Honden kunnen last hebben van verschillende jeukende, irritante huidaandoeningen, net als hun menselijke vrienden. Een dergelijke aandoening is een ingegroeide haar, dat wordt veroorzaakt wanneer een haar wordt gevangen en blijft groeien binnen de schede van de haarzakjes zonder uit de huidlaag te komen. Geïnfecteerde ingegroeide haartjes zijn een vorm van oppervlakkige bacteriële folliculitis - oppervlakte-laag bacteriële infectie van haarzakjes - wat een vorm van pyodermie van de hond is, of huidinfectie.
Oorzaken en Predispositions
Een al bestaand geval van pyodermie kan een ingegroeide haar veroorzaken door weefselveranderingen aan te brengen die het haar vangen. Infectie kan het gevolg zijn van weefselirritatie en bacteriën die worden geïntroduceerd door het ingesloten haar. De meeste folliculaire infecties worden veroorzaakt door Staphylococcus pseudintermedius, maar ze kunnen worden veroorzaakt door andere soorten stafylokokken, of door streptokokken of pseudomonas-bacteriën. Deze bacteriën groeien normaal niet op de huid van een hond, maar zijn van nature aanwezig op hondenbont. Wanneer ze onder het huidoppervlak terechtkomen, veroorzaken ze infectie, wat leidt tot pus-gevulde pakketten in de haarzakjes. In zeldzame gevallen worden gezwollen, met pus gevulde follikels veroorzaakt door andere soorten bacteriën, auto-immuunziekten of een allergische gevoeligheid voor normale bacteriën of gisten op de huid of het haar.
Sommige soorten honden zijn vooral gevoelig voor de haarzakjes, inclusief spaniels, setters, retrievers, honden, schnauzers en poedels. Honden die zijn geschoren lopen een groter risico op het ontwikkelen van ingegroeide haartjes. Ingegroeide haartjes zijn meer waarschijnlijk op gebieden met eerdere huidbeschadiging. Overdroging en onjuiste verzorgingstechnieken verhogen het risico op ingegroeide haartjes en bacteriële folliculitis voor honden van welk ras dan ook. Individuele honden kunnen genetisch vatbaar zijn voor deze aandoeningen.
Uiterlijk en symptomen
Ingegroeide haartjes zijn vaak aanwezig als gezwollen, rode, krampachtige bultjes, die zich ontwikkelen tot puisten die het lange, ingesloten haar onthullen wanneer het barst. Ze kunnen echter verschijnen als een verscheidenheid van huidirritaties, inclusief verkruimelde gebieden of hobbelige, kale plekken. Omdat ingegroeide haartjes zich kunnen ontwikkelen op pelsbedekte gebieden die niet gemakkelijk zichtbaar zijn, kan uw eerste waarschuwing het gedrag van uw huisdier betreffen. Gedragsymptomen omvatten aanhoudend krabben of kauwen op de huid. Bij honden met korte vachten, worden ingegroeide haartjes en folliculitis vaak aangetroffen in gebieden met een dunner bont, zoals de buik. In rassen met lang, krullend haar zoals poedels kunnen ze zich overal op het lichaam ontwikkelen.
Chronische of pervasieve gevallen van bacteriële folliculitis zijn meestal een symptoom van een onderliggende ziektetoestand, zoals hypothyreoïdie, die de immuniteit verlaagt of de integriteit van de huid verandert. Het is belangrijk om veterinaire aandacht te vragen om de aard van onderliggende oorzaken te achterhalen. De diagnose wordt gesteld door een visueel onderzoek en bacteriële kweek van huidafkrabsels of pus.
Behandeling en waarschuwingen
Een enkelvoudige incidentie van ingegroeide haartjes kan alleen worden gelaten om zelfstandig op te lossen, behandeld met een topicale scrub of gelanceerd als ernstig. Meer doordringende gevallen van folliculitis die hele plekken van de huid beïnvloeden, worden behandeld met orale antibiotica en soms met topische antiseptische shampoos, conditioners, crèmes, lotions, sprays of gels. Antibioticatherapie duurt meestal drie weken. Topische therapie duurt meestal een week, met wekelijkse toepassingen daarna.
