Foto's door: Dave Nelson / Shutterstock.com
Wetenschappelijk onderzoek heeft aangetoond dat honden en mensen meer dan 350 genetische stoornissen hebben. De nieuwste bevindingen wijzen erop dat OCD, een van de gedeelde condities die ons en onze huisdieren kunnen beïnvloeden, te herkennen is aan vier genomen.
Haalt uw hond onophoudelijk zijn poten of krassen zonder duidelijke reden? Als dat het geval is, kan hij last hebben van de hondachtige vorm van een obsessief-compulsieve stoornis. Dubbed canine CD, dit gedragsprobleem werd lang beschouwd als gewoon een overdrijving van normaal gedrag, in plaats van een aandoening met een genetische link. Echter, Hyun Ji Noh, een geneticus en de hoofdauteur van de studie gedaan bij het Broad Institute of MIT en Harvard, kwam tot een verrassende conclusie.
Gerelateerd: Waarom blijft mijn hond zijn poten likken?
OCD is een complexe aandoening, die is gebaseerd op repetitief gedrag, of het nu is gericht op gedachten of acties, die zijn gekoppeld aan abnormaliteiten in neurale circuits. De studie gepubliceerd in Nature Communications gebruikte multispecies-benadering van genoomsequenties en mogelijk genmutaties vinden die potentieel zouden kunnen suggereren voor de manifestatie van een obsessief-compulsieve stoornis.
Ewen Kirkness, een moleculair bioloog aan het Institute for Genomic Research, maakte de weg vrij voor deze baanbrekende studie toen hij in 2003 het hondgenoom in kaart bracht met zijn poedel, Shadow. Dat onderzoek werd later uitgebreid (eerste volledig gesequenceerde genoom was van een bokser). en deed ons beseffen dat hoektanden 5% van ons genoom delen. We wisten dus dat we meer dan vriendschap delen met onze puppy's, maar nu weten we een beetje meer over genetische aandoeningen die we delen.
Gerelateerd: Zou muziek de angst van uw hond kunnen verlichten?
De onderzoekers bestudeerden drie verschillende sets van DNA - hond, muis en mens - en vonden veel overeenkomsten. Van de 608 genen die ze samenstelden, identificeerden ze vier geassocieerde genen die wijzen op het potentieel van OCD-ontwikkeling. De multispecies-aanpak leidde tot het vinden van "de eerste genoom-brede significante associatie gerapporteerd voor OCS", rapporteert Hyun Ji Noh in deze bevindingen.
Hoewel de aanwezigheid van genen in het DNA aangeeft dat de zich ontwikkelende obsessief-compulsieve stoornis meer waarschijnlijk is, is het geen definitieve indicator. Zelfs als de variatie in genen aanwezig is, ontwikkelt de persoon (of hond) niet noodzakelijk OCD.
