Toen Dr. Marty Becker op de hoogte was van Lem, een hoge Duitse herder die wat redding nodig had, kon hij moeilijk de dramatische gebeurtenissen voorspellen die zich ontvouwden.
Bij een opvangcentrum in Zuid-Californië is Lem 7 jaar oud en heeft hij pijn in zijn achterhand. Kan iemand een manier vinden om …
Geplaatst door Dr. Marty Becker op maandag 6 april 2015
Lem werd gelukkig gered uit het asiel door een andere dierenarts, Dr. Susan Garlinghouse, die zo vriendelijk was om te delen wat er gebeurde met Dr. Becker.
Hier is het verhaal dat ze aan hem schreef, van de website van Dr. Becker:
Hallo Dr. Becker,
Het spijt me heel erg dat ik niet eerder op je gereageerd heb - op de een of andere manier werd je e-mail in de verkeerde e-mailmap geplaatst en ik heb hem nu net gevonden.
Ja, ik heb Lem geadopteerd, nu omgedoopt tot Caesar. Hij doet geweldig, wat een geweldige hond is hij. Het was zo vreemd toen ik het opvangcentrum belde om naar hem te vragen nadat een vriend je website-artikel naar mij had doorgestuurd. De receptionist zei in eerste instantie dat hij 'uit was voor beoordeling, terugbelde binnen een paar dagen', wat, wetende dat hij al geen tijd had, voor mij onzinnig was.
Ik heb ook een vriend neergehaald en ze zeiden dat hij beschikbaar was en in zijn kennel, maar nee, ze zouden niet veel meer zeggen dan dat. Ik besloot dat de enige manier om iets accuraat te krijgen was door fysiek naar het asiel te gaan en een toezegging te ondertekenen om te adopteren als hij om de een of andere reden echt op bezoek was bij een dierenarts.
Toen ik daar aankwam, zeiden ze nee, hij was niet uit voor beoordeling, hij was in de kennelloop. Nee, zijn kooikaart was er, maar geen hond. Terug naar de receptie. Misschien is hij verhuisd naar een andere run in de kennels, gaan ze allemaal kijken (geweldig, een rondje langs honderd honden, ook zeggende: "MIJ MIJ! PAK MIJ!" Ack.) Geen Duitse herder. Terug naar voren. Misschien is hij over in de kliniek voor dierenopvang. Nee. Niet daar.
Inmiddels was ik een beetje opgewonden, ik vroeg me af hoe het komt dat ze deze hond niet eens in de gaten kunnen houden, laat staan wat zijn status is. Uiteindelijk kwamen ze terug en zeiden dat ze hem hadden gevonden in "een niet-openbare ruimte van de faciliteit", maar nu was hij terug in de kennelloop. Ik heb een collega die vroeger een dierenarts was en jij en ik weten allebei in welke kamer het "niet-openbare deel van de faciliteit" wordt gebruikt. Inmiddels was het rond vier uur 's avonds. en ik ben er vrij zeker van dat dieren niet overnachten in dat gebied.
Hoe dan ook, ik had de arme man daar weg als een schot. Hij was behoorlijk verbijsterd, wilde absoluut niet in de auto stappen (kan het hem niet kwalijk nemen, zijn laatste autoritje eindigde niet zo goed voor hem) en hij was dun, vies, gematteerd met dood haar en stal iets vreselijks.
De volgende paar dagen lieten we hem baden, alle dode haren wegkwijnen en zeven of acht onbehandelde, abrupte, maggotische bijtwondjes op zijn rug en keel gevonden - wie weet wat het verhaal daarover is. Opgeschoond, op antibiotica voor een tijdje, ze zijn goed genezen. Hij had wat zorgwekkende geluiden van de lagere luchtwegen en niet verrassend wat kennelhoest, maar dat is ook opgelost met antibiotica.
Hij heeft een paar milde heupproblemen, maar ik denk niet dat er iets is dat niet goed kan worden behandeld met omega-3's en Adequan. Hij heeft tot nu toe acht injecties Adequan gekregen en het heeft een wereld van verschil gemaakt. Zijn eetlust is goed en hij is terug naar een meer normaal gewicht, hoewel ik hem rond een score van de lichaamsconditie van 4,5 houd om te helpen met de orthopedische problemen. Het lijkt erop dat hij enkele milde voedselallergieën heeft, maar doet het beter op een graanvrij, zalmproteïnedieet met wat toegevoegde vis en vlasolie.
Het kostte hem een tijdje om uit zijn schulp te komen, maar hij is snel een ongelooflijk aanhankelijke en toegewijde hond aan het worden. Absoluut zachtaardig met mensen (hoewel een afschrikwekkende schors), kinderen, paarden en mijn andere honden en de kat. Hij speelt als een puppy die rondloopt en zijn speelgoed aan het schudden is en het leuk vindt om fetch te spelen. Hij is gevorderd van gedogen behandeld te worden, ervan te genieten, en er nu om te vragen met een grote blije grijns en kwispelende staart. Hij is nooit meer dan een paar meter van me verwijderd terwijl ik in huis werk. Hij is zindelijk, verstoort geen dingen en heeft uitstekende huismanieren - eigenlijk een genot om in de buurt te zijn. Het is heel, heel goed om hem te zien bloeien en zijn zelfvertrouwen en levensvreugde herwinnen.
Hij wordt nog steeds erg bang en bezorgd dat hem wordt gevraagd of hij een ritje in de auto wil maken, maar we proberen hem er met de tijd over te krijgen. Het enige chronische probleem dat ik zie, is dat zijn gehoor vrij slecht is. Hij had een erg smerig geval van otitis externa toen ik hem thuis bracht, en het kan ook zijn geëvolueerd naar otitis media. Ik heb zijn oren verschillende keren doorgespoeld, een grondige infusie gemaakt en zijn kanalen en TM lijken in orde, maar nog steeds slechts ongeveer 30% van het normale gehoor. We kunnen ermee leven. Ik zou hem misschien naar een neuroloog willen brengen om hem op een gegeven moment te laten controleren, maar het discretionaire budget is nu grotendeels naar Adequan gegaan.
Dit is het laatste vreemde ding: hij weet hoe hij moet 'stapelen' zoals een showhond, hij gaat aan de lijn als een showhond - en hij begrijpt een paar elementaire Duitse commando's. Ik zou niet zeggen dat hij volledig Schutzhund is opgeleid, maar iemand heeft ergens veel gezelligheid en training aan deze hond gegeven.Dus hoe kwam hij zo hard door de kloven dat hij enkele minuten verwijderd was van euthanasie? Het asiel zei dat hij een eigenaar-overgave was, dat ze zeiden dat ze geen tijd voor hem hadden. Dat is zeker duidelijk, hoewel er meer moet zijn, maar alles wat ik kan doen is vermoeden.
Hoe dan ook, dit is waarschijnlijk veel meer dan je moest weten, maar hier heb je het hoe dan ook. Hij doet het gewoon geweldig en ja, dit is zeker zijn eeuwige thuis. Mijn man en ik verhuizen volgende maand naar Noord-Californië en de honden zullen zeven omheinde hectares hebben waarop ze kunnen rennen.
Heel erg bedankt voor het zien van deze geweldige jongen en het gebruiken van je middelen om zijn situatie bekend te maken en hem terug te krijgen van de rand. Hij is absoluut de moeite waard en is stevig verschanst als een geliefd en permanent lid van onze familie.
Vriendelijke groeten,
Susan
Hoge pootjes voor Dr. Garlinghouse, Dr. Becker en al diegenen die pups adopteren! En veel geluk voor Lem / Caesar in zijn nieuwe thuis! 🙂
Uitgelicht beeld via Dr. Marty Becker / Pat Gregoire
h / t aan Dr. Marty Becker
