Een van de beroemdste honden in de Schotse geschiedenis - misschien DE beroemdste hond in de Schotse geschiedenis - moet Greyfriars Bobby zijn. Zijn verhaal is er een van pure toewijding. Er zijn veel verschillende versies van Bobby's verhaal, aangezien het van generatie op generatie is doorgegeven, en Disney heeft zelfs een eigen langspeelfilm over de toegewijde kleine terriër gemaakt.
Er is echter één verhaal dat meestal wordt geaccepteerd, en het gaat een beetje als volgt:
John Gray was de jongste van drie broers en zussen geboren in 1814 in Forfar, Schotland. Na zijn huwelijk trad John in de voetsporen van zijn vader en werd een tuinman, maar werk was moeilijk te vinden. De familie besloot om naar de grotere stad Edinburgh te verhuizen en John nam een baan als nachtwakers. John was verplicht om een waakhond bij zich te hebben en koos een zes maanden oude Skye Terriër, die hij toepasselijk Bobby noemde.
Bobby was loyaal aan zijn nieuwe familie en vergezelde John op zijn avondrondes om te zorgen dat de stad veilig was. Het paar was onafscheidelijk en geliefd bij de lokale bevolking tot de dood van John in februari 1858. John werd begraven in Greyfriars Kirkyard (kerkhof), en wee Bobby was aanwezig bij de begrafenis.
Het graf was gevuld met aarde en iedereen ging naar huis, maar de volgende ochtend vond de bewaarder van Kirkyard Bobby op het graf van zijn meester liggen. Hij werd weggejaagd, want honden waren niet toegestaan op het kerkhof, maar de volgende ochtend toen de poorten opengingen, wachtte Bobby weer om dicht bij zijn meester te zijn. Na een paar dagen nam het weer een wending voor het ergste, maar Bobby daagde elke ochtend nog steeds op en kwam niet naar binnen, hij wilde alleen maar bij het graf van John zitten.
Elke dag voor de volgende 14 jaar, Tot zijn dood, in 1972, was Bobby te zien op het kerkhof.
Mensen in Schotland betreurden zijn dood, omdat zijn toewijding hem een vriend en een beetje een toeristische attractie maakte.
Sterker nog, hij is nog steeds een grote toeristische attractie - tegenwoordig is het geluk als je de neus van het standbeeld wrijft!
Hoewel dit het meest bekende verhaal is, zijn de exacte details van het Greyfriars Bobby-verhaal in de loop van de tijd verloren gegaan. Wat we wel weten en zo leuk vinden aan dit verhaal is dat deze pup een eeuwige eerbetoon is aan genegenheid tussen honden en hondenouders overal!
