Christine L. Exley was 17 jaar oud toen ze het leven redde van een "Wig Bull"Heet Pepper. Tijdens haar vrijwilligerswerk in een plaatselijk opvangcentrum, viel ze voor zoete peper en was bedroefd om te horen dat de hond zou worden neergezet als niemand haar zou adopteren.
Dus Exley nam Pepper mee voor een wandeling en kwam nooit meer terug. Ze was tenslotte zeventien - te jong om Pepper zelf te adopteren. Drastische tijden, etc.
Het punt is, Christine Exley geeft om het welzijn van honden. Ze geeft om hen - op aantoonbare, proactieve manieren - sinds ze elf was en begon als vrijwilliger in het opvangcentrum bij haar geboortestad. Het begon als een middel om een Girl Scout-badge te verdienen, maar "werd meteen een passie. "Ze doet het sindsdien altijd.
Het is echter niet alleen haar passie. Exley is ook behoorlijk gesteld op Economics, die ze studeerde op Stanford in het nastreven van haar doctoraat. Tijdens haar onderzoek naar het werk van de economische wetenschappers Lloyd Shapley en Alvin Roth besefte ze dat ze haar twee passies - Toegepaste Economie en beste vriend van de man - kon combineren om dakloze honden hun eeuwige thuis te helpen vinden.
Volgens Exley, die werd geïnterviewd door Werk Kennis:
" Ik herinner me - misschien naïef, maar opgewonden - denkend:" Ik weet hoe ik de honden moet redden! We hoeven alleen maar een beter passend algoritme te bedenken. '
Ze nam haar idee mee naar de SPCA in San Francisco - waar ze in haar vrije tijd vrijwillig aan deelnam - om erachter te komen dat iemand anders hen al eerder had benaderd met een soortgelijk idee. Die persoon was Elena Battles, een afgestudeerde aan de Stanford MBA die eerder werkte als COO van de Silicon Valley Humane Society. De twee vrouwen bundelden hun krachten, creëerden samen Wagaroo en de rest, zoals ze zeggen, is geschiedenis.
Ja soort van.
De eerste iteratie van Wagaroo was eigenlijk helemaal niet zo succesvol. Nadat Exley en Battles creëerden wat volgens hen een werkbaar matching-algoritme was, namen potentiële aanvragers enquêtes op over het gewenste ras, grootte, leeftijd, energieniveau, enzovoort, en gingen ze verder met bijpassende adoptanten en honden. Het enige probleem was, wat mensen zeiden dat ze wilden en wat ze uiteindelijk kiezen waren twee heel verschillende dingen.
Said Exley:
Anekdotisch gezien, zagen we steeds weer dat mensen een hond in persoon zien, ze worden er verliefd op en ze snappen het. Misschien dachten ze dat ze een kalme, zes jaar oude Labrador Retriever wilden hebben, en dat zeiden ze ook bij de enquête. Maar toen ze een heel schattige twee maanden oude Poedel zagen, moesten ze hem gewoon hebben. En dat is de hond die ze uiteindelijk kregen. '
Dus schakelden ze een beetje over. In plaats van alleen te focussen op het matchen van adoptant en hond via hun algoritme, begonnen ze te werken aan andere manieren om hoektanden en mensen bij elkaar te brengen. Namelijk door ze te herbergen.
" We spraken met veel mensen over waar ze hun hond vandaan haalden, en een verhaal dat steeds weer naar boven kwam, was dat mensen hun hond vaak bij een ander gezin aantroffen. Niet van een schuilplaats, niet van een reddingsgroep, niet van een dierenwinkel of een fokker. Gewoon, weet je, 'een vriend van mij had een collega die haar hond moest herplaatsen'."
Natuurlijk is herhuisvesting altijd een beetje een controverse onder dierenliefhebbers. Er is een neiging om boos te worden en de oorspronkelijke eigenaar de schuld te geven van egoïstisch of onverschillig te zijn als hij of zij zijn of haar hond net als een oud apparaat uitdeelt. En hoewel er zeker gevallen zijn waarin dat de realiteit van de situatie is, zijn er ook gevallen waarin herhuisvesting niet alleen onvermijdelijk is, maar ook het nobele wat je kunt doen. Een dood in het gezin, een ernstige ziekte, een financiële crisis, wat heb je.
In Exley's eigen woorden:
We helpen eigenaren in crisis hun hond opnieuw te moeten huisvesten. In plaats van hun honden over te dragen aan opvangcentra, helpen we eigenaars hun honden opnieuw te huisvesten voor nieuwe gezinnen. We hebben ook een mechanisme ontwikkeld, besproken in een blog over Harvard Business Review (door Paul Oyer), om 'slechte acteurs' uit ons Family2Family-programma te screenen. '
Het is belangrijk voor Exley en Battles dat puppyfokkerijen en achterfokkers hun systeem niet kunnen spelen en hun herhuisvestingsprogramma kunnen gebruiken om geld te verdienen. Als zodanig moet iedereen die zijn hond probeert te herbergen dit kosteloos doen. Aan de andere kant, om potentiële misbruikers te vermijden, moeten adoptanten een vergoeding betalen aan Wagaroo, die dan naar algemene bedrijfskosten gaat en andere honden vindt.
Er zijn andere dingen die duidelijk moeten worden gedaan, zoals altijd, maar aan het eind van de dag vechten Christine Exley en Elena Battles tegen het goede gevecht. En ze doen het op de meest nerdy manier mogelijk - met Toegepaste Economie.
(Oh, en je zult blij zijn om te weten dat Pepper the Pit Bull nog steeds bijna tien jaar later nog steeds haar reet in het huis van Christine bewoont.)
H / t Werk Kennis
Uitgelichte afbeelding via Christine Exley
