Oorklikken is een vertrouwde, maar niet echt aangename sensatie voor degenen onder ons die per vliegtuig reizen, wandelen in de bergen, of beginnen aan roadtrips over verschillende hoogten. En als uw hond ooit met u meegegaan is, heeft u zich misschien afgevraagd of zijn oren ook snel knappen als u een hoogtewijziging ervaart.
Welnu, het simpele antwoord op deze vraag is: ja, honden (en andere dieren) ervaren wel oorverdoving met een verandering in hoogte. Maar wat is de biologie achter deze nogal merkwaardige sensatie? Lees verder om erachter te komen.
Popping Under Pressure
Over het algemeen is het gehoor van een hond veel gevoeliger dan dat van een mens. Hoewel we geluiden tussen 20 en 12.000-20.000 hertz kunnen detecteren (afhankelijk van de leeftijd), kunnen honden tussen de 40 en 60.000 hertz horen (ook afhankelijk van hun leeftijd). Dit is waarom ze de ultrahoge geluiden van hondenfluitjes die tussen de 16.000 en 22.000 hertz horen, kunnen horen en we (gelukkig!) Niet kunnen.
Ook al kunnen hondenoren meer frequenties oppikken dan we kunnen, de manier dat hun oren werken (dat wil zeggen de biologische structuur van hun oren) is niet zo heel anders dan de onze. Zowel honden als mensen hebben een middenoor en een buis (de 'buis van Eustachius') die naar de keel leidt. Wanneer een persoon of dier een verandering in luchtdruk ervaart, moet hun buis van Eustachius breder worden om de druk in het middenoor gelijk te maken. Voordat dit gebeurt, heb je een ongemakkelijk gevoel van volheid in het oor en gedempt horen - waardoor de verbreding (gekenmerkt door ploffen) uiteindelijk verlicht.
Soms kunnen we helpen door te gapen, te gapen, slikken of onze neusgaten dicht te knijpen en door onze neus proberen te blazen, wat er allemaal toe leidt dat de spieren van Eustachius samentrekken. Je kunt je hond ook helpen door hem een kauwtraktatie te geven tijdens hoogteverschillen, omdat likken en slikken ook de druk in zijn oren zal verlichten.
Altitude Illness Alert!
Echter, net zoals hondenoren gevoeliger zijn voor geluid dan de onze, kunnen oren van veel honden ook extreem gevoelig zijn voor hoogteverschillen. Dierenartsen bevelen aan dat we onze honden geleidelijk aan blootstellen aan veranderingen in hoogte, zodat hun oren voldoende tijd krijgen om te wennen aan luchtdrukveranderingen. Honden, zoals mensen, zijn ook gevoelig voor hoogteziekte, waarvan de symptomen zijn: snelle ademhaling, hijgen, droge hoest, kwijlen, bleek tandvlees en weigeren te lopen. Als u deze symptomen opmerkt, moet de hond zo snel mogelijk naar een lagere plaats worden gebracht, met een zuurstofmasker (indien beschikbaar) en dan onmiddellijk voor verzorging naar de dierenarts worden gebracht.
