Vogels en reptielen delen een aantal kenmerken, waaronder schilferige integumenten, details van het skelet en reproductiemethoden. Omdat vogels afstammen van een groep theropoda-dinosaurussen, zijn het in feite reptielen zelf. De reptielenfamilie is echter vrij breed en vogels lijken meer op sommige reptielen dan op andere.
Weegschaal
Keratineuze schubben bedekken de lichamen van de meeste niet-aviaire reptielen, terwijl veren de lichamen van vogels bedekken. Keratine schubben bedekken echter de poten van vogels, en geven nog een andere aanwijzing van hun reptielachtige afkomst. Net zoals reptielen hun schubben verliezen bij verweerd, versleten of ontgroeid zijn, doen vogels dat ook.
Skeletachtige gelijkenissen
Alle levende leden van de reptielachtige stamboom - inclusief vogels - hebben een aantal subtiele skeletachtige details. Bijvoorbeeld, de schedels van beide vogels en niet-avische reptielen hechten zich aan de halswervels op een enkel punt dat te occipitale condylus wordt genoemd. Door dit enkele bevestigingspunt kunnen sommige vogels en reptielen hun hoofd verder draaien dan zoogdieren, omdat zoogdieren twee occipitale condylussen hebben. Andere overeenkomsten tussen niet-aviaire reptielen en vogels zijn de aanwezigheid van een enkel middenoorbot, in plaats van de set van drie middenoorbeenderen die de meeste zoogdieren gemeenschappelijk hebben. Bovendien zijn de onderkaken van beide vogels en niet-aviaire reptielen gemaakt van vijf gefuseerde botten in plaats van van een vast bot zoals bij zoogdieren.
Terwijl alle krokodillen, tuataras en de meeste squamaten (een clade bestaande uit slangen, hagedissen en amfisbonen) tanden hebben, hebben alle levende vogels en schildpadden tandenloze snavels voor de mond. Technisch genaamd rhamphothecae, hun snavels zijn opgebouwd uit bot en bedekt met keratine. Miljoenen jaren geleden bezaten sommige schildpadden en vogels tanden. Eigenlijk, Archaeopteryx - het oudste bekende fossiel dat definitief een vogel is - had een mond vol tanden.
Reproductieve gelijkenissen
Alle vogels, krokodillen, schildpadden en tuataras reproduceren door het storten van eieren - een reproductieve modus genaamd oviparity. De meeste slangen en hagedissen zijn ook ovipaar, hoewel een paar ongepelde eieren produceren en ze intern bewaren tijdens het ontwikkelingsproces (een proces dat ovovivipariteit wordt genoemd). Afgezien van ovoviviparous slangen en hagedissen, bedekken vogels en hun reptielen hun eieren in calcium, wat de hoeveelheid water die door de schaal kan gaan, vermindert. Het mineraalgehalte van de eierschaal varieert van soort tot soort, waardoor sommige flexibele, leerachtige eieren en andere kunnen produceren om harde eieren te produceren.
De ontwikkeling van het ei met schaaltjes stelde primitieve reptielen in staat om terrestrische habitats te koloniseren. Het betekent ook dat alle reptielen - zowel aviaire als niet-aviaire - inwendige bevruchting moeten toepassen, en ze moeten dit doen voordat calcium rond de eieren wordt afgezet.
Om zich een weg te banen uit de eieren, dragen jonge vogels en andere reptielen kleine, scherpe structuren die bekend staan als "eitanden", die eraf vallen kort nadat ze uitkomen.
Gedeelde stamboom
Biologen herkennen twee primaire reptiellijnen (genaamd clades): Archosauria, met de levende vogels en krokodillen, en Lepidosauria, die slangen, hagedissen en tuataras bevat. Wetenschappers hebben lang gedebatteerd over de plaatsing van schildpadden in de reptielachtige boom des levens; een studie uit 2014 onder leiding van Nicholas G. Crawford van de California Academy of Science in San Francisco, Californië, heeft het debat wellicht opgelost. Het multi-institutionele team, dat zijn resultaten in het tijdschrift "Molecular Phylogenetics and Evolution" publiceerde, stelde vast dat schildpadden uit de archosaurische groep naar voren kwamen. Dit betekent dat schildpadden en krokodilachtigen de dichtst levende verwanten van vogels zijn.
Circulatory vergelijkingen
Vogels en alle andere levende reptielen hebben één interessante bloedsomloop: hun rode bloedcellen (erytrocyten) bevatten kernen. Daarentegen hebben mensen en andere zoogdieren niet-genucleëerde rode bloedcellen. Er zijn echter weinig andere circulatoire overeenkomsten tussen vogels en andere reptielen.
Terwijl niet-aviaire reptielen harten met drie kamers hebben die gedeeltelijke menging van geoxygeneerd en gedeoxygeneerd bloed mogelijk maken, hebben vogels zoogdierachtige circulatiesystemen, samengesteld uit twee afzonderlijke circuits en aangedreven door harten met vier kamers. Crocodilians hebben ook harten met vier kamers, maar ze hebben ook de kleine eigenschap die het Foramen van Panizza wordt genoemd en die een enkele vermenging van zuurstofrijk en zuurstofarm bloed mogelijk maakt.
