Voordat ik begin met het uitdiepen van het aangrijpende verhaal van hoe ik - een eenvoudige homoseksuele uit Upstate New York met een flair voor karaoke en wollen sokken - de H.R.H Doug The Pug ontmoette, open dan een nieuw tabblad in je browser en bezoek YouTube.com. Als je daar bent, typ je: "Fantasia Barrino Wins American Idol" in de zoekbalk en klikt u op de video met de titel: "Fantasia's Winning Moment." Bekijk de hele video. Huilen als je moet.
Ik probeer absoluut niet te suggereren dat Doug gelijk staat aan het winnen van Fantasia Amerikaans idool, zoals Fantasia een muzikale godin is met een kersenrode Mercedes en Doug een perfect stuk Pug is zonder muzikaal talent dat ik me bewust ben. Wat ik echter probeer te suggereren, is dat beide gebeurtenissen - nee, beide euforische gevallen van glorie - gelijk zijn in hoe ze invloed hebben gehad op wie ik momenteel ben als persoon en wie ik hoop als persoon te worden. Bovendien is Fantasia's "I'm Here" Tony Awards-uitvoering zo geweldig en daar moet je ook naar kijken.
Het verhaal begint een paar maanden geleden op een sombere dinsdagmiddag. Ik slenterde door de gangen van mijn kantoor toen een vriend een video op mijn Facebook-muur van Doug The Pug plaatste met een zorgvuldig versierd Harry Potter-kostuum, waarin hij beweerde "dit ben jij". Na meerdere keren naar de video te hebben gekeken en hem vervolgens opnieuw te bekijken, en toen het naar mijn moeder stuurde, liep ik om mijn kantoor heen en toonde mijn collega's de glorie die Doug is. Eén medewerker in het bijzonder, die we omwille van de privacy zullen bellen beyonce, vertelde me dat hij met Dougs baasje naar school ging en hem een paar keer had ontmoet.
Ik ben meteen zwart geworden.
"Ik morste water op mezelf terwijl ik schoksgewijs uit mijn stoel sprong. Lijkde het erop dat ik mezelf plaagde? Zeker. Kon het mij schelen? Nee. Doug was hier. '
Na wat een jaar had kunnen zijn, herwon ik cognitie en begon ik Beyonce over Doug te ondervragen. Hij vertelde me dat Doug binnenkort de stad zou bezoeken en dat hij zou doen wat hij kon om ons in contact te brengen.
Ik ben weer zwart geworden.
Fast-forward naar dinsdag 26 mei. Ik zit achter mijn bureau terloops rauwe, ongezouten amandelen te eten, omdat ze beter zijn voor je spijsvertering dan cashewnoten en veel beter voor je taille dan pretzels, en ik zie dat Doug een foto heeft geüpload markeert zijn ongeadresseerde bezoek aan New York City. Dit is geen gewone foto, want het werd genomen in Madison Square Park, een hop, skip en ongeveer twee minuten lopen van mijn kantoorgebouw.
Hier begint het donker te worden. Madison Square Park is een relatief grote, openbare ruimte waar toeristen graag gebruik van maken. Ook is de Shake Shack in het park net heropend dus het was ijlend druk. Hoe moest ik Doug vinden in deze stortvloed van warmbloedige niet-mopshonden (lees: mensen)? Verslagen en gebroken, begon ik de sjokkende terug naar mijn kantoor met mijn metaforische staart tussen mijn letterlijke benen.
"'Wie zou dit kunnen zijn?' Dacht ik bij mezelf. Ik opende het bericht en er stond: 'Hé, dit is Doug.'"
Ongeveer een uur nadat mijn post live ging, ontving ik een bericht op mijn Instagram van niemand minder dan Doug zelf. Weet je wanneer je een muziekvideo bekijkt en dingen gebeuren in slow motion? Zoals in de muziekvideo 'All Hands On Deck', direct nadat Tinashe haar eerste choreografie in de verhoogde opslageenheden heeft uitgevoerd en de camera snijdt naar de break-dancer in het zand? Alles leek te vertragen tot die exacte framesnelheid toen ik zijn commentaar zag. Hij vertelde me dat hij het jammer vond dat hij me niet had ontmoet en dat hij van me hield.
Onnodig te zeggen dat ik mijn verstand verloor en reageerde met zoveel woorden van liefde die ik kon verzamelen.
Nu neig ik naar de gek te schalen, maar ik ben me er zeer van bewust dat moppen geen sms-berichten kunnen sturen (of commentaar op Instagram-foto's kunnen geven). Ik moest weten of dit legitiem was en ik wist precies hoe ik het moest doen. Beyonce had me eerder verteld dat hij goede vrienden was met Doug en zijn eigenaar, dus ik dacht dat als ik de echte voornaam van Beyonce zou sturen en dit mysterienummer zou reageren met de echte achternaam van Beyonce, het legitiem moet zijn.
Dat is precies wat er gebeurde. Ik voelde me zo geweldig als Beyonce keek in de videoclip "Single Ladies".
Oh, heb ik vergeten te vermelden dat Doug een cameo maakte in de videoclip "Single Ladies"? Omdat hij dat zeker deed.
"Oké, dus dit is waar dingen duister beginnen te worden."
Ik werd de volgende dag wakker en voelde me als een voorjaarskip die zich niet bewust was van hoe dichtbij hij was om te slachten. De dag was de mijne voor het oprapen, en ik moest Doug ontmoeten voordat de zon die avond zou ondergaan. Ik controleerde mijn telefoon en zag dat ik een sms-bericht kreeg van het mysterienummer. We converseerden een beetje terwijl ik me klaarmaakte voor werk en op weg ging naar mijn kantoor. Toen ik aan mijn bureau ging zitten, kreeg ik het bericht 'Op een schaal van 1-10 denk je dat dit echt Doug The Pug is?'
Oké, dus dit is waar dingen duister beginnen te worden. Nee, ik dacht natuurlijk niet dat ik met Doug sms'de. Hij is een hond en poept zich uit waar hij wil en weet niet hoe hij een telefoon moet bedienen. Ik dacht dat ik met zijn eigenaar sprak, want het mysterienummer had de echte achternaam van Beyonce gevalideerd. Ik reageerde met een solide 7, omdat ik zou hebben gereageerd met een 8, maar ik ben een Schorpioen en heb inherente vertrouwensproblemen dus ging ik met een 7. Uiteindelijk voelde ik me alsof dit hele ding een grap was, stuurde ik een bericht aan Beyonce met vragen over zijn betrokkenheid.
Dit is een beeld van mij als "echte" Beyonce die "pseudoniem" Beyonce vraagt wat de deal is. Let op de subtiele schaduw in mijn ogen.
Hij wist niet waar ik het over had. En ja hoor, een medewerker, die we omwille van de privacy zullen bellen Michelle, benaderde me en verklaarde dat het allemaal een grap was. Hij was zich er niet van bewust dat ik zijn nummer niet gered had en dacht zeker dat ik ver weg zou zijn gegaan voordat het zover was. Het belangrijkste probleem dat ik had met de logica van Michelle was dat hij: A) weet hoe gek ik ben op squishy-faced honden, en B) weet verdomd goed om mijn toewijding aan eigenzinnigheid niet te onderschatten.
Dus daar was ik. Exposed. Catfished. Dogfished. Alleen. Forlorn. Gay. Ik vroeg Michelle of hij enig idee had dat ik eerder met Beyonce had gesproken over het in contact komen met de echte eigenaar van Doug en hij zei "nee".
Zucht. De lotgenoten zijn wreed.
Ik bezwijk aan de wreedheid.
Nadat ik mijn schaamte en schaamte met een ijskoffie, die helaas een bewijs van 0 had, verdronk, reikte ik naar Beyonce om de hele situatie uit te leggen. Hij voelde zich slecht, ik voelde me slecht, Michelle voelde zich slecht, iedereen voelde zich slecht. Weet je wie zich niet schuldig voelde? Een andere medewerker, die we omwille van de privacy zullen bellen Kelly. Kelly, de eerlijke burger en supergrote man die hij is, heeft een petitie van Change.org gemaakt om Doug te helpen. Deze daad van onbaatzuchtige vrijgevigheid heeft online veel aandacht getrokken, en de aandacht maakt me geweldig omdat ik een dorstige trut ben, dus ik begon me beter te voelen. Omdat ik niet te veel dacht aan het eigenlijke eindspel van de petitie, verliet ik mijn kantoor om een heerlijke lunch te nuttigen, omdat eten gevoelens verdooft.
Ik verloor mijn eetlust op weg naar de lunch vanwege de gebeurtenissen van de dag.
Ik heb echter wel een cola light gekocht en gedronken met een rietje omdat ze dat doen op de Echte huisvrouwen. Net als ik een slok neem, ontvang ik een bericht van Beyonce. "Waar ben je?" Zegt hij. "Ben je op kantoor? Ik heb zojuist met Doug's eigenaar gesproken en zij zegt dat we Doug in Madison Square Park kunnen ontmoeten als je vrij bent. '
Ik kan niet met zekerheid zeggen of ik de deur heb gebroken toen ik uit mijn lunchplek sprong, maar het kon me ook niets schelen. Ik stond op het punt Doug te ontmoeten, en deze helse achtbaan van Pug-gerelateerde emotionele onrust was bijna ten einde. Ik zie het glinsterende gezicht van Beyonce op me wachten in de lobby van mijn gebouw en samen maken we de pilgrimate om Doug te ontmoeten.
Oorspronkelijk gepubliceerd op Medium.com / Uitgelichte afbeelding via @JonGraz
