Er is een legende in het heiligdom waar ik werk, wat het verband tussen windgong en vertrokken metgezellen verklaart. Ons herdenkingspark waar onze geliefde familieleden zijn geplaatst, is bedekt met een windgong; letterlijk honderden bijpassende windgong. De meeste zijn opgehangen ter nagedachtenis van een speciaal dier.
Wanneer we een plaatsingsceremonie (begrafenis) houden, maakt het niet uit hoe stil de dag is. Op een bepaald punt in de service, of onmiddellijk daarop volgend, zal ten minste één windgong klinken. Ik heb nog nooit een dienst bijgewoond waar het mooie rinkelende lied van het klokkenspel niet de gelegenheid markeerde, inclusief de plaatsingsceremonie voor de geliefde hond van een vriend vorige week.
Het verhaal dat we vertellen is dat wanneer het dier de Rainbow Bridge passeert, ze weer jong en gelukkig en gezond zijn. Ze zijn zo vol van liefde en energie, zo gelukkig om heel te zijn, zo opgewonden om oude vrienden te zien, dat ze springen en draaien en rennen, een wind opbouwend die over de Regenboog waait en naar de aarde komt om het klokkenspel te luiden.
De Vicktory-familie heeft een traditie om elkaar windgong te geven als onze geliefde honden passeren. Het begon toen Roo en Clara Yori Hector verloren. We wilden iets laten zien aan de gelegenheid, iets dat even solide en veerkrachtig was als de honden zelf.
De moeder van Vicktory Dog Layla, Tess, had een vriend die windklokken uit stalen platen maakt en soldeert. Het klokkenspel is zwaar; zo zwaar dat het een behoorlijke wind nodig heeft om hun geluid naar buiten te brengen. Terwijl elk van de Vicktory Dogs aan het einde van hun reis komt, wordt een bel gestuurd naar de rouwende familie.
Ray hangt voor mijn slaapkamerraam. Ik mis onze jongen Ray wanhopig, maar op winderige nachten kan ik het gezang van zijn klokkenspel horen, me eraan herinnerend dat we elkaar weer zullen zien.
Afgelopen weekend was er een privéceremonie op de voormalige site van Michael Vick's Bad Newz Kennels (nu de site van het Good Newz Rehab Center voor geketende honden). Adopters en andere mensen die nauw betrokken zijn bij de redding van de Vicktory Dogs, verzameld om hen te eren. Er werd een boom geplant voor elke hond, inclusief degenen die het nooit levend hadden gered, die naamloos en onbekend waren. Elke hond ontving de liefde en eer die ze hun hele leven hadden moeten kennen. Op de open plek waar honden werden vastgeketend aan vaten, misbruikt en verwaarloosd, worden bomen nu groot en sterk in een veld dat dienst doet als een park voor geredde honden.Als onderdeel van het weekend hingen Ray's vader Kevin, Oscar's moeder Rachel en Layla's moeder Tess een grotere versie van het familiewindkoor in een boom met uitzicht op het herdenkingsveld. De klokken werden geplaatst ter ere van alle honden, en om het werk te herkennen dat Dogs Deserve Better heeft gedaan om het gebied van enig achtergebleven kwaad te reinigen, omdat ze met andere misbruikte honden werken. De klokken zijn ongelooflijk solide en zwaar. Tijdens de ceremonie hingen ze stil en geluidloos.Echter, de volgende nacht blies een storm door het gebied. Volgens de directeur van Dogs Deserve Better, Denise Cohn, rinkelden de bellen niet alleen, ze zongen ook. Ik veronderstel dat het een dag of twee duurde voor alle vertrokken Vicktory Dogs om samen te komen en gezamenlijk te dansen. Het wachten was het waard. Dat was een beetje wind die ze opriepen om ons te laten weten dat ze nu gelukkig en gezond zijn, in afwachting van ons weer samen aan de andere kant van de Regenboogbrug.
Voor informatie over het kopen van een eigen windgong, kunt u contact opnemen met de artiest Dan Moore in de Oxide Studio in Phoenix, Arizona, of door een e-mail te sturen naar [beveiligd met e-mail]
Uitgelichte afbeelding via Hector the Pit Bull / Facebook
