Een hartaanval treedt op wanneer de bloedtoevoer naar een deel van de hartspier wordt geblokkeerd, waardoor het hart permanent wordt beschadigd. Hartaanvallen worden meestal veroorzaakt door coronaire hartziekte, waarbij plaque zich opbouwt op de binnenwanden van de kransslagaders. Kransslagaders leveren bloed en voedingsstoffen aan het hart. Omdat de vasculatuur rond het hart van een kat anders is dan die van een persoon, krijgen katten zelden of nooit last van een echte hartaanval. Ze kunnen echter lijden aan en sterven aan een hartaandoening.
cardiomyopathie
Vaak, als eigenaren van gezelschapsdieren horen dat hun kat een hartaanval heeft gehad of aan een hartaanval is overleden, is het een lekentermijn voor de kat met cardiomyopathie, wat zich letterlijk vertaalt naar "hartspierziekte". Deze auto-immuunziekte activeert de hartspier, die voorkomt dat deze de normale samentrekkingskracht genereert en beïnvloedt hoe goed hij pompt.
Typen cardiomyopathie
Er zijn drie hoofdtypen van cardiomyopathie: verwijde, hypertrofische en beperkende. De meest voorkomende bij katten is hypertrofische cardiomyopathie.
Hypertrofische cardiomyopathie veroorzaakt een abnormale verdikking van de hartspier. Dit vermindert de hoeveelheid bloed die het hart kan pompen bij elke slag, waardoor het moeilijk wordt om het bloed uit het hart te pompen. Het kan ook de elektrische functie beïnvloeden en aritmie veroorzaken (onregelmatige hartslag).
Gedilateerde cardiomyopathie houdt een vergroting van de hartkamers in, wat van invloed is op het vermogen van het hart om bloed te pompen.
Bij restrictieve cardiomyopathie worden de wanden van het hart stijf door littekens, waardoor de spieren zich niet meer uitrekken en zich vullen met bloed.
tekenen
Klinische symptomen omvatten soms een hartgeruis (extra of ongewoon geluid tijdens een hartslag) of een polsslag van meer dan 200. Het type cardiomyopathie dat uw kat heeft, zal bepalen welke andere symptomen mogelijk aanwezig zijn.
Symptomen van gedilateerde cardiomyopathie kunnen zwelling in de buik zijn als gevolg van vochtretentie, hoesten, kortademigheid of moeite met ademhalen, gewichtsverlies en vermoeidheid.
De meeste katten met hypertrofische cardiomyopathie zullen asymptomatisch of licht symptomatisch zijn. Als de kat symptomatisch is, kan hij dyspnoe (moeite met ademhalen, hijgen, openmond ademhalen), gebrek aan eetlust, braken, intolerantie, flauwvallen of extreem pijnlijke verlamming van de achterste ledematen door bloedstolsels ervaren. Bij sommige katten is het enige symptoom een plotselinge hartdood.
Katten met restrictieve cardiomyopathie kunnen lethargie of dyspneu ervaren.
Oorzaken
Hartaandoeningen kunnen voorkomen bij katten vanaf 3 maanden of zo oud als 19 jaar. Mannelijke katten van 5 tot 7 jaar hebben het hoogste risico. Het is grotendeels genetisch bepaald. Maar er zijn ook verworven vormen van hartziekten. Hypertrofische cardiomyopathie wordt bijvoorbeeld vaak in verband gebracht met hypothyreoïdie (langzame schildklierfunctie). Taurine-deficiëntie was de belangrijkste oorzaak van gedilateerde cardiomyopathie. Nu commercieel kattenvoer taurine heeft toegevoegd, is gedilateerde cardiomyopathie zeldzaam en komt deze meestal alleen voor bij oudere mannelijke katten. Restrictieve cardiomyopathie komt meestal voor bij oudere mannelijke katten (rond de 10 jaar).
Prognose
De prognose voor katten die lijden aan hartziekten varieert. Het hangt af van welk type hartaandoening en hoe ernstig het is bij de diagnose. Het is echter moeilijk om een hartaandoening bij katten te diagnosticeren omdat ze de gewoonte hebben om hun gewoonten te veranderen in het maskeren van tekens. Soms zijn er geen tekenen. Sommige katten kunnen tot zes jaar leven met een niet-gediagnosticeerde hartaandoening. Vaak weten eigenaren nooit dat hun katten een hartaandoening hebben totdat een plotselinge hartdood optreedt en het postmortaal wordt ontdekt.
Gedilateerde cardiomyopathie is ernstig en het sterftecijfer, zelfs van behandelde gevallen, is zeer hoog. De mediane overlevingskans is ongeveer twee weken voor gevallen die geen verband houden met een tekort aan taurine. Echter, voor DCM veroorzaakt door taurinedeficiëntie, als de kat lang genoeg in leven kan worden gehouden om taurinesupplementen effectief te laten worden (twee tot drie weken), is de prognose beter.
Als uw kat aortische trombo-embolie ontwikkelt, een veel voorkomende complicatie die is geassocieerd met alle vormen van hartziekte bij de kat, bedraagt de mediane overlevingsduur ongeveer 61 dagen. Een trombose is een bloedstolsel. Een embolie is wanneer het stolsel in een vat blijft. Voor katten met hartfalen is de mediane overlevingstijd 92 dagen. Katten met een rusthartslag van minder dan 200 leven langer dan katten met een hartslag in rust groter dan 200.
