Jhumpa Jones, 8 van 51. "Ik weet dat Jhumpa Jones inderdaad een van deze magische, mystieke wezens is die het leven en de adem hebben gekregen om ons hier op aarde te vereren. Ze is een struik vol met hortensia's die in de lente aan kracht winnen. Ze is een lichtstraal op het middaguur. Zij is die vlinders, en konijntjes, en alle goede dingen die fonkelen. "- Van" Jhumpa Jones, Happiness Extraordinaire"
De erfenis van de eenenvijftig honden gered in de zomer van 2007 uit de gevechtsring van NFL-speler Michael Vick is niet een van geweld en bloedvergieten maar een van overleven, moed en de liefde die alleen in de harten van honden te vinden is. Painter Levity Tomkinson zweert om elk van de overlevende honden van Vick's Bad Newz Kennels-operatie te schilderen voor haar doorlopende oeuvre The Re51lient Project (uitgesproken als "veerkrachtig"), een eerbetoon aan de tientallen honden van het type pitbull die een tweede kans kregen en werd de zachtste, meest toegewijde en aanhankelijke hond. Om haar portretten te begeleiden en te verlichten, schrijft Tomkinson lyrische passages over elke hond en wat ze voor haar betekenen, waarvan enkele hier worden genoemd.
Georgia, 1 van de 51. "Ik wilde dat haar vacht dezelfde warmte uitstraalde als haar ogen, zodat iedereen die het schilderij ziet zich meteen getroost voelt door dit lieve meisje - alsof ze niets liever willen dan zich op een bank op te rotten met Sweet Georgia, hun tenen weggestopt onder haar vacht, terwijl haar hoofd over hun benen zou vallen en ze alleen maar zou staren en staren en staren. "- Van" Sweetness"
Toen Tomkinson het nieuws hoorde van de geredde slachtoffers van de Bad Newz-beproeving, wist ze meteen dat ze haar borstels en vingertoppen zou gebruiken om hun verhalen te vertellen. Met haar eigen muze Rinlee, een pittie, Duitse pointermix, aan haar zijde, begon ze met het schilderen van Georgia, een bruin meisje dat werd opgevangen en verzorgd in Best Friends Animal Sanctuary in Kanab, UT, waar veel van de " Vicktory Dogs "werden gerehabiliteerd. Tegen de tijd dat de kunstenaar over haar foto struikelde, had Georgia geleerd om zowel mensen als honden te vertrouwen; ze was in een nieuw en liefdevol huis geplaatst, waar ze de rest van haar dagen graag leefde. Haar tong bungelde een beetje vanwege de verwondingen die ze opliep tijdens haar tijd aan de ring, en toch werd ze bekend door het gelukkig opslokken van haar favoriete fluffy in haar mond.
Jonny, 4 van 51. "Zelfs als mensen die Jonny Justice passeren [op straat] geen idee hebben wie hij is, en het belang van zijn gered worden en hoop geven aan andere honden, zien ze hem, komt hij in hun leven en Bewustzijn, al was het maar voor een fractie van een seconde met een vluchtige blik. En technisch gezien was het niet de bedoeling dat hij leefde. Ze zijn in wezen getuige van een wandelwonder - een heel gelukkig, veerkrachtig, wandelwonder. "- Van" Jonny's Walk: Seeing Beauty in Simplicity"
Van de eenenvijftig "Vicktory Dogs", stierven er zevenenveertig door hun revalidatie. Zij waren de eerste reddingsacties tegen hondengevechten, meldt Tomkinson, om aan euthanasie te ontsnappen, grotendeels dankzij Beste Vrienden. Niet alleen overleefden ze, maar ze gingen ook hun nieuwe leven binnen met tedere en hoopvolle geesten. Sommigen zijn therapeuthonden geworden, zoals Jonny Justice, die morele steun en een medelevend oor bieden aan kinderen die moeite hebben met hardop lezen. Velen zorgen voor onvoorwaardelijke warmte in huizen met andere honden en kinderen; sommigen hebben non-profitorganisaties opgericht ter ere van hen, en hun invloed helpt andere honden die worden misbruikt om ringen te bestrijden een eerlijke kans krijgen op een nieuw leven. Vanwege het onwetende en ongefundeerde stigma rond pitbulls en honden gered uit de ring, werden anderen, zoals Lucas, een voormalig Vick-kampioen, bevolen om in het Best Friends Sanctuary te blijven. Toch draagt Lucas het bijnaam "de gelukkigste van allemaal" voor zijn vrolijke en aanhankelijke persoonlijkheid.
Ellen, 5 van de 51. "[Toen ik] naar foto's van Ellen keek, zag ik alleen een stralend meisje, vol liefde, glimlachen en leven. Haar geest kwam zo door dat de pijn en littekens van voordien letterlijk op de achtergrond smolten. Hoe kunnen we ons allemaal concentreren op zo vol van het heden en het geluk dat we nu hebben dat we ons verleden pijn kunnen doen vervagen naar de achtergrond, dat wat mensen zien is wie we zijn nu, niet wie we waren? "- Van" Positive Pits: Remembering Ellen and a Festival Celebrating the Blockheads We Love"
Hoewel Tomkinson werkt met foto's en de dertien honden die ze tot nu toe heeft geschilderd nog niet heeft ontmoet, voelt ze dat ze ze intiem kent. Ze bestudeerde elke vouw in hun wenkbrauwen, elke schuine stand in hun ogen, elke contouren van hun oren. Ze heeft met veel van hun families gesproken en soms, als ze alleen is met hun schilderijen, spreekt ze hardop tegen hen. Het vastleggen van de essentiële zoetheid, speelsheid en gevoeligheid van elke hond is noodzakelijk, zelfs als dat betekent steeds opnieuw schetsen en wissen totdat ze het precies goed krijgt. Honden kunnen zo expressief zijn, suggereert ze, en aan de hand van hun foto's kan ze de nuances van hun unieke disposities lezen.
Lucas, 2 van 51."Als deze hond, die keer op keer in een bloedring, vacht, speeksel, geld, vloeken en wreedheid werd gegooid, kan worden omschreven als 'de gelukkigste van allemaal', denk je niet dat we allemaal zouden kunnen volgen? zijn voorbeeld en hetzelfde doen? Als je in je leven een tragedie of iets extreem pijnlijks hebt meegemaakt, bedenk dan hoe mooi het zou zijn, ondanks alles wat je hebt meegemaakt, om te horen dat iemand je beschrijft als 'de gelukkigste van allemaal'. "- Van" The Gelukkigste van allemaal"
Deze honden, velen sinds hun geboorte, waren blootgesteld aan onuitsprekelijke folteringen - of ze ongewild in de ring werden gestuurd en ernstig werden geschaad tijdens het proces, waren gebruikt als lokaas (schuchtere, meer hulpeloze honden die werden gebruikt om de vechtcapaciteiten van anderen), of moeders waren gedwongen tot overkopen. Toch hielden ze, ondanks hun trauma's, in zichzelf een aangeboren en brandende vlam van goedheid, kwetsbaarheid en zuiverheid die niet kon worden uitgedoofd. Deze honden waren ten prooi gevallen aan de ergste wreedheden van de mensheid, en toch vond Tomkinson in en door hen onze verlossing. Hun verhalen, benadrukt de kunstenaar, gaan niet over wat hen werd aangedaan; het gaat over hun onuitputtelijke moed. Het gaat over hun herstel.
Mya, 10 van 51. "Mya heeft me geholpen mijn ogen te openen voor het feit dat waar we in het leven zijn, niet alle losse eindjes vastgebonden hoeven te worden. We hoeven niet op die plek te zijn die perfect lijkt. Wat absoluut niet onderhandelbaar is, is ons doorzettingsvermogen. Ons vastberaden vermogen om in positiviteit te geloven en te kiezen. Onze rehllience. "- Van" Mya: The Journey"
Van deze honden legt de kunstenaar uit dat ze vergeving en empathie heeft geleerd. Misschien wel het belangrijkste: ze hebben haar hoop en positiviteit geleerd. In hun nieuwe huizen - of ze nu voor altijd of tijdelijk zijn - worden ze elke ochtend minder bang wakker, begroeten de wereld met heldere ogen en kwispelende staarten. Om deze reden schildert ze ze in levendige popart-geïnspireerde kleuren en zachte penseelstreken die heen en weer dansen over het doek. Ze ziet ze zoals ze nu zijn, genezen en in vrede, eerder dan zoals ze ooit waren geweest. Bij het schilderen van Lucas volgde ze zijn hele litteken, maar onder hen vond hij zijn gezicht gescheiden in een grote, open glimlach. Er is verrukking te vinden in de details, momenten van verwondering en verrassing die tegelijkertijd spontaan en opzettelijk zijn.
Hector, 12 van 51. "Doe niets voor de bewondering van anderen. Doe iets dat je eigen hart bewondert. Wees niet bang om een pad af te lopen dat overwoekerd en verwaarloosd is als iedereen je wijst naar het prim, goed verzorgde pad. Dat pad heeft op je gewacht om ernaar te streven. Er wordt gezegd: 'Kom, praat een wandeling. Toon me je liefde en verlangens en samen zullen we iets bouwen dat veel groter is dan een van ons ooit zou kunnen begrijpen. '"- Van" Because I Must Be Me: Hector's Lesson"
De 'Vicktory Dogs', geeft Tomkinson toe, zijn een tastbare aanwezigheid in haar leven geworden, of ze nu nog bij ons zijn of niet. Hun verhalen hebben haar veranderd en de lijnen en rondingen van hun gezichten zijn door haar handen in het geheugen gegrift. Voor Oliver en zijn familie werd ze bekend als 'Tante Levity'. Oscar's moeder stuurde haar een paar pootafdrukken van de pup als dank, en ze schat ze innig. Toen Ray een paar maanden geleden werd gelaten om te rusten, werd zijn portret in steen op zijn gedenkplaat getrokken, inclusief de handtekening van Tomkinson. "Ik voel me alsof een deel van mij nu voor eeuwig bij Ray is", zegt de kunstenaar.
Oscar, 7 van 51. "[Oscar leerde me dat] littekens niet genezen van de ene dag op de andere, of zelfs gedurende weken of maanden. Soms is genezing zelfs jaren in de maak, en we hebben daar allemaal iemand nodig om ons te helpen genezen, om ons te vertellen dat we normaal zijn, we zijn oké, om onze hand vast te houden of onze vacht te wrijven, om ons te vertellen dat we dapper en ze zijn trots op ons. Maar ik denk dat we vooral liefde nodig hebben - liefde voor onszelf en liefde van anderen. "- Van" Oscar: The 7th Re51lient Pup"
Op het einde, suggereert de kunstenaar, het komt allemaal terug naar waar het begon, naar haar eigen pup Rinlee. Ze vertelt me hoe hij haar gezicht in kussen bedekt en haar armen opkrult. Ze laat me kennismaken met een nieuwe term: 'the zoomies', die wordt gebruikt om de manier te beschrijven waarop pitbull- en pitbull-type honden rennen en spelen, wild en onbereikbaar, wanneer ze ongelofelijk blij zijn. De eenenvijftig reddingen - en hun vermogen om vreugde en hoop te vinden in zelfs de engste omstandigheden - blijven bij haar hangen, lang nadat ze hun gezichten heeft gezien, en die haar inspireren om haar eigen beste vriend net iets nauwer vast te houden.
Squeaky Jean - 6 van 51. "[Zie] Zulk een mooi, organisch voorbeeld tussen deze twee honden, Squeaker en Oscar, van hoe gewoon simpelweg daar voor elkaar zijn kan het leven helpen doorgaan, het doet je beseffen dat mensen helpen betekent niet altijd grootse, overdreven gebaren. Mensen helpen is van ze houden. Het is op de momenten die we samen delen, en de tijd die we niet alleen nemen om te luisteren, maar om te begrijpen en te relateren. Om mens te zijn met elkaar. "- Van" When Friendship Heals: Squeaker's Story"
Tot nu toe heeft Tomkinson het project volledig alleen gefinancierd. Haar doel is om zich volledig te wijden aan The Re51lient Project en deze verhalen een jaar lang voltijds te vertellen, maar ze heeft onze hulp nodig.Overweeg een donatie aan haar GoFundMe-pagina om haar te helpen het project te voltooien.
Ray, 9 van de 51. "Hoe [Ray] geluk en liefde verspreidde, was me vanaf het begin duidelijk. Liefde is essentieel voor ons functioneren, en vergeving is een grootse daad die we allemaal kunnen uitvoeren. Leren van respect voor onszelf en voor alle levende wezens. Empathie. Lachend om elke reden en zonder reden. Dat we kunnen leren van die zachte duwtjes van een poot of een domkop tegen onze lichamen gedrukt die zeggen: 'Ik ben hier. Ik hou van je. Ik zal je niet verlaten. '"- Van" Ray: The Dog That Sticks"
Als je vermoedt dat honden vechten, neem dan telefonisch contact op met de hotline van de Humane Society of the United States op 1-877-TIP-HSUS. Om honden te helpen in situaties die lijken op die van Vick's ring, overweeg dan te doneren aan een van de reddingsacties die hen na het incident hebben binnengebracht en zorgde voor een veilig en gelukkig leven. Tomkinson beveelt de beste vriendendieropvang aan in Kanab, UT, BAD RAP en Our Pack. Andere geweldige organisaties zijn opgericht ter ere van de honden die geleden hebben in Bad Newz, waaronder Handsome Dan's Rescue, Gracie's Guardians en Jasmine's House. Elk beetje helpt.Image
Little Red, 3 OF 51 "Little Red kwam naar Best Friends als een zeer nerveuze, zeer angstige hond en was op hun hoede voor nieuwe mensen. Maar jongen, hoe is dat veranderd. Nu zal Little Red naar een hond gaan, zijn gezicht likken en wegrennen, in de verwachting dat ze zullen jagen en volgen. Als ik aan haar denk, kan ik het niet laten om het woord 'speelse' flits in mijn hoofd te zien, in geen andere kleur dan helder groen, hoor. ' - Van "Wanneer het leven serieus wordt, is het tijd om wat Face-Lickin te doen‘”
Oliver en zijn moeder, Erika, 11 van 51. 'Ik weet dat Oliver in Erika's hoofd en hart zonder twijfel de grootste redder van allemaal was. Wanneer we anderen redden, laten we onszelf redden. Honden, nou, ze doen wat ze doen. Ze redden ons. "- Van" Olive-art: Who We Are Being Be Be"
Niemand van ons kan het tragische verhaal van de pitbullgevechtring van Michael Vick vergeten. Toen de ring in 2007 werd blootgesteld, wist iedereen dat de honden mishandeld en onberispelijk waren, maar er was zoveel bezorgdheid dat ze hun getraumatiseerde aard niet zouden kunnen afschudden.
Rivaliteit tussen broers en zussen is gewoon het ergste, toch? Blijkbaar niet voor Lottie en Grizzly, de beste vrienden / broers en zussen uit Sudbury, Ontario die het internet stormenderhand veroveren. Lottie de Border Collie en Grizzly de Duitse herder houden zo veel van elkaar dat de honden zichzelf leerden elkaar te knuffelen, Taylor Duguay, de eigenaar van het duo
