Gewoonlijk zou het idee van een hond verkleed als elke soort professionele mens hilarisch en geweldig zijn en gewoon perfect. Maar in dit geval lachen we niet.
Toen verdachte Warren Demesme om een advocaat vroeg terwijl de politie hem ondervroeg, werd zijn verzoek genegeerd. Klinkt als een duidelijk geval van wangedrag, toch? Het Hooggerechtshof van Louisiana dacht van niet - het ontkende zijn verklaring van certiorari en beweerde dat zijn verzoek om een advocaat juridisch onduidelijk was. Dit is wat Demesme zei, volgens Boven de Wet:
'Als jullie allemaal denken, zo voel ik me, als jullie denken dat ik het gedaan heb, weet ik dat ik het niet heb gedaan, dus waarom geef je me niet gewoon een advocaat, want dit is niet wat er aan de hand is.'
Zelfs het afbeelden van deze juristenhond maakt dit verhaal niet minder krankzinnig-inducerend.
(Er is iets gevers aan deze zaak.)
" Naar mijn mening is de dubbelzinnige en twijfelachtige verwijzing van de verdachte naar een" advocaathond "geen aanroeping van raadslieden die beëindiging van het interview rechtvaardigt en niet in strijd is met Edwards v. Arizona, 451 US 477, 101 S.Ct. 1880, 68 L. Ed.2d 378 (1981)."
Dit komt er echt op neer dat de politie (en vervolgens het Hooggerechtshof van Louisiana) doelbewust een verzoek om een "advocaat, dawg" als een "advocaathond" interpreteert. Gewoon een les in hoeverre je kunt adorableness-de afgesneden is officieel obstructie van gerechtigheid.
