Ik kan me niet voorstellen dat er een veel beter gevoel is dan dat je wordt herenigd met je verloren hond. Het is alsof je het einde ziet van De tovenaar van Oz keer EEN MILJOEN. "Er is geen plaats zoals thuis" heeft gelijk, zuster! Elk verloren en gevonden verhaal is anders, variërend van hartverwarmend tot humoristisch tot ronduit gek, maar het enige dat ze allemaal gemeen hebben, is een positief einde. Dus ga zitten, pak een zakdoek en bereid je voor op VOELEN.
1. Zoey
Diana wist dat de ontberingen van haar residentie in het Mount Sinai-ziekenhuis in New York zijn tol zouden eisen, dus om haar gezelschap te behouden, nam ze een 30-pond lange, zwart en tan Mutt-mix aan, genaamd Zoey (foto hierboven) van een adoptiebureau in Puerto Rico. Het paar hechtte zich snel en vond het leuk om over elkaars peccadillo's te leren. Op een koude zondagmorgen in oktober liep Diana's vader Zoey door Central Park toen ze, schrikachtig van een naderende hond, uit haar kraag trok en vertrok. Wat er in de volgende week is gebeurd, is een verhaal dat je niet zult geloven.
De jacht van Diana en haar familie op Zoey begon onmiddellijk, met inbegrip van het bepleisteren van duizenden "Lost Dog" -affiches overal in Manhattan, verschillende Craigslist-advertenties, valse aanwijzingen en een potentiële waarneming onder de George Washington-brug. En de zoekploeg leek door de dag te groeien - vrijwilligers van een lokaal adoptiebureau verspreidden posters, zelfs de chef van de Central Park-afdeling van de NYPD hielp bij het zoeken.
"Op een dag hing ik een poster buiten een kerk toen deze kleine oude dames naar boven kwamen, omhelsden me en vertelden me dat ze Jezus zouden vragen mijn hond te vinden", zegt Diana, afgebeeld met haar onderstaande pup.
Een mooi stel was hersteld dat Zoey mank liep in Riverside Park, niet ver van de George Washington-brug, zette een sjaal om haar nek om haar te begeleiden en liep op weg naar huis over Diana's poster. De rest is geschiedenis. Diana verpleegde haar baby meisje terug naar gezondheid (Zoey leed drie bekkenfracturen op haar reis) en ze zijn sindsdien altijd samen geweest.
"Tot op de dag van vandaag, bel ik het nummer van elke persoon als ik een poster van een verloren hond zie", zegt Diana. "Ik zeg tegen hen dat ze de hoop niet moeten opgeven."
2. Sophie
Nog een pup, een Australische Sennenhond genaamd Sophie (foto hieronder), ging op een dood-tartende odyssee van haar, een die haar nam uit de haai besmette wateren voor de kust van Queensland, Australië, naar een afgelegen eiland waar ze vier maanden heeft overleefd door op geiten te jagen en roofdieren te ontwijken. Hoe kwam ze hier, vraag je? Sophie genoot met haar gezin van een dag op de boot, toen ze overboord raakte in woelige wateren en verdween.
Haar eigenaren brachten de rest van de dag op zoek naar haar, maar kwamen uiteindelijk tot de overtuiging dat het zog van de boot hun pup overmeesterde. Blijkt dat Sophie in feite een behoorlijk zwemmer was en vijf kilometer had afgevaren naar St. Bee's Island. Bijna een half jaar later arresteerden lokale parkwachters haar en ze werd herenigd met haar familie die contact had gezocht met de rangers nadat ze het verhaal in het nieuws had gehoord. En zo eindigt de beste aflevering van Overlevende ooit.
3. Frenchie
Dit volgende verhaal zal misschien niet veel doen om je vertrouwen in vreemden te vergroten, maar het zal wel bewijzen dat het niet uitmaakt hoeveel tijd verstreken is, het is nog steeds mogelijk om je pup te herstellen. Op een zwoele middag in West Austin, Texas, was de driejarige Marie op de veranda met haar gloednieuwe poedelpuppy Frenchie. Haar moeder, die voorzichtig was om Marie te laten zien hoe ze met de pup moest omgaan, was niet langer dan twee minuten binnen geweest, toen ze Marie hoorde huilen, rende naar buiten en luisterde toen haar dochter haar vertelde dat er een vreemde man naar de rivier was gerend veranda, plukte Frenchie recht uit haar handen en reed weg met de pup naar binnen. Het verhaal leek bijna onmogelijk.
Desalniettemin zocht de familie wekenlang naar Frenchie, eindelijk toegeven dat de pup verdwenen was. Dan, twee jaar later reed Marie's Godmother langs een huis in de volgende buurt, toen ze een poedel zag die vastgebonden was aan een boom. Ze vertrouwde op haar instincten, maakte de hond los en nam hem mee naar Marie die onmiddellijk wist dat het een Fransman was. Later die dag bevestigde de dierenarts dat het in feite haar lang verloren pup was.
4. Hulst
Natuurlijk zijn er de meer humoristische vertolkingen van dit verloren en gevonden verhaal, inclusief dat van Holly, zo genoemd omdat ze met Kerstmis werd geadopteerd. Op een lentedag, terwijl haar gezin op het erf aan het werk was, ging Holly, een vriendelijk zwart labo, op pad om de beboste akkers achter haar huis te verkennen, wat de afgelopen vijf jaar een van haar favoriete bezigheden was geworden.Terwijl ze aan de rand van het terrein was, reed er een man voorbij in een pick-up en veronderstelde dat ze van huis was afgedwaald, pakte Holly op en stopte haar in zijn auto met de bedoeling om haar te redden of haar terug te sturen naar haar eigenaren.
Toen hij daar aankwam en haar kraag inspecteerde, besefte hij echter dat het adres op haar labels in feite de locatie was waar hij haar had opgehaald. Zowel Holly als haar chauffeur kwamen later die dag terug met hun staarten tussen hun benen.
