Zij was de enige hond die niet naar de voorkant van haar weg was gevlogen toen we voorbij liepen; in plaats daarvan kromde ze zich in de rug en tuurde omhoog met twee glinsterende ogen. Het naamplaatje op haar linkerklep stond op "Brenda". Ze was zes jaar oud en ze was bijna een jaar in het asiel geweest nadat haar vorige eigenaars haar hadden verplaatst en verlaten in hun lege appartement.Mijn nieuwe man Tim en ik kregen te horen dat Brenda een speciaal geval was, een diep in zichzelf gekeerde hond. Potentiële adopters zouden waarschijnlijk meerdere keren moeten komen om haar vertrouwen te winnen. Toen ze haar run opende, liep ze meteen over me heen en likte mijn gezicht. Het opvangpersoneel huilde. We hebben haar die dag naar huis gebracht.
Zij en Tim galoppeerden heen en weer in onze kleine woonkamer, met Tim throwing en Brenda die een tennisbal ving, haar oren achter zich aan flitsten, haar mond scheidde zich in een ademloze glimlach die een ontbrekende lagere tand onthulde.
Na verloop van tijd werd onze hond minder angstig. Die eerste winter prikten haar poten terwijl ze over de zoutverstrooide straten liepen en soms verliet ze de met bloed bezaaide sneeuw. We kochten zalf voor de pads op haar poten, en Tim wreef het elke dag in terwijl ik haar oren krabde. Alles wat ze deed leek een "dank u" gericht op ons tweeën.Tegenwoordig houdt Brenda ervan om onder de dekens te slapen en 's nachts tikt ze op het dekbed totdat we haar kleine lichaam volledig erin omhullen. 'S Nachts poot ze op de dekens en stopt zichzelf in de ronding van mijn lichaam, haar staart stevig tegen mijn navel gedrukt. Waar ze eens in haar slaap rende en jammerde, nu zwaait haar staart heen en weer. Elke ochtend zingen we 'Good Morning Brenda' op het nummer 'Good Morning Starshine'.In het asiel stond Brenda bekend als lid van de 'Lonely Hearts Club', wat betekent dat ze er lang was geweest zonder geadopteerd te zijn, waarschijnlijk omdat ze een Pit Bull is. De trainer van de faciliteit vertelde ons dat Brenda altijd op zoek was naar iemand op beurzen en op wandelingen. Toen vreemden kwamen om haar op haar hoofd te aaien, schrok ze weg. Toen ze één voor één vertrokken, bleef ze de menigte onderzoeken.Als lid van de Lonely Hearts Club was haar adoptieprijs aanzienlijk verlaagd, hoewel we graag dubbel hadden betaald. Wanneer een hond wordt geadopteerd, noemen de medewerkers van het asiel het 'naar huis gaan'. Wanneer de adoptie blijft hangen, wordt 'naar huis gaan' een 'eeuwig thuis vinden'. Brenda begrijpt voor altijd dat twee twintig-jarige pasgehuwden onmogelijk kunnen zijn doorgronden.Brenda heeft ons de ware betekenis van eeuwige, blijvende liefde geleerd. Ik heb Tim een paar keer gevonden in de duisternis staren, als in rouw, midden in de nacht. Hij zegt dat hij erover nadenkt wanneer Brenda oud en grijs wordt en jichtig wordt, en hij zal haar de vier trappen naar ons appartement op moeten dragen. Hij denkt na over hoe het zal zijn als 'Good Morning Brenda' door ons hoofd gaat en we niemand hebben om ons te horen zingen.Aan de binnenkant van de trouwring van Tim heb ik de woorden "Remember When" gegraveerd, een permanente herinnering aan wat we waren toen we voor het eerst verliefd waren, op wie we waren als vriend en vriendin, verloofde en verloofde. Ik begrijp nu dat de zin met ons meegroeit en dat de onthouden dingen met de jaren zullen vermenigvuldigen. Op een dag, ver weg in de toekomst, wordt het 'Denk aan toen we een hond hadden genaamd Brenda' en misschien zullen we huilen, misschien zullen we glimlachen, maar het antwoord zal altijd een volmondig 'Ik doe' zijn.Deze post is opgedragen aan het reddingspersoneel en de vrijwilligers bij de SPCA van Westchester, zonder wie Brenda vandaag misschien niet bij ons is. Speciale dank aan vrijwillige Patricia Pasquale, die ons meisje hield van en veilig hield tot de dag dat we haar vonden. Overweeg om te adopteren of te doneren aan Brenda's schuilplaats.
De beste beslissing die ik ooit heb genomen, zonder twijfel, was het adopteren van een hond. Het is waarschijnlijk het beste wat ik met mijn leven heb gedaan. Dat gezegd hebbende, mijn (relatief korte) tijd als hondeneigenaar
