Fotograaf Kaylee Greer, oprichter van Dog Breath Photography, volgt honden in de buurt, laat ze zijn en aanvaardt uiteindelijk dat ze haar bedrijf runnen.
Haar geïmproviseerde shoots zijn vrij van poses en scripts, laten pups doen wat ze willen en resulteren in domme portretten die geen mens ooit had kunnen plannen, zelfs niet in hun hoofd.
We spraken met Kaylee over hoe honden uiteindelijk haar carrière hebben overgenomen en waarom haar cameramateriaal meestal bedekt is met pindakaas.
Barkpost: Je vermeldt dat bij een fotoshoot van Dog Adem alles onvoorbereid is. Hoe verandert je oorspronkelijke idee van de shoot wanneer de pup iets anders in gedachten heeft?
KG.: Mijn idee van de fotoreportage is meteen vloeiend. Een hond gaat precies doen wat een hond gaat doen. Ik kan hem niet overhalen of van gedachten veranderen. En ik vertel de eigenaren dit vanaf het allereerste begin - niet benadrukken over 'poses' of 'zit' of 'blijft' of 'rolt over' - laten we Fido doen wat in zijn gelukkige kleine hartje zit - en niets meer.
Het zijn natuurlijke komieken. Hun vermogen om in het moment te leven, elke seconde te grijpen - dat is wat mij het meest fascineert. Het is mijn missie om dat allemaal vast te leggen.
Zou u zeggen dat de resultaten volledig in de poten van de hond worden achtergelaten?
KG.: Ik zou graag willen denken dat mijn rol in de hele situatie het vinden van het beste licht is en het uitdelen van astronomische hoeveelheden pindakaas en lekkernijen, terwijl ik probeer alles in de mond van de hond te krijgen en niet in de kloven rond mijn ontspanknop.
Zodra ik de perfecte plek heb gevonden en Fido een ding of twee heb geleerd over de nuances van natuurlijk licht, is de rest aan hem.
Wat zijn enkele eerste reacties (bij het zien van de grote enge camera) van de honden die je het meest opvielen?
KG.: Ik heb honden laten blaffen naar mijn camera. Ik heb honden laten likken op mijn camera. Ik heb honden op mijn camera laten plassen. (Gevaar op het werk, weet je dat?) Ik heb honden laten verliezen met hun harige kleine geesten en met meer afkeer naar mijn camera kijken dan de meest gehate postbode in de buurt. En ik heb honden gehad die geen enkele aanwijzing gaven dat ze zich er zelfs van bewust waren dat er een camera aanwezig was.
Ik bedek mijn camera en tassen in traktaties en laat ze met rust op de grond. Ik loop weg en laat de hond traktaties van mijn camerabrigens eten. Alles wat ik bezit is bedekt met pindakaas. Mijn cameratechnicus denkt dat ik gek ben en laat die diepe buik rommelen, elke keer als ik binnenkom voor een schoonmaak. Hij denkt dat ik helemaal gek ben.
Geef je persoonlijk de voorkeur aan land- of waterspruiten? Waarom?
KG.: Ik ben absoluut dol op fotograferen in water. Voor een hond die van het water houdt, kan ik geen mooiere en passende achtergrond bedenken. Ik vind het heerlijk om ze te vangen in hun element.
Wat is je foutloze advies om een goede foto van je pup te maken?
KG.: Maak er een positieve, opbeurende en leuke ervaring van. Belangrijker dan absoluut iets anders, wees altijd uitgerust met onnoemelijke hoeveelheden geduld en vriendelijkheid in je hart. Dit is het meest fool-proof advies van allemaal.
Houd het kalm en positief. Als camera's of apparaten in hun gezicht geplet worden, maakt u ze ongemakkelijk, respecteer dat. Je moet een hond spreken. lees hun lichaamstaal en communiceer uitgebreid met hen.
Alle afbeeldingen met dank aan Dog Breath Photography
