Meestal zijn we hier op BarkPost vrij luchtig en gestoord, maar er zijn momenten waarop we iets vinden dat zo krachtig is dat we het niet kunnen helpen, maar dat we het posten.
Het epitaaf, oorspronkelijk gedacht door Lord Byron geschreven te zijn, werd later gevonden door zijn vriend John Hobhouse. Het werd geschreven in 1808 ter ere van Byron's Newfoundland-hond, Boatswain, die stierf aan hondsdolheid. Je vindt het gedicht gegraveerd op het graf van Boatswain, dat groter is dan dat van Byron, bij de Newstead Abbey in Engeland.
Dichtbij deze plek zijn de Overblijfselen van één gedeponeerd wie bezat schoonheid zonder ijdelheid, Kracht zonder inactiviteit, Moed zonder Ferosity, en alle deugden van de mens zonder zijn ondeugden.
Deze lof, wat een onbeduidende vleierij zou zijn indien gegraveerd over menselijke as, is maar een rechtvaardige eerbetoon aan de Geheugen van BOATSWAIN, EEN HOND, die in mei 1803 in Newfoundland werd geboren en stierf op Newstead 18 november 1808.
