristenindustrie, zelfs als dit betekent dat ze weggestuurd moeten worden tijdens de zomermaanden.
Helaas betekent de hoge werkloosheid van het land een gebrek aan geld om hondenvoer te kopen en een onvermogen om dagelijks voedsel te vervoeren naar de hondengebieden in de buitenste stadsgrenzen. Terwijl de hoektanden zichzelf en hun baasjes van voedsel voorzagen, zijn de dingen omgedraaid en zijn de honden afhankelijk van hun mushers (sledebestuurders).
Zegt Lastdrager:
Stel je voor hoeveel voedsel en water je nodig hebt om 10-20 te voeren, en stel je dan voor dat je dit voedsel en water naar de honden te voet vervoert (ze kunnen hun sneeuwscooters niet gebruiken in de zomer). Dit is een echte verbintenis. Dus mensen hebben de neiging zich te verschuilen achter excuses, zichzelf ervan overtuigend dat de honden (zoals hun wolvennichten) niet dagelijks hoeven te eten en hydrateren.
Deze honden, gefokt om te werken, lijden niet alleen aan gevoelens van futiliteit en honger, ze worden niet gesocialiseerd. Het gebrek aan menselijk contact betekent een gebrek aan socialisatie. Dr. Lastdrager is van mening dat de sleutel tot het overleven van dit ras is om betrokken te raken bij de toeristenindustrie, maar maakt zich zorgen dat het verlies van reguliere menselijke interactie in de toekomst tot problemen zal leiden.
Lastdrager vertelt BarkPost:
Het is vrij moeilijk om verantwoorde sledehondenrondleidingen te organiseren (of zelfs de veiligheid voor uw eigen mensen te garanderen) als u niet kunt vertrouwen dat uw honden in de buurt van mensen zijn.
Sinds 2014 hebben Dr. Lastdrager en zijn team drie reizen gemaakt, honden helpen in erbarmelijke omstandigheden, hen voorzien van medische zorg en de broodnodige interactie. Toen Lastdrager in de afgelopen winter terugkeerde naar Groenland - dit keer naar Tasiilaq, een dorp in Oost-Groenland, om te assisteren tijdens de grootste rodelwedstrijd van het land, was hij blij de honden te zien lachen. "Het is mooi om te zien hoe de mushers samenwerken met de honden; het is een wederzijds begrip dat er bijna natuurlijk uitziet, "zei hij.Het is absoluut noodzakelijk dat dit aspect van de Groenlandse cultuur behouden blijft, niet alleen voor de trots van de Inuit, maar omwille van de majestueuze honden die dit prachtige land naar huis noemen.
Als je een reis naar Groenland niet kunt plannen om deze lieve honden te bezoeken, overweeg dan om een donatie te doen aan Darwin Animal Doctors, die van plan is om deze zomer terug te keren om gratis medische zorg te bieden en met gepassioneerde lokale bevolking te werken aan een uitgebreide humane opvoeding om de slee te redden. honden.
Afbeeldingen en video geleverd door Darwin Animal Doctors
