Foto's door: Museum of Fine Arts, Boston
Hij is een meesterwerk! Een 12-jarige Weimaraner in Boston laat de wereld zien dat het beschermen van kunstwerken van onschatbare waarde echt het werk van een hond is.
In Boston heeft een 12 weken oude puppy een zeer belangrijke taak. In feite is de baan van Riley iemand die onbetaalbaar zou kunnen zijn.
Dat komt omdat hij speciaal getraind is om nachtvlinders of ander ongedierte te ruiken dat kunstwerken in het Museum of Fine Arts in Boston zou kunnen beschadigen. Hoogwaardige en onvervangbare kunstwerkjes, dat wil zeggen.
Related: Bug-Sniffing Dog Protected Pepper Crops in Canada
Katie Getchell is de plaatsvervangend directeur van het museum en zij zegt dat het brengen van Riley, en zijn neus, specifiek, in het museum deel uitmaakt van een proefproject om te zien of hij er zelfs goed in zal zijn, en hoe haalbaar een beschermingsplan is. echt zou kunnen zijn.
Riley is het familiehuisdier van museummedewerker Nicki Luongo. Luongo traint politiehonden op haar eigen tijd, en sommigen begonnen zich af te vragen of ze Riley wel of niet zou kunnen trainen om de vreselijke insecten die graag eten te snuiven door onbetaalbare kunstwerkjes - met name het canvas, textiel en hout.
De neuzen van honden zijn al lang getraind om bedwantsen, mieren, kanker, explosieven, lichamen en andere dingen te ruiken … dus waarom geen motten en andere kunstetende plagen? Het museum heeft een plaagbestrijdingsprotocol, maar als het succesvol is, zou Riley een extra beschermingslaag kunnen zijn tegen de een miljoen mensen (en de insecten die op hun kleding zouden kunnen rijden) die het museum elk jaar bezoeken.
Pepe Peruyero is eigenaar van een hondentrainingbedrijf genaamd Pepedogs, en hij zegt dat ze honden hebben kunnen trainen om nauwkeurig en consistent met specifieke insecten te werken, dus het plan van het museum is een goed plan.
En hoewel honden bekend staan om het detecteren van geuren, en met nauwkeurigheid, is het het vertellen aan de mens dat Riley moet perfectioneren. Het huidige plan is om hem te leren om de geur van specifieke schadelijke insecten te leren, en om vervolgens voor het kunstwerk te zitten waar hij ze ruikt als hij dat doet. Dan kunnen mensen volgen en grondig onderzoeken.
Gerelateerd: Het geheim van een gelukkige hond is om ze te laten snuffelen
Getchell zegt dat het succes van Riley nuttig zou kunnen zijn voor andere musea die hun kunst ook willen beschermen, maar ze zei ook dat het werk van Riley volledig buiten het zicht van het publiek komt en pas na uren. Het museum wil niet dat hun focus een motten-snuivende hond heeft, maar ze begrijpen wel dat Riley al een publiek heeft en op zoek zijn naar manieren om tegemoet te komen aan de behoeften van de fans van Riley.
Getchell zegt dat het personeel de opwinding begrijpt, en het publiek zeker niet zal beroven van de bewondering van Riley.
Nadat hij klaar is met werken, natuurlijk!
