Vurige dierenliefhebbers worden vaak beschuldigd van het enorm antropomorfiseren van hun huisdieren tot een absurde graad. En niet zonder goede reden! Je hoeft geen geleerd dierengedragster te zijn om een wenkbrauw op te winden wanneer je geschifte tante Martha zweert dat haar minischanser, Mr. Schnitzel, extra ornery krijgt als de Lakers een spel verliezen. Je kunt je ook afvragen of Mr. Shnitzel echt de voorkeur geeft aan Mahler aan Merle Haggard zoals dierbare oude tantes beweren - MAAR houd je paarden daar. Sommige onderzoekers zeggen dat er heel wat waarheid kan zijn aan het idee dat onze honden metgezellen een favoriete jam kunnen hebben, net als wij. In feite is dit een vrij algemeen geloof onder eigenaren van huisdieren - zozeer zelfs dat de verkoop van muziekalbums die speciaal voor dieren zijn gemaakt, gestaag is toegenomen. Dus, is het tijd om Spot zijn eigen Spotify-account te krijgen? Lees verder en zie.
Welke geluiden graven honden?
Volgens Charles Snowdon, een dierenpsycholoog aan de Universiteit van Wisconsin-Madison, zijn hondenbezitters geneigd om hun eigen muzikale smaak op hun huisdier te projecteren: "Mensen gaan ervan uit dat als ze van Mozart houden, hun hond van Mozart zal houden., ze zeggen dat hun hond de voorkeur geeft aan rock. " Snowdon's onderzoek suggereert echter dat dieren in feite van muziek kunnen genieten, maar dat muziek "soortspecifiek" moet zijn. Met andere woorden, wat misschien muziek in onze oren is, is waarschijnlijk niet helemaal leuk voor de meeste dieren. Hij beweert dat een soort de voorkeur zal geven aan "bekende" muziek met tonen, tempo's en toonhoogtes waaraan ze natuurlijk moeten worden blootgesteld. Mensen hebben bijvoorbeeld de neiging om van muziek te houden met een tempo dat vergelijkbaar is met dat van de gezonde menselijke hartslag en notities in hetzelfde register als menselijke spraak. Evenzo houden honden van nummers met een tempo dat vergelijkbaar is met de hartslag van hun eigen ras (dat wil zeggen sneller voor een Chihuahua en langzamer voor een Duitse Dog) en in registers die vergelijkbaar zijn met hun vocalisaties. Interessant is dat honden die zo groot zijn als labradors en mastiffs in frequenties die vergelijkbaar zijn met die van een man, vocaliseren, maar dat deze rassen meer geneigd zijn om mensen meer van muziek te houden dan kleinere rassen.
Mozart versus Metallica
Naast de bevindingen van Snowdon, heeft onderzoek dat in 2002 in Queen's University in Belfast werd uitgevoerd, geloofwaardigheid gehecht aan het idee dat muziek angst bij honden kan kalmeren. Onder leiding van psycholoog Deborah Wells is in een reeks onderzoeken onderzocht of een bepaald type muziekpop, heavy metal of klassiek een effect kan hebben op de stressniveaus van dieren. De resultaten waren bevestigend. Angstige honden in dierenverblijven die naar klassieke muziek luisterden hadden significant lagere agitatie niveaus (dat wil zeggen minder geblaf) dan degenen die werden blootgesteld aan muziek door heavy metal bands zoals Metallica. Natuurlijk kunnen deze resultaten u doen denken "nee nee!" - maar het is belangrijk om geen enkel dierlijk gedrag te veronderstellen, gebaseerd op hoe wij mensen onszelf zouden kunnen reageren. Snowdon ontdekte bijvoorbeeld dat tamarin-apen genieten van 'muziek' die is samengesteld uit schelle, hoogregistrerende cello-geluiden, waarvan het soort waarschijnlijk een mens de muur zou opjagen.
Hoe zit het met huilen? Denkt je hond dat hij Pavarotti is?
Een belangrijke reden waarom veel hondenbezitters ervan overtuigd zijn dat hun hoektanden muziekliefhebbers zijn, is dat hun honden huilen wanneer ze bepaalde muziek horen (vooral als het blaasinstrumenten heeft) en sommige menselijke zangstemmen. Zijn ze echt aan het oefenen voor Carnegie Hall, of doen hun gehuil iets anders helemaal? Deskundigen zijn het er meestal over eens dat brullen geen vrolijke uitdrukking is van muzikale liefde, maar wordt geboren uit een instinct om iemands identiteit in een roedel te versterken, of als een manier voor een eenzame hond om het gezelschap van anderen op te zoeken. Wanneer je samen met een pack brult, begint de hond gewoonlijk heel hoog en past hij zich vervolgens aan om zijn eigen unieke noot in het refrein te vinden. Echter, een geïsoleerde hond die uit eenzaamheid huilt, kan vergeleken worden (als je alleen maar poëtisch bent toegewijd aan het toewijzen van complexe menselijke emotionele toestanden aan pooches!) Aan een gekwelde zanger die de blues huilt. Als dat zo is, is dat goed. Daar zijn we helemaal mee bezig.
BEKIJK DEEL 2: "Komen katten van muziek?"
Door Maya M.
