Aan de persoon die me nooit voedt,
Ik weet dat je je bewust bent van mijn aanwezigheid. Het gerommel en gemopper van mijn buik hebben me weer weggegeven. Ik heb honger. Nee, ik ben uitgehongerd. Wacht, krab dat ook op. Mijn maag is zo ongelooflijk leeg dat ik ervan overtuigd ben dat het zichzelf van binnenuit begint te eten. Oké, ik ken jou net voedde me mijn eigen diner zoals vijf minuten geleden … maar als ik niet snel een knabbeltje krijg van iets (behalve brokjes), zal ik zeker omkomen van eten #FOMO. Wil je zo'n schuldgevoel op je hoofd?
Een paar snuiftabakjes en mijn neus bevestigen snel wat ik al die tijd heb vermoed: ik moet hier wat aan doen meteen. Helaas, zit je aan de keukentafel te nippen aan je lekkere, lekkere, mystieke menselijke voeding. Je ontwijkt doelbewust mijn blik. Het voeden met dit almachtige voedsel heeft je grootheidswaan gewekt. Gimme. GIMME. Slechts een hap, alstublieft? Maar nee, je bent te druk bezig God opnieuw te spelen via grub.
"Ik heb de GEHELE kalkoen niet nodig! Een been of een borst of zelfs dat stukje grizzle dat je hebt gekauwd en vervolgens discreet in je servet spuugt, is voldoende! Ja, dat zag ik!"
Ik sta liefdevol naar die hap van kalkoen die gevaarlijk op je vork is neergestreken en plof neer aan je voeten. Je gooit toch een hond een bot, of in dit geval een hap van kalkoen? Om jou te verleiden om te delen, maak ik het enige gezicht dat ik heb geleerd dat je niet kunt weerstaan: puppyhondogen.
Maar wat is dit? Niets. Nada. Zilch. Ik gebruik hier mijn beste materiaal en het is alsof je niet eens weet dat ik besta. HALLO?!? Vervloek je, mens! IK MOET WETEN WAT HET ZOU MAKEN. Ik duw je met mijn hoofd, terwijl ik een zielig, klein jammertje slaak. Je zou harteloos moeten zijn om nee tegen te zeggen deze. En misschien zal mijn duwtje ervoor zorgen dat dat stukje kalkoen uit je vork valt en recht in mijn valkuil terechtkomt.
NOOOO! Vertel me niet om te gaan liggen! Ik zal niet opnieuw naar mijn hondenmand worden verbannen! Je kunt me niet laten gaan! Ik heb de GEHELE kalkoen niet nodig! Een been of een borst of zelfs dat stukje grizzle dat je hebt gekauwd en vervolgens discreet in je servet spuugt, is voldoende! Ja, dat zag ik! Je kunt me niet voor de gek houden! Je zou liever verspilling eten dan deel het met mij, je loyale BFF ??? Je bent kouder dan ik me ooit had voorgesteld, Mens.
Als je de bijt van de vloer en in je servet haalt, ruim je je bord zonder nadenken af in de gootsteen. Ik moet erover nadenken wat er mis is gegaan. '
Twee kunnen in dit spel spelen en ik heb op een weesgegroet gezeten. Stoïcijns verhoog ik mijn poot. "Chariots of Fire" begint te spelen (of zit dat gewoon in mijn hoofd?), En spoort me verder aan. Mijn poot zweeft door de lucht in epische slow motion. Alles komt tot op dit moment. Je gedrag vanavond heeft bewezen dat het een wereld is die hondenetende honden bevat; Ik doe gewoon mijn best om bij te blijven. Mijn poot glijdt, glijt, glijd … en komt uiteindelijk tot rust met een oorverdovend gekletter op je knie. Werkte het?
Maar nee. Nee, nee, nee, nee, nee! WAAROM DOE JE ME DIT AAN. Net als ik op het punt sta mijn chompers op deze hard verdiende prijs te sluiten, kom je met je stomme, tegenwerpige duimen aan en verpest je alles. Als je de bijt van de vloer en in je servet haalt, ruim je je bord zonder nadenken af in de gootsteen. Ik moet erover nadenken wat er mis ging.
Tot het ontbijt,
Hond
Uitgelichte afbeelding via @ NordicByNature_ / Instagram
