De longen van reptielen zijn het belangrijkste onderdeel van hun ademhalingssysteem, net als bij mensen, vogels en land-levende amfibieën. Van de belangrijkste soorten reptielen zijn er echter enkele duidelijke verschillen in de details van het functioneren van hun ademhalingssysteem.
Reptielen ademhalingsoefeningen
Ongeacht de verschillen, de meeste reptielenlongen werken op in wezen dezelfde manier. Net als longen van zoogdieren werken reptielenlongen als zuigpompen. Spieren die de longen beheersen, zorgen ervoor dat ze uitzetten. De uitzetting zorgt ervoor dat de druk in de longen lager is dan de druk buiten de longen; daarom vult de lucht de longen (link = ref 5). Hoewel alle reptielen hun longen gebruiken als primaire bron van lucht, kunnen sommigen hun huid gebruiken om zuurstof in hun lichaam te brengen. Zeeslangen kunnen bijvoorbeeld bijna de helft van de lucht opnemen die ze nodig hebben via hun huid (5).
Geschaalde reptielenademhaling
De meest diverse groep reptielen zijn die met schalen - een groep genaamd Squamata. Squamates omvatten slangen en hagedissen. Bij deze reptielen regelt de spier die hun longen bestuurt ook hun beweging. Bijgevolg moeten veel reptielen hun adem inhouden tijdens snelle perioden van beweging, zoals rennen na een prooi of weg van een roofdier. Een paar reptielen in deze groepen hebben manieren ontwikkeld om dit probleem aan te pakken. Het proto-diafragma van de Tegu hagedis stelt hem bijvoorbeeld in staat zijn longen vollediger op te blazen, terwijl monitorhagedissen hun keelspieren kunnen gebruiken om de ademhaling tijdens beweging aan te kunnen.
Crocodilian ademhaling
De Crocodilian-groep omvat krokodillen, alligators, kaaimannen en gavials. Deze reptielen hebben een efficiëntere ademhalingsmethode ontwikkeld dan die wordt gezien bij hagedissen en slangen. Leden van deze reptielengroep hebben een middenrifspier, soms ook wel de hepatische zuiger, vastgemaakt aan hun lever; de andere kant van de lever zit vast aan de longen. Wanneer deze reptielen die spier samen trekken, beweegt de lever naar beneden in hun lichaam om de longen meer ruimte te geven om uit te zetten, zodat ze meer lucht kunnen vasthouden.
Testudiene ademhaling
De Testudine-groep van reptielen omvat schildpadden, schildpadden en moerasschildpadden. Van alle reptielen heeft deze groep de meeste verscheidenheid in methoden van ademhaling getoond. In tegenstelling tot andere reptielen, hebben de meeste schildpadden en hun neven stijve schelpen die niet in staat zijn tot uitzetting. Maar sommige schildpadden kunnen de ruimte in hun lichaamsholten vergroten of inkrimpen om te kunnen ademen. Indiase flapshell-schildpadden hebben een gespierde huid rond hun longen die kan uitzetten en inkrimpen om ademhaling mogelijk te maken. Net als slangen moeten sommige schildpadden, inclusief de groene zeeschildpad, hun adem inhouden tijdens het bewegen. Amerikaanse doosschildpadden kunnen daarentegen tegelijkertijd ademen en lopen, terwijl de roodwangschildpad kleinere ademhalingen maakt tijdens het bewegen. Sommige aquatische schildpadden hebben zelfs kieuwen op hun lichaam om hen te helpen bij de ademhaling.
