Ze kunnen er hetzelfde uitzien met hun gedrukte gezichten en diep gerimpelde voorhoofden, maar de mopshond en de buldog zijn twee verschillende rassen, elk met een unieke geschiedenis en onderscheidende kenmerken van hemzelf.
Twee rassen uit twee continenten
De pug is waarschijnlijk ontstaan in China, waar zijn rol was om te dienen als een geliefde metgezel van de Tibetaans boeddhistische monniken. In de 16e eeuw introduceerden handelaren honden in Nederland, waar de kleine honden de uitgelezen metgezellen werden voor leden van het Nederlandse koningshuis. Toen de aanwezigheid van de mops zich verspreidde naar Frankrijk en Engeland, ging hij de koninklijke hoven van deze naties verblijden. In 1885 registreerde en erkende de American Kennel Club de mopshond als lid van de speelgoedgroep.
De bulldog, die vaak de Engelse bulldog wordt genoemd, is oorspronkelijk in Engeland. Hij deelde het verwende bestaan van de mopshond niet. De bulldog werd hoofdzakelijk gebruikt voor het bull-baiting in sportarena's ongeveer 500 jaar geleden. Toen deze wrede praktijken verboden waren, wijdden fokkers hun inspanningen om het temperament van de bulldog te verzachten van agressieve aanvaller tot liefhebbende metgezel. De Amerikaanse Kennel Club verwelkomde de gereformeerde buldog in 1886 officieel in de niet-sportende groep.
Verschillende verschijningen bij houden
De mopshond is het grootste ras binnen de speelgoedrasgroep. Zijn gemiddelde gewicht varieert tussen de 14 en 18 pond. De bulldog is veel zwaarder en weegt tussen de 40 en 50 pond. De mopshond en de bulldog zijn beiden bekleed met korte, gladde en glanzende jassen die minimale verzorging vereisen. Een pug's jas is ofwel effen zwart van kleur of fawn met een zwarte snuit en zwarte markeringen op de oren. Bulldogs zijn verkrijgbaar in een bredere selectie van kleuren, waaronder rood, wit, fawn, getijgerd en brindle.
Beide rassen vertonen grote hoofden en ondervoorbeukende kaken, maar die van de bulldog zijn veel meer uitgesproken. De buldog heeft een prominente keelhuid. De ogen van de mops zijn groot en uitpuilend, terwijl de ogen van de bulldog diep in de ogen zitten. De staart van de mops krult strak over de achterhand van de hond, maar de korte staart van de buldog kan recht zijn of naar binnen gebogen als een kurkentrekker. De bulldog heeft korte rose oren en de mopshond heeft meestal korte oren met knoppen. De mopshond heeft langere benen dan de buldog, waarvan de lichaamsbouw wordt bepaald door een laaghangende torso en kortere benen. Beide honden hebben diepe rimpels in het gezicht en brachycefalische of ingedrukte gezichten.
Een paar persoonlijke persoonlijkheden
Het vinden van de verschillen tussen het temperament van de mopshond en die van de buldog vormt een uitdaging. De bulldog van vandaag is een liefhebber, niet de jager uit zijn vervlogen tijdperk. De mopshond en de buldog zijn beide beminnelijke metgezellen die naar vreemden uitgaan en uitzonderlijk goed overweg kunnen met kinderen en de meeste andere huisdieren. De bulldog is een waardige charmeur die tevreden is om de bank te bezetten. De mopshond is energieker, speelser en vermakelijk.
Beide rassen hebben een koppige streak waarmee ze hun eigenaars van tijd tot tijd uitdagen. Toekomstige hondenbezitters die op zoek zijn naar een aanhankelijk familielid dat slechts een minimale inspanning nodig heeft, moeten mogelijk hun beslissing meer baseren op de verschijningen van de mopshond en de bulldog, aangezien hun persoonlijkheid opmerkelijk veel op elkaar lijkt. Het is geen wonder dat de twee rassen allebei tot de top 35 van meest populaire rassen op het Amerikaanse Kennel Club-register behoren.
Overweeg hun gezondheidsproblemen
De buldog en de mopshond delen enkele gezondheidsproblemen, waarvan er één bekend staat als het brachycefale luchtwegsyndroom, een aandoening die het gevolg is van de ingedrukte gezichtsstructuur en de verkorte luchtweg. Deze voorwaarde plaatst beide honden met een hoog risico op een hitteberoerte. Een ander gezondheidsprobleem dat deze twee rassen delen is patellar luxatie, een aandoening waarbij het kniegewricht opduikt en misplaatst is. Beide rassen hebben ook verhoogde risico's voor parodontale aandoeningen als gevolg van malocclusies en tandverstopping in hun mond. Heupdysplasie, een misvorming van het heupgewricht, is bij beide honden waargenomen.
Vanwege de bolvormige en uitstekende presentatie van de ogen van de mopshond zijn ze vatbaar voor verwonding, hoornvliesulceratie en droge ogen. Enkele extra gezondheidsvoorwaarden die mopsen kunnen treffen zijn:
- Pug dog encephalitis, een ongeneeslijke hersenontsteking die leidt tot convulsies en overlijden.
- Legg-Calve-Perthes-ziekte, waarbij de bloedtoevoer naar het achterbeen beperkt is.
- Portosystemische shunt, een defect waarbij het bloed dat de lever moet afgeven in plaats daarvan het bloed door de lever voert.
- Hemivertebrae, een misvorming van de ruggengraatbotten, wat kan leiden tot een ongecoördineerde manier van lopen en verlamming.
Sommige gezondheidsvoorschriften die van invloed zijn op buldoggen zijn:
- Huidinfecties, vooral in de diepe rimpels en huidplooien van de hond.
- Maagtorsie, een levensbedreigende aandoening waarbij de maag op zijn as draait, waardoor de bloedtoevoer wordt onderbroken.
- Blaasstenen, minerale formaties die pijn kunnen veroorzaken, bloed in de urine en mogelijke blokkering van de urethra bij mannen.
- Cherryoog, een verzakking van de klier in het ooglid.
- Ventriculair septumdefect, een aangeboren hartafwijking waarbij de ventriculaire wand niet volledig is samengesmolten, waardoor de ventrikelkamers van het hart worden gedwongen harder te werken om een adequate bloedtoevoer te pompen.
Met de inspanningen van een eigenaar om het gewicht van hun hond gezond te houden, een huisartsenzorg uit te oefenen en regelmatig veterinaire controles uit te voeren, varieert de gemiddelde levensduur van de pug van 12 tot 14 jaar. Zelfs met dezelfde zorgvuldige zorg is de gemiddelde levensduur van de bulldog met name korter op 8 tot 10 jaar.
