Canine tussenwervelschijfziekte is een neurologische aandoening die af en toe honden treft. De orthopedische aandoening vindt plaats wanneer de schijf een hernia ervaart en brengt dan het samendrukken en spannen van de rugzenuw, de wortel of het ruggenmerg met zich mee. De ziekte wordt ook vaak aangeduid als een hernia, gescheurde schijf of glijdende schijf. Diskherniation komt meestal voor als gevolg van een blessure of het verouderingsproces.
Effecten van de canine-tussenwervelschijfziekte
Het samendrukken van de zenuw, wortel en koorden is een geleidelijke operatie. Na verloop van tijd kan dit echter ernstige problemen veroorzaken binnen de zenuwcellen. Niet alleen kan het hoeveelheden zenuwcellen verminderen, het kan ook hun achteruitgang bewerkstelligen. Dit kan op zijn beurt negatieve neurologische gevolgen bij honden veroorzaken. Fysieke problemen kunnen ook ontstaan door het contact tussen het snoer en de schijf - denk aan ernstige zwelling. Dit contact kan ook leiden tot achteruitgang in de zenuwcellen.
Symptomen van Canine Tussenwervelschijfziekte
Enkele typische symptomen van deze aandoening zijn pijn in de rug en nek, rigiditeit van die lichaamsdelen, problemen met urineren, problemen bij het passeren van ontlasting, vallen, zwakheid, problemen met lopen en evenwicht, gebogen lichaamshouding, pijnlijke buik, beenplooien tijdens lopen en trillen. Bij de eerste indicatie van een mogelijk geval van de ziekte van een hond met tussenwervelschijven, moet je je hond zo snel mogelijk naar de dierenarts brengen. Wees snel en wacht niet rond.
Kwetsbare honden
Canine tussenwervelschijf ziekte komt vooral voor bij bepaalde soorten honden. Kwetsbare rassen zijn Pekingese, Doberman pinschers, bassethounds, labrador retrievers, cocker-spaniëls, Lhasa apso's, poedels, shih tzus, teckels en beagles. Genetische componenten kunnen hier de oorzaak van zijn. Binnen deze specifieke rassen zijn honden die overmatig zwaarlijvig zijn ook vatbaarder voor ziekte van de tussenwervelschijf. Honden van middelbare en oudere leeftijd hebben ook de neiging de aandoening vaker te ontwikkelen dan de jonge duiven.
Beheer
Als uw dierbare hond leeft met de ziekte van de tussenwervelschijven van de hond, kan uw dierenarts hem helpen weer op het goede spoor te komen om zich beter te voelen. Door de specifieke situatie van uw huisdier te evalueren, kan een dierenarts bepalen welke beheersopties geschikt zijn voor hem. Een handvol verschillende opties bestaat, waaronder de chirurgische extractie van materialen die uitsteekt. Chirurgische botextractie is een andere veel voorkomende procedure voor honden met deze ziekte - met name de delen van het bot die het snoer omringen. Niet alle honden met deze ziekte moeten echter worden geopereerd, omdat sommige ook door medische therapie en ontspanningsbeheersing gaan, naast andere technieken. Chirurgie wordt vaak toegepast in ernstige gevallen met veel pijn. Aangezien alle honden met deze ziekte verschillend zijn en verschillende scenario's hebben, kan alleen de dierenarts u precies vertellen wat uw schatje nodig heeft.
Door Naomi Millburn
