Een liefdesbrief aan de kassier bij de dierenwinkel

2024 Auteur: Ruth Jocelyn Flynn | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 05:14

Beste kassier dame,

Ik ken je naam niet, maar ik weet één ding: ik hou van je.

Elke keer dat ik bij je thuis aankom, de dierenwinkel, doet mijn gezicht dit.

Ik geef toe dat het op het eerste gezicht geen liefde was. In plaats daarvan was het iets veel krachtiger en eerlijker. Het was liefde bij de eerste traktatie.

Ik zal nooit vergeten de eerste keer dat je me een traktatie gaf. Je stopte al je speelgoed en cadeautjes in big bags en vanuit het niets leunde je voorover en gaf me een koekje. En toen wist ik het: dit was geen gewone kassierster. Dit was:Kassier Dame! Hoofdstad C, Hoofdletter L. Uitroepteken!

Ik kan me nauwelijks herinneren dat mijn zus bijna ons moment verpestte.

Je krijgt me op een manier die geen andere kassier ooit heeft. Je begrijpt wat ik wil en wat ik nodig heb. Je begrijpt mijn onophoudelijke verlangen naar lekkernijen. En daarvoor hou ik van je.

Voor jou waren er een paar nieuwelingen bij de kassa. Ze waren in orde, zeker, maar dat deden ze niet - kon niet - begrijp mijn verlangen naar traktaties. Ik zou springen en jammeren voor tussendoortjes, ik zou naar ze staren, ik zou zelfs helemaal over de vloer kwijlen. Maar die kassiers hebben het nooit gemerkt. Ze zouden alleen de big bags van mijn ouders uitleveren en zeggen "Volgende klant!" Stel je voor - gewone mensen die hun werk doen en een knappe, hongerige puc negeren zoals ik.

Maar je snapt het. Je weet dat mijn filosofie is: "Geen traktatie achtergelaten." Je wist dat zonder dat ik het je ooit hoefde te vertellen.

Het is waar dat ik het je niet had kunnen vertellen, zelfs als ik dat wilde, omdat we niet dezelfde taal spreken, maar daar gaat het niet om. Dat maakt het zelfs nog indrukwekkender. We begrijpen elkaar op een manier die woorden overstijgt. Het is alsof je mijn gedachten kunt lezen, en je hoort het enige woord in mijn brein kloppen: TRAKTATIE. TRAKTATIE. TRAKTATIE.

Je kent mij beter dan wie dan ook. U weet bijvoorbeeld dat ik dol ben op pindakaaskoekjes EN op zalm gearomatiseerd schokkerig. Je weet dat ik NIET tussen de twee kan kiezen, ongeacht hoe slecht mama een stap wil zetten met de rest van haar boodschappen.

Alsof er een andere boodschap belangrijker was dan degene te zien waar je van houdt. Alsof men zelfs liefde als een 'boodschap' zou kunnen beschouwen. Misschien is het een dwazen boodschap en ben ik de dwaas. Nou dat is prima, want … Ik ben een dwaas voor je, Kassier Dame, en de lekkernijen die je me altijd zo liefdevol hebt gegeven.

Als ik je winkel binnenloop, Cashier Lady, weet ik dat je er bent. Terwijl ik door de gangpaden loop met mijn zus en mijn moeder op sleeptouw, voel ik de spanning om je te zien. Ik vraag me af of ik een geschenk moet selecteren om aan u te presenteren wanneer we uw register bereiken?

Hé, hé, wat zijn dit? Mam zegt het "Wee Wee." Wee Wee? Zeker bedoelt ze Oui Oui.

Ah, Frans. De taal van de liefde. Ik neem 10! Ik weet zeker dat je hier veel profijt van zult hebben, Cashier Lady. Dat doe ik zeker.

Misschien wil je een heerlijk dessert van The Treatery delen?

En zelfs als ik er 80% van eet, weet ik dat je het zult begrijpen, Cashier Lady. Je weet beter dan wie dan ook dat liefde alles draait om delen, zelfs als dat delen resulteert in een 80/20-uitsplitsing. Liefde is liefde.

Als we het beenderpad inlopen, voel ik dat mijn liefde geen grenzen kent. Bijvoorbeeld, ook al ben ik dol op botten meer dan wat dan ook (zelfs meer dan jij, kassier dame, geen aanstoot), ik ben blij om je een van de zeven die ik heb geselecteerd te geven.

Ik wed dat je van dit bot zult houden. Het is een agressieve spek smaak die onmiddellijk de neusgaten en mond binnendringt. Ik denk dat je het erover eens zult zijn dat het zo veel ruikt en smaakt beter dan een bos bloemen!

Als we het register naderen, besef ik dat we onze liefde niet kunnen uiten met materiële dingen, zoals speelgoed en botten. Onze liefde is zo onschuldig en puur! Gewoon in elkaars aanwezigheid zijn is een geschenk op zich! We hebben geen speelgoed en botten nodig om onze liefde te tonen, Cashier Lady. Ik wil alleen dat je me die traktatie bij het afrekenen geeft, en we zullen allemaal goed zijn.

Nu zie ik je bij het register. Het kan net zo goed een troon zijn; je ziet er schitterend uit in je kastanjebruine vest en zwarte schort. Je straalt unieke schoonheid uit terwijl je hand naar me toe reikt, een heerlijke traktatie die zachtjes in je handpalm wordt gewikkeld.

Ahhh. De smaak van liefde. Ik merk bijna niet dat mijn zus probeert zich een weg te banen naar ons tedere moment, zoals altijd.

Maar net als alle dingen in het leven is het moment vluchtig. De traktatie wordt geconsumeerd, onze artikelen worden gescand, onze tassen worden ingepakt. Terwijl mijn zus, mijn moeder en ik naar de uitgang gaan, moet ik bekennen dat ik een hekel heb aan deze langeafstandsrelatie die we delen.

Het is moeilijk. Je bent niet op loopafstand. We zien elkaar een keer per maand. En de dreiging dat mam willekeurig een andere dierenwinkel uitprobeert hangt zwaar in de lucht, dik en ongewenst, als een stinkende scheet.

Bepaalde dingen vallen buiten onze controle, maar elke seconde die we delen bij het afrekenen wanneer je me een traktatie geeft, maakt onze liefde onsterfelijk.

Ik weet dat ik je weer zal zien, mijn mooie kassier-dame. Ik weet het gewoon.