Foto's door: Callipso88 / Bigstock
Welke honden zijn het meest geneigd om erfelijke ziekten te ontwikkelen, en hoeveel zijn er? Een nieuw onderzoek door onderzoekers van de Universiteit van Helsinki geeft hondenkwekers en dierenartsen een uitgebreide lijst van welke honden welke erfelijke aandoeningen krijgen.
Je bent misschien alleen bekend met een paar verschillende erfelijke aandoeningen bij honden, maar in werkelijkheid zijn er bijna 100.
Met genetische testen ontdekten onderzoekers dat één op de zes honden genen had voor ten minste één erfelijke aandoening. Wat hen het meest verbaasde was dat de verschillende aandoeningen werden gezien bij rassen waarvan men niet verwacht dat ze die aandoening zouden hebben.
Welke soorten erfelijke aandoeningen kan uw huisdier hebben?
Hier is een lijst van slechts vijf van de 100 verschillende genetische aandoeningen die honden kunnen hebben:
- Hemofilie: Dit is een bloedingsaandoening vanwege een ontbrekende stollingsfactor in het bloed. Duitse herders, vooral vrouwen, zijn het meest geneigd om het te krijgen.
- De ziekte van Von Willebrand: Dit is meestal een milde stollingsstoornis die de stolling beïnvloedt. De hond met deze erfelijke aandoening heeft problemen met bloeden omdat de stollingsfactoren ontbreken. Type I is mild; Type II en III zijn ernstiger en kunnen tot de dood leiden. De aandoening is te vinden in Doberman Pinchers.
- Pyruvaat-kinase-deficiëntie: Het molecuul pyruvaatkinase is een enzym dat wordt gebruikt in de biochemische cyclus voor het creëren van energie in rode bloedcellen. Het resulteert in een verhoogde hartslag en lage tolerantie voor lichaamsbeweging - een luie hond. Bloedarmoede is een van de bevindingen uit het laboratorium. Deze ziekte ontwikkelt zich tot een vergrote milt en lever en cirrose. West Highland Terriers en Basenjis zijn de honden die het kenmerk meestal vertonen.
- Heupdysplasie: Deze ziekte is waarschijnlijk een van de meest voorkomende soorten erfelijke aandoeningen en een van de meest bekende. Er zijn veel genen die bijdragen aan deze aandoening; dierenartsen noemen het polygeen. Heupdysplasie komt meestal voor bij oudere honden, maar als het ernstig is, wordt het bij jongere honden gezien. Het heupgewricht is een kogelgewricht en ligamenten houden de bal in de kom. Als de ligamenten lak raken, springt de bal uit de kom en is uitgelijnd. Dat is wanneer je een chiropractor met een hond nodig hebt! De conditie maakt het echter mogelijk dat de heup gedurende de dag vele malen uitlijning vertoont. De hond kan moeilijk vanuit een liggende positie opstaan en lopen / rennen wordt problematisch. De conditie is verbeterd met een ideaal lichaamsgewicht, veel voedingsstoffen die de gewrichten ondersteunen (zoals siliciumdioxide) en uw hond niet overbelast laten raken tijdens extra lange wandelingen. Dierenartsen schrijven ontstekingsremmende middelen voor en raden soms glucosamine aan. Grote honden en extra grote honden hebben meer kans op heupdysplasie dan kleine honden.
- pannus: Deze aandoening is een chronische cornea-ontsteking. Het eerste teken ervan is een grijsachtige waas over het oog. Na verloop van tijd bedekken bloedvaten en cellen het hoornvlies en veroorzaken ze een verlies van gezichtsvermogen. Bij atypische pannus wordt het derde ooglid, niet het hoornvlies, aangetast. Het is een reactie van het immuunsysteem en gezien in Duitse herders. Stralingsschade, die vaker voorkomt in grotere hoogten en honden die de hele dag buiten blijven, verergeren atypische pannus.
Het is zeker iets om over na te denken, en je zou wat genetisch onderzoek kunnen doen om te zien of die hondachtige kijker waar je naar kijkt, vrij is van genetische aandoeningen VOORDAT je haar krijgt. Nu hebben dierenartsen genetische tests binnen handbereik en kun je de waarheid in ongeveer een week kennen. Raadpleeg uw dierenarts …
[Bron: Science Daily]
