Wij hoans zijn behoorlijk ingesteld op onze 'elkaar ontmoeten' manieren. We ontmoeten elkaar op feestjes of op het werk. Vervolgens delen we meestal factoïden over onze achtergronden en wordt vaak een goede verstandhouding gelegd. Vervolgens maken we Facebook vrienden met elkaar en praten nooit meer persoonlijk.
Honden hebben het echter niet zo gemakkelijk …
Blijkt, wij hoomans hebben de LANGE weg op de tocht naar de vriendschap genomen. Blijkt dat honden begroetingen hebben, en ze hebben het deze hele tijd gedaan, precies onder onze neus … of meer specifiek, onder hun neus.
Ik spreek natuurlijk over de eeuwenoude praktijk van honden die andere hondensnuffels snuiven. Wij hoomanen lachen hen uit, dat doen we. "Ze zijn zo raar en gek!" Zeggen we. "Waarom snuffelt Rover het kontgaatje van Foofee ?! Het is waanzin! "Nou, nee eigenlijk … zijn WETENSCHAP!
Afbeelding via dvice.com) U ziet dat een hondenneus ongeveer 10.000 tot 100.000 keer gevoeliger is dan die van een hoomanneus. Terwijl dat meteen verklaart hoe honden met medicijnen hun baan krijgen, is het ook een goede herinnering dat honden hun neus op een heel andere manier gebruiken dan wij. Een diepere manier. Een betere manier. Toegegeven, een supergevoelige geur klinkt misschien niet als een dag in het park, vooral als dat park net een Chili cookoff heeft gehad, maar voor je pup is het een gewone ijsschotsenvanger.
Afbeelding via Dogster.com) Simpel gezegd, wanneer een hond de kont van een andere hond ruikt, wordt er heel veel informatie over die hond gedownload. Feiten zoals de gezondheid van de hond, dieet, netheid en zelfs emotionele toestand. Het is eigenlijk een super opdringerig equivalent van het doorlezen van iemands LiveJournal. Toch verklaart dat niet de hele b-gat-helft van deze vergelijking. Welp, laten we zeggen van tevoren, dat net als zoveel andere diergerelateerde communicatie het allemaal begint met CHEMICALS!
Dat klopt, het bruine oog van een hond is eigenlijk complexer dan een iPod nano. Het begint allemaal met de anus (niet altijd?) Zoals je je misschien zou voorstellen. Aan beide zijden van de anus van een hond is een kleine anale zak, die al deze magische chemicaliën bevat die worden gebruikt in honden-butt-gebaseerde meet-n-greet. De apocriene klier stoot die merkhondgeur uit die wij meestal met zwakke neuzen kunnen oppikken, maar haar partner in crime, de talgklierkan ook wat smaak toevoegen. Apocrine is de Simon, de talgkamer is de Garfunkel.
Afbeelding via Sheknows.com) Maar wat zijn de H-E-double-golf-clubs, zelfs deze chemicaliën? Wel, de dadelijke chemische stof in het spel is trimethylamine met een aantal zuren met een korte keten. Deze zijn verantwoordelijk voor die scherpe reehandgeur. ECHTER, de emotionele toestand, gezondheid, dieet, enz. Van een hond verandert deze chemicaliën dienovereenkomstig. Het zou zijn alsof je je baan bent kwijtgeraakt en je okselzweet begint te ruiken als Slim Jims of iets als gevolg. Ik erken dat dat misschien gewoon de natuurlijke staat is, maar werk hier met mij.
Toch zou je kunnen zeggen - de reet van een hond / reet is behoorlijk krachtig, hoe kunnen de smellers de mutherpuppin voorbij halen? Het antwoord ligt in de anatomie van een hondenneus, want het bevat een heel ander kanaal / systeem dat geschikt is voor zo'n gelegenheid - het vemeronasale orgel (of het Jacobson-orgel,) dat zijn eigen zenuwen bevat die rechtstreeks met de hersenen verbonden zijn. Het is in feite een filter voor alle geuren waar we mee zadelen, oh vreugde. Houd het Jacobson-orgel in gedachten de volgende keer dat je de kleine Foofee ziet die aan een brandkraan of de hand van een vreemde persoon snuift, want ZE GEBRUIKEN HET VOLLEDIG!
Afbeelding via Caninegoodcitizen.wordpress.com) Nou, ik hoop dat we vandaag allemaal iets hebben geleerd. Als er niets anders is, moet je het woord "kont" veel lezen. Dat is iets, toch?
